Της Πολιτικής Το ##

Της Πολιτικής Το ##
Γράφει ο Σταύρος Βλαχόπουλος

Με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν έχει το δικαίωμα να βαφτίσει όποιος έχει τελέσει πολιτικό γάμο και όχι θρησκευτικό. Διαχωρίζει τους πολίτες η Εκκλησία μας; Δηλαδή, όσοι πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους στις κατά τόπους εκκλησίες για την τέλεση του μυστηρίου του γάμου είναι πιστοί και όσοι επιλέγουν τον πολιτικό γάμο άπιστοι;

Όντως είναι πρωτάκουστο αυτό που πληροφορήθηκα εχθές και δεν είναι δυνατόν να το αφήσω ασχολίαστο. Σύμφωνα λοιπόν με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν μπορεί να βαφτίσει κάποιος ένα παιδάκι (δεν μπορεί να γίνει πνευματικός γονέας) αν έχει τελέσει πολιτικό γάμο και όχι θρησκευτικό. Η απόφαση αυτή πάρθηκε για να στηριχτεί υποτίθεται, η Θρησκεία μας, αλλά εγώ δεν μπορώ να ικανοποιηθώ από αυτήν την δικαιολογία ή αιτιολογία, αφού θεωρώ πως με τους πολιτικούς γάμους, οι εκκλησίες χάνουν αρκετά έσοδα από αυτά που εισπράττουν προκειμένου να τελεστεί ένα μυστήριο γάμου. Ειλικρινά απορώ και ρωτώ το πώς είναι δυνατόν, από την μια να μας λέτε ότι η εκκλησία είναι ανοιχτή σε όλους και από την άλλη να βάζετε απαγορεύσεις; Πώς είναι δυνατόν να ζητάτε χρήματα για να τελεστεί ένα μυστήριο γάμου κύριοι, στον Οίκο του Θεού; Εσείς δεν είστε αυτοί που ζητάτε να έρθει ο κόσμος στις εκκλησίες; Τώρα τι άλλαξε και διώχνετε τον κόσμο; Γιατί με αυτήν την απόφαση, οδηγείτε όσους τέλεσαν πολιτικό γάμο, να αναγκαστούν να πληρώσουν για να παντρευτούν με θρησκευτικό γάμο, ώστε να μπορέσουν να βαφτίσουν; Όταν ο Χριστός έλεγε ελάτε σε εμένα, ελάτε στον Οίκο του Θεού, δεν εννοούσε ελάτε να πληρώσετε για όσους πολυελαίους θέλετε να ανάψετε στον γάμο σας. Δεν δέχομαι κανέναν ως πιστότερο από εμένα, αλλά δεν θεωρώ και τον εαυτό μου πιο πιστό από τους άλλους. Μάλλον αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί της Εκκλησίας μας, λοξοδρομήσατε με αυτόν τον τρόπο από τον δρόμο του Θεού και αυτό θα πρέπει να το αντιληφθείτε άμεσα. Και αν θέλετε να υποστηρίξετε την Εκκλησία μας, θα μπορούσατε να πείτε ότι, δεν χρειάζεται να πληρώνουν ούτε ένα ευρώ όσοι τελούν Θρησκευτικό γάμο και όχι να απαγορεύετε τα δικαιώματα όλων μας.

Ιδιωτικό Τούρκικο Σχολείο στην Ορεινή περιοχή της Ξάνθης;
Δεν ξέρω αν αληθεύει η πληροφορία, αλλά την ερευνώ και σύντομα θα έχω στοιχεία. Οφείλω όμως να ρωτήσω δημόσια τους αρμόδιους φορείς, αν έχει πέσει στην αντίληψή τους πως, η γειτονική Τουρκία στέλνει εδώ Τούρκους ιδιώτες, οι οποίοι θα κατασκευάσουν Τουρκικό Ιδιωτικό Σχολείο στην Ορεινή μας περιοχή. Αν αληθεύει η συγκεκριμένη είδηση, τότε μπορούμε κάλλιστα να πούμε πως, η Εισβολή συνεχίζεται και πως τα σχέδια των «γειτόνων» μας λειτουργούν τέλεια.

«Καλλικράτη» στα Νοσοκομεία της Χώρας εσείς; Τουρκικό Νοσοκομείο στην Κομοτηνή η Άγκυρα:

Είναι ίσως η καλύτερη απάντηση στα σχέδια του υπουργείου Υγείας της χώρας μας, η απόφαση της Τουρκίας να κατασκευάσει Τουρκικό Νοσοκομείο στην Κομοτηνή, με το αιτιολογικό της υποβάθμισης με την μέθοδο «Καλλικράτη», του ήδη Υπάρχοντος Νοσοκομείου της Ροδόπης. Δεν ξέρω και δεν μπορώ να γνωρίζω περισσότερα για το θέμα, αλλά μπορώ με σιγουριά να σας αναφέρω ότι, ήδη η είδηση έχει κάνει τον γύρο σε όλους τους κατοίκους της μειονότητας τόσο σε Ξάνθη, όσο και σε Κομοτηνή και έχει βρει αρκετούς συμπαραστάτες, οι οποίοι όπως μαθαίνω, ενδιαφέρονται να καταθέσουν ακόμα και τον οβολό τους, προκειμένου να βοηθήσουν και αυτοί στην δημιουργία ενός Τούρκικου Νοσοκομείου στην Θράκη. Όλα αυτά βέβαια γίνονται την στιγμή, που ο αρμόδιος Υπουργός Υγείας της χώρας μας κύριος Λοβέρδος, έχει ξεχάσει επιλεκτικά την περιπέτεια της Υγείας που πέρασε στην επαρχία.

Μπάχαλο με τις παραλαβές των έργων σε Δήμο Ξάνθης. Ψάχνουν να βρουν τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και δεν τον βρίσκουν:

Μπορεί να κρίναμε τις τοποθετήσεις του Δ. Βορίδη στο Δημοτικό Συμβούλιο Ξάνθης, αλλά οφείλουμε να πάρουμε το μέρος του, σχετικά με ένα θέμα το οποίο ο ίδιος έθιξε, χωρίς όμως να πάρει απόφαση. Πρόκειται για το 31ο θέμα της περασμένης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβούλιου Ξάνθης, που μιλούσε για ασφαλτόστρωση δρόμων και σε ερώτηση του Δ. Βορίδη για το που βρίσκεται αυτός ο δρόμος, οι αρμόδιοι για την παραλαβή του, πέταξαν ένα ξερό (πίσω από το πολυκατάστημα τάδε) και θεώρησαν πως έτσι κάλυψαν την ερώτηση. Το θέμα ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και το μόνο σίγουρο είναι πως αν ο Δ. Βορίδης έχει δίκιο, τότε φέρουν ευθύνες όσοι το ψήφισαν, αν πάλι έχει άδικο, θα φέρει ο ίδιος τις ευθύνες και θα πρέπει να αποκαταστήσει την αλήθεια. Εμείς θέλοντας να βοηθήσουμε στην υπόθεση, δημοσιεύουμε σήμερα φωτογραφία της περιοχής από δορυφόρο, προκειμένου οι αρμόδιοι για την παραλαβή του έργου, να διαφωτιστούν και να μας διαφωτίσουν.

Με τον Τάσο Θεοδωρίδη εθεάθη η καλύτερη φωνή της Ελλάδας (Αλέξης Κωστάλας), το βράδυ της Πέμπτης σε ταβέρνα της Ξάνθης:

Γνωρίστηκαν λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και από τότε είναι φίλοι αχώριστοι. Δεν υπάρχει φορά που η καλύτερη φωνή της Ελλάδας, ο κύριος Αλέξης Κωστάλας θα βρεθεί στην Ξάνθη και δεν θα συναντηθεί με τον φίλο του Τάσο Θεοδωρίδη. Έτσι και αφού για επαγγελματικούς λόγους βρέθηκε στην πόλη μας τις τελευταίες ημέρες, βρέθηκε με τον κολλητό του πλέον Τάσο Θεοδωρίδη το βράδυ της Πέμπτης και συνέφαγαν σε γνωστή ταβέρνα της παλιάς πόλης, συζητώντας τόσο για τα επαγγελματικά, όσο και για τον πολιτισμό. Η απορία μου βέβαια για αυτήν την τόσο στενή φιλία, είναι το αν θα δούμε τον Τάσο Θεοδωρίδη, να συμμετέχει στο καλλιτεχνικό πατινάζ με παρτενέρ τον φίλο του και επί σειρά ετών παρουσιαστή του αθλήματος Αλέξη Κωστάλα.

Στον αέρα οι συμβασιούχοι του ΟΠΑΠ…

Στον αέρα οι συμβασιούχοι του ΟΠΑΠ…
Αρνητικές οι εισηγήσεις του Αρείου Πάγου

Άγγελος Μπεμπεκίδης, Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης:
«Ο Άρειος Πάγος πάγωσε κυριολεκτικά τις καρδιές των συναδέλφων, περίπου, δύο χιλιάδων συμβασιούχων του ΟΠΑΠ, οι περισσότεροι στον τομέα της καθαριότητας»

Κεραυνός εν αιθρία, για τους συμβασιούχους του ΟΠΑΠ, οι δύο προτάσεις των δικαστικών λειτουργών του Αρείου Πάγου, που ουσιαστικά παγώνουν την μονιμοποίηση των εν λόγω εργαζομένων, οι οποίοι φέρνουν για τρίτη φορά στην δικαιοσύνη μέσα στην τετραετία το θέμα της μονιμοποίησής τους.
Έντονες αντιδράσεις και αναβρασμός επικράτησαν με το άκουσμα των συγκεκριμένων προτάσεων από τους συμβασιούχους και τους συνηγόρους τους. Οι πρώτοι έκαναν λόγο για καθεστώς πολιτικής ομηρίας τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των εργαζομένων που συγκεντρώθηκαν προχθές στην Αθήνα συγκαταλέγονταν και αρκετοί Ξανθιώτες, που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους συναδέλφους τους.
Αναφορικά με το θέμα τοποθετείται στην ΦτΞ ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης, κύριος Άγγελος Μπεμπεκίδης, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:
«Ο Άρειος Πάγος πάγωσε κυριολεκτικά τις καρδιές των συναδέλφων, περίπου, δύο χιλιάδων συμβασιούχων του ΟΠΑΠ, οι περισσότεροι στον τομέα της καθαριότητας. Μαζί με αυτούς ήταν αρκετές χιλιάδες κόσμος εκεί, καθώς το θέμα αφορούσε και άλλους συμβασιούχους από άλλες υπηρεσίες. Βέβαια και τους συναδέλφους στα stage» και συνεχίζει λέγοντας «ο Άρειος Πάγος, με βάση αυτά που έχουμε πληροφορηθεί, έχει παγώσει την μονιμοποίησή τους. Προχθές υπήρξε η πρώτη κινητοποίηση. Ενώ, στην Αθήνα κατέβηκαν συνάδελφοι από την Ξάνθη για την εκδίκαση της υπόθεσης. Δυστυχώς, τα πράγματα για τους συναδέλφους δεν πήγαν τόσο καλά».
Ο ίδιος σπεύδει να συμπληρώσει δε πως «τίποτα δεν χάνεται, γιατί οι μάχες κερδίζονται μονάχα, όταν δίνονται. Μπορώ να πω με επιφύλαξη, ότι οι συνάδελφοι που κάνανε ασφαλιστικά μέτρα, ξαναβγήκαν στην δουλειά, μέχρι να βγουν οι οριστικές αποφάσεις από τα δικαστήρια».
Κληθείς να σχολιάσει την τελευταία αυτή δυσάρεστη εξέλιξη για τους συμβασιούχους, ο κος Άγγελος Μπεμπεκίδης καταλήγει πως «πριν λίγο χρονικό διάστημα ο Άρειος Πάγος είχε βγάλει απόφαση υπέρ των εργαζομένων, ότι δεν μπορεί μια επιχείρηση με ελαφρά την καρδία να απολύει συναδέλφους. Δυστυχώς, όμως, προχθές αυτή η απόφαση, που αφορούσε πολλές χιλιάδες συναδέλφων, μας ξαναπήγε, πάλι, πίσω. Από τις πληροφορίες που έχουμε οι συνάδελφοι θα προσφύγουν στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, για να μπορέσουν να δικαιωθούν».

4«Καλλικρατούν» και την Παιδεία

4«Καλλικρατούν»
και την Παιδεία



Καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, με σκοπό την εξοικονόμηση κονδυλίων

Σάββας Μελισσόπουλος, Προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης:
«Όταν θα είναι ολοκληρωμένη η πρόταση του Υπουργείου Παιδείας και ζητηθεί η δική μας γνώμη, εγώ δεσμεύομαι σε επίπεδο Νομού, η πρότασή μου να μην επιφέρει καμία δυσλειτουργία και μάλιστα είμαι έτοιμος να δώσω μάχη γι’ αυτό το πράγμα»


Το Υπουργείο Παιδείας, στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης στον χώρο της εκπαίδευσης, έχει αποφασίσει να εφαρμόσει τον «Καλλικράτη» σε ότι αφορά τις σχολικές μονάδες.
Ο «Καλλικράτης», λοιπόν, στην παιδεία προβλέπει συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, με σκοπό αυτά να καταστούν αυτοδύναμα, ώστε να επιτευχθεί και η εξοικονόμηση κεντρικών πόρων, με δεδομένο και το γεγονός, πως η οικονομική κρίση της χώρας είναι γενικευμένη και αυξανόμενη.
Σχετικά με τους στόχους της ανωτέρω εξέλιξης στον χώρο της παιδείας, μιλάει στην ΦτΞ ο Προϊστάμενος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης, κύριος Σάββας Μελισσόπουλος, επισημαίνει τα κάτωθι:
«Υπάρχει βούληση να επιχειρηθεί μια αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος με δύο σκοπούς. Πρώτον, την καλύτερη κατανομή και εξοικονόμηση των πόρων, ώστε οι σχολικές μονάδες να έχουν πόρους, για να κινηθούν σωστά. Αυτό σημαίνει, ότι, σε απολύτως λογικά πλαίσια, κάποιες πολύ μικρές σχολικές μονάδες δεν μπορούν να λειτουργήσουν με τρεις ή πέντε μαθητές και πρέπει τα παιδιά αυτά να πάνε σε κάποιο διπλανό σχολείο, έτσι ώστε να τύχουν καλύτερης μόρφωσης, αλλά και να εξοικονομηθούν οι εκπαιδευτικοί, για να δοθούν εκεί που υπάρχει ανάγκη. Δεύτερον, μέσα από αυτή την εξέλιξη, θα υπάρχει και μια ποιοτική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, έτσι ώστε όλα τα Ελληνόπουλα να έχουν την καλύτερη εκπαίδευση και να μπορέσουμε να κατευθυνθούμε σε έναν σωστότερο τρόπο προς όφελος όλης της εκπαιδευτικής διαδικασίας» και συνεχίζει επισημαίνοντας τα ακόλουθα:
«Από τα κείμενα που και εγώ διαβάζω ως πολίτης, αλλά και από αυτά που πολλές φορές συζητούμε ως υπηρεσία γίνεται φανερό πως στόχος και είναι πολύ σημαντικό αυτό που λέω είναι η σχολική μονάδα να έχει μια αυτοτέλεια οικονομική, αλλά και να αποφασίζει μόνη της για πολλά πράγματα. Να αποκτήσει, δηλαδή, μια καινούργια δυναμική, ώστε να μπορεί να αποφασίζει μόνη της για πολύ σημαντικά θέματα που αφορούν το μέλλον των παιδιών και έχουν να κάνουν με τις ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες του κάθε σχολείου».
Ερωτηθείς, εάν είναι εφικτό να υπάρξει ποιοτική παιδεία, τον βασικό στόχο του αρμοδίου Υπουργείου, την στιγμή, μάλιστα, που έχει αποφασιστεί περικοπή κονδυλίων όσον αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα, ο κος Σάββας Μελισσόπουλος υπογραμμίζει με έμφαση πως , «έτσι όπως με ρωτάτε όχι, δηλαδή καλύτερη ποιότητα με λιγότερα χρήματα, δεν μπορεί να πει κάποιος πως μπορεί να υπάρξει. Από ότι αντιλαμβάνομαι, όμως, γιατί δεν έχω ακόμη κάτι χειροπιαστό, θα έχουμε μια μείωση και στον χώρο της Παιδείας, στα πλαίσια της γενικότερης οικονομικής κατάστασης. Το Υπουργείο θέλει να επιχειρήσει μείωση των λειτουργικών δαπανών, χωρίς να μας επηρεάσει, φτιάχνοντας ένα καλύτερο εκσυγχρονισμό του συστήματος. Να γίνουν δηλαδή μεγαλύτερες οι σχολικές μονάδες, για να μην έχουμε να συντηρούμε το κάθε ένα μικρό σχολείο, το οποίο δεν μπορεί να λειτουργήσει και βάσει του προηγούμενου Νόμου, ώστε να αντιμετωπιστεί όλο το ζήτημα με μια καλύτερη διευθέτηση των σχολικών μονάδων».
Ενώ, σε ερώτηση, όσον αφορά τις μικρές σχολικές μονάδες των τριών και πέντε μαθητών που θα καταργηθούν στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, εάν θα τηρηθούν κάποια γεωγραφικά κριτήρια, με δεδομένο το γεγονός, πως ελάχιστους μαθητές φιλοξενούν σχολικές μονάδες οι οποίες βρίσκονται πολύ μακριά από κάποιες μεγαλύτερες, ο κος Σ. Μελισσόπουλος επισημαίνει πως «οπωσδήποτε, υπάρχουν γεωγραφικά κριτήρια, αλλά και εκπαιδευτικά κριτήρια, αν θέλετε, γιατί δεν μπορείς να συνενώσεις δύο σχολεία διαφορετικής κουλτούρας και λογικής, όλα αυτά, θεωρώ, ότι θα προβλεφθούν».
Και καταλήγει, «όταν θα είναι ολοκληρωμένη η πρόταση του Υπουργείου Παιδείας και ζητηθεί η δική μας γνώμη, εγώ δεσμεύομαι σε επίπεδο Νομού, η πρότασή μου να μην επιφέρει καμία δυσλειτουργία και μάλιστα είμαι έτοιμος να δώσω μάχη γι’ αυτό το πράγμα».

Τα παιδία παίζει…

Τα παιδία παίζει…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου

Η βαρηκοΐα αποτελεί μια χρόνια πάθηση της ελληνικής κυβέρνησης και μιλάω πάντα διαχρονικά. Η κυβέρνηση έχει πάντα δίκιο, γι’ αυτό και πράττει κατά το δοκούν, δηλαδή ανάλογα με τα πιστεύω και τα συμφέροντά της, παραγκωνίζοντας τον απλό κοσμάκη που φέρεται να έχει διαφορετική άποψη.
Αποφασίζομεν και διατάζομεν, το πολιτικό δόγμα της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, που αρέσκεται, ωστόσο, να κρύβεται πίσω από τα προσχήματα του τύπου, δημόσια διαβούλευση και άλλες τέτοιες μεγαλοστομίες, που δεν έχουν, ωστόσο, κανένα έρεισμα.
Ανεξάρτητα από την διαφορετική ιδεολογική κατεύθυνση που ακολουθεί το κάθε κόμμα, υπάρχει ένα κοινό σημείο, που τα ενώνει σε ένα «κουβάρι» και τα κάνει ίδια και όμοια. Κάθε φορά, λοιπόν, που ξεκινάει μια νέα κυβέρνηση την διακυβέρνηση της χώρας, ακολουθεί την πάγια τακτική να ρίχνει το φταίξιμο για όλα τα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία στην προηγούμενη κυβέρνηση. Δεν φταίω εγώ, φταίει ο Κωστάκης ή φταίει ο Γιωργάκης, σαν τα παιδάκια του δημοτικού…
Η προηγούμενη κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, υποτίθεται πως ξεκίνησε για να διορθώσει τα κακώς κείμενα του ΠΑΣΟΚ και δη του Σημίτη. Τότε είναι που στο τιμόνι του Υπουργείου Οικονομικών στρογγυλοκάθισε ο καθηγητής Αλογοσκούφης. Ο τελευταίος δεν κατόρθωσε, τελικά, να συμμαζέψει τα σπασμένα και τα έκανα πιο μούσκεμα από ποτέ, αφού ο άκρατος δανεισμός που εφήρμοσε μας έφερε ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Στην συνέχεια, την τιμητική του είχε το ΠΑΣΟΚ αυτή την φορά στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος με συνοδοιπόρο τον Γ. Παπακωνσταντίνου ως επικεφαλής επί των οικονομικών, συνέχισε το έργο που είχε ξεκινήσει ο κος Καραμανλής (το καταστρεπτικό έργο, θα σπεύσουν να προσθέσουν οι περισσότεροι). Εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται πως ούτε ο πρώτος είναι ικανός να βγάλει την χώρα από την κρίση, αφού πορεύεται με βάση τις αποφάσεις του ΔΝΤ.
Παρόλα αυτά, αν και έχουν αποτύχει παταγωδώς όλοι τους και το μόνον που μας έχουν αποδείξει είναι η αναξιοπιστία και η ανακολουθία τους, συνεχίζουν να αλληλοκατηγορούνται, λες και το μόνο που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο για την σημερινή δραματική του κατάσταση. Τελικά τα παιδία παίζει…

Το κάπνισμα και τα παρατράγουδά του!

Το κάπνισμα και τα παρατράγουδά του!
Καπνιστές και μη καπνιστές σε αντιπαράθεση και το κράτος αμήχανο να προσπαθεί να συμμορφώσει τους πολίτες και να τους καθοδηγήσει στην οδό της… αρετής (προσόν, για τους νομοταγείς πολίτες) δια της «υπακοής»! Επί ματαίω. Ο πρωθυπουργός όμως επανέφερε την αυστηρότητα και την απόλυτη τήρηση του νόμου περί απαγόρευσης του καπνίσματος, ξεσηκώνοντας επαγγελματικές τάξεις και καπνιστές, που αρνούνται την απαγόρευση του καπνίσματος, ως μέσον καταστολής του.
Μεσοβέζικη λύση ανύπαρκτη, έτσι ασχολούνται οι περισσότεροι με το να βρουν τρόπους, ώστε κανείς να μην βγει αδικημένος. Βέβαια το τσιγάρο πολλές φορές είναι συνδεδεμένο με «σεκλέτια» και «καημούς», με αδιέξοδα και δυσκολίες, άρα ενισχύει την πλασματική εικόνα της ζωής και ξαστερώνει την μαυρίλα μέσα από τα δακτυλίδια του καπνού.
Κοντεύουν να χωριστούν στα δύο οι Έλληνες, από τις αντιπαραθέσεις και τις θέσεις που εκφράζουν για το κάπνισμα. Ας δούμε όμως την απαγόρευση από την αντιφατική της πλευρά.
Στην Ελλάδα καλλιεργείται ο καπνός που αποτελεί πηγή βιοποριστικού εισοδήματος για αρκετούς αγρότες. Όπως επίσης υπάρχουν και εργοστάσια τσιγάρων στα οποία απασχολούνται πολίτες. Αλλά και οι εισαγωγές και πωλήσεις τσιγάρων καλά κρατούν. Η κατανάλωσή τους στην χώρα μας είναι αυταπόδεικτη από τα σβησμένα αποτσίγαρα, που είναι διάσπαρτα στους δρόμους και στα πεζοδρόμια. Ένδειξη πολιτισμού; Το κάπνισμα ως γνωστόν είναι εθισμός. Δεν είναι δυνατόν να πωλούνται ελεύθερα τα τσιγάρα από την μια και από την άλλη να προειδοποιούνται οι πολίτες για τους κινδύνους που ελλοχεύουν με την χρήση του και την «μαύρη διαφήμιση» του θανάτου να αναγράφεται προειδοποιητικά σε κάθε πακέτο. Όπως δεν είναι δυνατόν, σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία, να παύσουν να λειτουργούν εργοστάσια, εισαγωγές, καλλιέργειες και επαγγέλματα που έχουν εμμέσως σχέση με το κάπνισμα. Δηλαδή χώροι αναψυχής, διασκέδασης, μπαρ, εστιατόρια κ.ά.π..
Τα κεσάτια, εξαιτίας της κρίσης και της απαγόρευσης του καπνίσματος, με συνακόλουθο τις απολύσεις προσωπικού, κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτα. Η έκθεση σε κίνδυνο της ζωής του καθενός εναπόκειται στην δική του βούληση, άρα κανείς δεν έχει δικαίωμα να τον κατευθύνει. Αυτό όμως εφάπτεται της άλλης πλευράς, αυτής των μη καπνιστών. Οι μη καπνιστές διεκδικούν τα αυτονόητα. Δεν δέχονται και δεν ανέχονται να αναπνέουν τα γκρίζα συννεφάκια της εκπνοής αιθάλης των καπνιστών. Ακούσια θύματα μιας συνήθειας που περιλαμβάνεται στις «κακές»!
Η διαμάχη έχει επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές και ίσως ανήκουν στα πλέον εμπεριστατωμένα, ώστε κανείς δεν μπορεί να ξεδιαλύνει με ποιον είναι. Με τον θύτη ή το θύμα; Οι λάτρεις και μανιώδεις καπνιστές γνωρίζουν πολύ καλά τους κινδύνους από την κακή συνήθεια που τους κρατά δέσμιους, είναι όμως δύσκολη έως αδύνατη η αποκόλληση από αυτήν.
Η Ελλάδα διατηρεί τα σκήπτρα στην κατανάλωση καπνού και είναι ίσως η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα στην οποία δεν τηρείται η απαγόρευση του καπνίσματος, λόγω νοοτροπίας κυρίως, με την έννοια της αυθαιρεσίας στο κέφι του καθενός. Έτσι λοιπόν η λύση είναι δύσκολο να βρεθεί και να εφαρμοσθεί στην πράξη. Καμία πλευρά δεν υποχωρεί, με αποτέλεσμα να τσιτώνονται τα νεύρα και αρκετοί να… διασκεδάζουν.

Φ. Βλαχοπούλου