ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟ ##Γράφει ο Σταύρος Βλαχόπουλος

  Το να ασκείς δημοσιογραφία, είναι ένα από τα αναφαίρετα δικαιώματα της Δημοκρατίας, αφού η ελευθερία του λόγου, είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του Δημοκρατικού (;) πολιτεύματος στο οποίο ζούμε. 

  Αυτές τις ημέρες όμως, αρκετοί από εμάς γινόμαστε μάρτυρες της παρεξηγημένης έννοιας της ελευθερίας του λόγου, που έχει καταντήσει πλέον τρομοκρατία στα χέρια άσχετων και κακόβουλων ανθρώπων. Δεν είναι κακό να ψάχνεις την αλήθεια και να ασκείς κριτική στην εξουσία όταν αυτή αλληθωρίζει μπροστά σε παρανομίες, αλλά το να επιτίθεσαι σε μια επιχείρηση μιλώντας για παρανομίες, επειδή σου έκοψε την συνδρομή, είναι η χειρότερη τρομοκρατική ενέργεια από την πλευρά του τύπου.

  Μιλάμε για τρομοκρατία του τύπου και μάλιστα σε βαθμό διαστρεβλωμένου κακουργήματος, αφού από την μια οι κύριοι αυτοί κάνουν λόγο για παρανομίες σε ένα κατάστημα, χωρίς αυτές βέβαια να υπάρχουν, παραβλέποντας πως όχι μόνο στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά και σε ολόκληρη την Ξάνθη υπάρχουν παράνομες κατασκευές σε καταστήματα ιδίου ενδιαφέροντος. Εξάλλου, όπως προανέφερα, δεν είναι τυχαία η ενασχόληση κάποιου με το συγκεκριμένο κατάστημα αυτή τη χρονική στιγμή και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα.

  Υποψήφιος με τον Δήμαρχο Τοπείρου Σ. Χατζηευαγγέλου θα είναι στις ερχόμενες εκλογές ο Ντίνος Μαλάκης. Στο άκουσμα αυτής της είδησης, υπήρχαν αρκετές θετικές, αλλά και αρνητικές αντιδράσεις με τον κάθε έναν από αυτούς οι οποίοι μίλησαν, να στηρίζουν την άποψή τους σε διαφορετικά συμβάντα που έχουν δει μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας.

  Από την άλλη πλευρά, οι γνωστοί άγνωστοι που κατά καιρούς έχουν αδειάσει την ΝΔ στον Τόπειρο , χαρίζοντας τον Δήμο στην αγκαλιά του νυν Δημάρχου, συνεχίζουν να προκαλούν προβλήματα, αφού μετά από τεσσεράμισι χρόνια απραξίας και αφού ήταν εξαφανισμένοι από προσώπου γης, σήμερα άρχισαν να δείχνουν το ενδιαφέρον τους, ζητώντας επιτακτικά να είναι αυτοί οι επικεφαλείς του ψηφοδελτίου που θα στηριχτεί από την Νέα Δημοκρατία. Με την κυρία Καραλευθέρη δεν με χωρίζει τίποτε, αλλά και τίποτε δεν με φέρνει κοντά. Όμως δεν είναι δυνατόν να έχει αποτύχει, για οποιονδήποτε λόγο, να εκλεγεί δυο φορές Δήμαρχος Τοπείρου και σήμερα να ζητά πάλι την στήριξη της ΝΔ, την στιγμή που την τελευταία φορά είχε κατέλθει ως υποψήφια με την στήριξη Αριστερού κόμματος.

  Η υποψηφιότητα του Δημάρχου στον Τόπειρο ανήκει δικαιωματικά στον Θ. Μίχογλου και αυτό όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν ορισμένοι, τόσο καλύτερα για την παράταξη θα είναι.

  Κρέμασε τα γάντια της ενασχόλησής του με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ο Δήμαρχος Σταυρούπολης Γ. Καρασακαλίδης. Σύμφωνα με δηλώσεις του ο κύριος Καρασακαλίδης τόνισε ότι το βράδυ της Πέμπτης συναντήθηκε με συνεργάτες του και τους ενημέρωσε για την απόφαση του να μείνει εκτός πολιτικής σκηνής στην αυτοδιοίκηση, τονίζοντας πως αυτό δεν σημαίνει ότι θα εξαφανιστεί από προσώπου γης. Τα μέτρησε και είδε πως δεν ταιριάζει στο πολιτικό σκηνικό που στήνεται αυτό το διάστημα και για τον λόγο αυτό αποφάσισε συνειδητά να απέχει από κάθε είδους εκλογική διαδικασία.

  Αγανακτισμένοι από κάθε άποψη είναι πολλοί σύντροφοι του Σωκράτη Ξυνίδη, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την συνεχή απουσία του Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ από την Ξάνθη και στην έλλειψη επικοινωνίας που έχουν. Μπορεί να οργάνωσε καλά το γραφείο του ο κύριος Ξυνίδης, αλλά δυστυχώς ο κόσμος θέλει να βλέπει τον ίδιο και όχι τους συνεργάτες του.

  Οι ψηφοφόροι αγαπητέ Σωκράτη ψήφισαν εσένα και όχι τους συμπαθητικούς συνεργάτες του πολιτικού σου γραφείου στην Ξάνθη και είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους, το να θέλουν να δουν εσένα τον ίδιο, για να συζητήσουν τα προβλήματα τους και όχι το επιτελείο σου.

  Δεν είναι τυχαίο που χθες το πρωί πέρασε από τα γραφεία της εφημερίδας μου, γνωστός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ και μου είπε επί λέξη πως το ΠΑΣΟΚ για τους Χριστιανούς δεν έχει Βουλευτή.

  Σε μπαράκι της Παλιάς Πόλης εντόπισαν οι δαιμόνιοι συνεργάτες μου το βράδυ της Πέμπτης, τον Υπεύθυνο του τομέα Εθνικής Παιδείας της ΝΔ Φ. Τσαλίδη με τους Δικηγόρους Κ. Βαζίκα και Μ. Σαραλέκο, ενώ όπως πληροφορήθηκα στην παρέα προστέθηκε λίγο αργότερα και ο Τριμίντσιος Στάμος.

  Η κουβέντα βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να μην κινηθεί γύρω από πολιτικά θέματα, αλλά όπως έμαθα δεν υπήρξε κάτι το συνταρακτικό, που να δημοσιοποιηθεί και να απασχολήσει αρκετά την κοινή γνώμη.

Πρόκληση σε βαθμό κακουργήματος…

Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου

Αυτό που μας ενοχλεί περισσότερο είναι η πρόκληση, ειδικά όταν αυτή προβάλλεται σε βαθμό κακουργήματος.

Η χώρα καταρρέει σταδιακά, αλλά σταθερά. Οι πολίτες δεν είναι σε θέση να εμποδίσουν την εξέλιξη των πραγμάτων. Βιώνουν, απλά, στο πετσί τους τα προβλήματα που έχουν προκύψει, ως αποτέλεσμα της κρίσης που υπάρχει.

Οι διάφορες κρυφές πτυχές των πολιτικών σκανδάλων γνωρίζουν διαρκώς το φως της δημοσιότητας. Δεν φαίνεται, ωστόσο, να ξαφνιάζεται κανείς με την βρωμιά που ήταν τόσο καιρό κρυμμένη κάτω από το χαλί. Όλοι δείχνουν να έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα πως το πολιτικό τοπίο είναι πιο θολό, από ότι φαίνεται.

Το δεξί χέρι του απερχόμενου πρωθυπουργού, ο κύριος Αγγέλου, του οποίου το όνομα εμπλέκεται στο εθνικής σημασίας σκάνδαλο, λεγόμενο και ως «Μονής Βατοπεδίου», δείχνει ψύχραιμος, οι κατηγορίες, ωστόσο, που τον βαραίνουν είναι “ασήκωτες”.

Εύλογα αναρωτιέται κανείς, πώς είναι δυνατόν τόσο σημαντικά πρόσωπα του κράτους, που διετέλεσαν σε τόσο σημαντικές θέσεις με παχυλές ανταμοιβές, να έχουν αναμειχθεί στις πιο ντροπιαστικές υποθέσεις, που στιγμάτισαν με αρνητικό πρόσημο όλη την χώρα;

Πόσο ακόμα πρέπει να καρπωθεί κάποιος για να αισθανθεί ικανοποιημένος; Και δεν είναι μόνον ένας, είναι πολλοί και διάφοροι. Τα πλουσιοπάροχα τραπέζια που στήθηκαν εις βάρος του δημοσίου κορβανά είχαν πολλούς συνδαιτυμόνες. Η αλυσίδα των ισχυρών συμφερόντων που δεν σπάει εύκολα.

Από την άλλη, ξαφνιάζει δυσάρεστα η στάση που κρατάει η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας στην υπόθεση του κυρίου Αγγέλου. Μπορεί ο τελευταίος να κινείται υπό περιοριστικά μέτρα που του επιβλήθηκαν και να πλήρωσε μια εγγύηση άνευ προηγουμένου, ο Πρόεδρος του κόμματος, κ. Αντώνης Σαμαράς κάνει λόγο για προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να εμπλέξει γαλάζια στελέχη σε πράγματα που δεν υφίστανται, ακυρώνοντας με αυτό τον τρόπο τον θεμελιώδη ρόλο της δικαιοσύνης, που παρέπεμψε τον συγκεκριμένο κύριο στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Το παιχνίδι των εντυπώσεων, με τις βαρύγδουπες δηλώσεις συνεχίζεται. Ο καθένας προσπαθεί να αποποιηθεί των ευθυνών του ακόμα και σε περιπτώσεις που οι συνθήκες δεν βοηθάνε προς αυτή την κατεύθυνση. Κανείς δεν έχει το θάρρος να παραδεχτεί τα λάθη του και να αναλάβει το μέγεθος των επιπτώσεων, που αυτά συνεπάγονται. Το συμφέρον, τελικά, είναι αυτό που καθορίζει τα λόγια και τις πράξεις των περισσότερων. Μέχρι, που, όμως θα μας οδηγήσουν αυτού του είδους οι πρακτικές; Ποια είναι τα αποτελέσματα που θα καρπωθούμε; Απογοήτευση σε όλο της το μεγαλείο. Η πίκρα που έχουμε φάει με το “κουτάλι”, μας έχει κάτσει στο λαιμό. Κάθε μέρα συνειδητοποιούμε για πόσο κορόιδα μας έχουν, αφού μας μεταχειρίζονται σαν να ήμασταν τέτοιοι.

Ανυπέρβλητα μοιάζουν τα προβλήματα με τις παροχές άδειας ασκήσεως επαγγέλματος για κάποιους Οδοντοτεχνίτες

Εμπαίζει τους οδοντοτεχνίτες

η Κυβέρνηση Παπανδρέου

Επί Υπουργείου Υγείας Κρεμάμενοι…

Ζήσης Κατσαρίκας, Εργαστηριακός Οδοντοτεχνίτης:

«Σαν Ομοσπονδία έχουμε κάνει πάρα πολλές προτάσεις προς το Υπουργείο Υγείας. Μέχρι και απεργία κάναμε για το θέμα, αλλά οι απεργίες δεν αγγίζουν κανέναν»

  Για εμπαιγμό του κλάδου τους από το Υπουργείο Υγείας, κάνουν λόγο οι Έλληνες Οδοντοτεχνίτες, καθώς αρκετοί συνάδελφοί τους δεν μπορούν να πάρουν εύκολα την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, με αποτέλεσμα να μένουν έξω από το αντικείμενο που έχουν σπουδάσει.

  Το πρόβλημα είναι πολύπλοκο και κρατάει πάνω από μια δεκαετία. Η αναγνώριση του συγκεκριμένου επαγγέλματος έφερε, παραδόξως, στο προσκήνιο προβλήματα.

  Σε πρώτη φάση αναγνωρίστηκαν ως Οδοντοτεχνίτες αυτοί που τελείωσαν σχετική Σχολή και ασκούσαν το επάγγελμα για τρία χρόνια, αλλά και όσοι ήταν εμπειροτέχνες για κάποια χρόνια. Αυτοί ήταν, δηλαδή, που πήρανε αυτόματα την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Οι υπόλοιποι Οδοντοτεχνίτες, απόφοιτοι Μέσης Εκπαίδευσης, έπρεπε να δώσουν ειδικές εξετάσεις, οι οποίες γίνονταν σε ανύποπτο χρόνο και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, με αποτέλεσμα να προκύπτουν προβλήματα, όσον αφορά την απασχόλησή τους στον κλάδο.

  Μέχρι σήμερα το θέμα δεν έχει διευθετηθεί. Δεκάδες Οδοντοτεχνίτες, που δεν έχουν πάρει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, αλλά και εργαστηριακοί Οδοντοτεχνίτες που χρειάζονται εξειδικευμένο προσωπικό, μένουν εκτεθειμένοι από τις αποφάσεις που υπάρχουν.

  Αναφορικά με το θέμα μιλάει στην εφημερίδα μας ο κύριος Ζήσης Κατσαρίκας, Εργαστηριακός Οδοντοτεχνίτης και Γραμματέας του ΕΒΕ Ξάνθης, μέσα από την σχετική συνέντευξη που παραχωρεί στην ΦτΞ.

  -Κύριε Κατσαρίκα, εκθέσετέ μας αναλυτικά το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κλάδος σας δέκα και πλέον χρόνια, όσον αφορά την παραχώρηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στους συναδέλφους σας, οι οποίοι τελειώνουν σχολές μέσης εκπαίδευσης.

  Ζήσης Κατσαρίκας:

  «Το πρόβλημα υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μέλλοντες συνάδελφοι, οι οποίοι τελειώνανε κάποιες σχολές, δεν μπορούσαν να αποκτήσουν εύκολα την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Οδοντοτεχνίτη. Αυτό δυσκόλευε και εμάς στα εργαστήρια, γιατί δεν βρίσκαμε εξειδικευμένο προσωπικό και δεν μπορούσαμε με ευκολία να βρούμε υπαλλήλους για τα εργαστήριά μας».

-Τι έκανε γι’ αυτό η Πανελλήνια Ομοσπονδία Οδοντοτεχνιτών; Υπήρξαν προτάσεις και ποιες είναι αυτές;

  Ζήσης Κατσαρίκας:

  « Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Οδοντοτεχνιτών πίεζε πάντα προς αυτό την κατεύθυνση, αλλά χρόνια, τώρα, δεν έχει αλλάξει τίποτα, με αποτέλεσμα να παραμένει ως ένα μόνιμο αίτημα των Οδοντοτεχνιτών. Κάποιοι συνάδελφοι, δικαίως, διαμαρτύρονται, πως τελειώνουν κάποιες σχολές, επενδύουν σε αυτές και δεν υπάρχει επαγγελματική αποκατάσταση. Θα πρέπει, οπωσδήποτε, να δει το Υπουργείο αυτό το αίτημα. Να αλλάξει τις Επιτροπές ή οι Επιτροπές να γίνουν με κάποια άλλη σύνθεση και σε τακτά χρονικά διαστήματα.

  Είναι ένα μόνιμο πρόβλημα και δεν αφορά μόνον τους Οδοντοτεχνίτες. Υπάρχει ένα γενικό πρόβλημα με τις τεχνικές Σχολές. Παιδιά σε κατοχυρωμένα και σε άλλα επαγγέλματα είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσουν την επαγγελματική σταδιοδρομία τους. Στο επάγγελμα των Οδοντοτεχνιτών είναι ξεκάθαρο το θέμα. Οι μόνοι, που έχουν αναγνωρισμένη άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Οδοντοτεχνίτη είναι οι συνάδελφοι που τελειώνουν ΤΕΙ. Εκεί δεν χρειάζεται αναγνώριση, δεν χρειάζεται κανενός είδους εξέταση. Οι υπόλοιποι που τελειώνουν τα επαγγελματικά λύκεια, χρειάζονται επιπρόσθετη διαδικασία, για να πάρουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Οδοντοτεχνίτη».

  -Πότε αναμένεται τροποποίηση του σχετικού Νόμου, αναφορικά με το θέμα και ποια είναι τα προβλήματα που προκύπτουν;

  Ζήσης Κατσαρίκας:

  «Η τροποποίηση αυτή αναμένεται χρόνια. Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει όμως. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία έχει κάνει προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και για την συμμετοχή Οδοντοτεχνιτών στις επιτροπές αυτές, καθώς και την επίσπευση των διαδικασιών. Δεν ξέρουμε κατά πόσο θα εισακουστεί η Πανελλήνια Ομοσπονδία. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα γίνει. Αναμένουμε και μείς το νομοσχέδιο ή έστω το προσχέδιο, για να μπορέσουμε να εκφράσουμε άποψη».

-Τι προβλήματα δημιουργεί αυτή η κατάσταση;

  Ζήσης Κατσαρίκας:

  «Αυτό δημιουργεί πρόβλημα και σε μας τους εργαστηριακούς οδοντοτεχνίτες, καθώς δεν μπορούμε να βρούμε προσωπικό, αλλά και στους ίδιους τους καταρτιζόμενους, οι οποίοι θέλουν να βρουν μια επαγγελματική διέξοδο».

-Τι χρειάζεται για να λυθεί το πρόβλημα;

  Ζήσης Κατσαρίκας:

  «Χρειάζεται, σαφώς, κυβερνητική απόφαση και θέληση, ώστε να γίνει το σχετικό νομοσχέδιο. Αναμένουμε και μείς να δούμε τι θα γίνει.

  Παλιά δεν ήταν αναγνωρισμένο το επάγγελμα του Οδοντοτεχνίτη και μπορούσε ο οποιοσδήποτε να ανήκει σε αυτό. Μετά άρχισαν να προκύπτουν προβλήματα για το ποιος είναι Οδοντοτεχνίτης; Ποιος δικαιούται άδεια ασκήσεως επαγγέλματος  Οδοντοτεχνίτη; Από τότε έχουν βγει κάποιοι Νόμοι, οι οποίοι ήταν ασαφείς ή λειτουργούσαν με τον τρόπο που δεν κάλυπτε ούτε την μια πλευρά, ούτε την άλλη.

  Αυτό είχε ρυθμιστεί με την αναγνώριση του επαγγέλματος. Όσοι ήταν εμπειροτέχνες και είχαν κάποια χρόνια στο επάγγελμα, τους δόθηκε αυτομάτως άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος Οδοντοτεχνίτη. Οι υπόλοιποι που είχαμε τελειώσει Σχολές και υπήρχαν κάποιες προϋποθέσεις, εφόσον ασκούσαμε το επάγγελμα για τρία χρόνια, δικαίως πήραμε τις άδειες και εμείς.

  Παιδιά που τελειώνανε Σχολές Μέσης Εκπαίδευσης έπρεπε να δίνουν εξετάσεις σε κάποια επιτροπή. Πολλά παιδιά δίνανε εξετάσεις σε αυτή την Επιτροπή και δεν παίρνανε την άδεια. Εμείς ζητήσαμε οι διαδικασίες να είναι πιο χαλαρές και πιο σύντομες. Κοβόταν κάποιο παιδί την μια χρονιά, θα έπρεπε, αμέσως, μέσα σε ένα, δύο, τρεις μήνες το πολύ, να γίνονται άλλες εξετάσεις, ώστε να παίρνουν πιο εύκολα τις άδειες. Βρισκόμαστε εν αναμονή εξελίξεων».

  -Είστε αισιόδοξος για την θετική εξέλιξη του προβλήματος;

  Ζήσης Κατσαρίκας:

  «Όχι δεν είμαι αισιόδοξος, γιατί είναι ένα θέμα που το αντιμετωπίζουμε χρόνια τώρα. Ξέρετε, ότι εμείς δεν έχουμε την δυνατότητα πίεσης, όπως άλλες κοινωνικές ομάδες, για να μπορέσουμε να πετύχουμε. Δυστυχώς, ο συνδικαλισμός λειτουργεί σήμερα πιο γρήγορα, υπέρ αυτών που ενοχλούν περισσότερο.

  «Σαν Ομοσπονδία έχουμε κάνει πάρα πολλές προτάσεις προς το Υπουργείο Υγείας. Μέχρι και απεργία κάναμε για το θέμα, αλλά οι απεργίες δεν αγγίζουν κανέναν».