Στο Καρφί και στο Πέταλο

Γράφει ο Αναγνώστης Βαταμίδης

Κι αφού κέρδισαν, κέρδισαν, κέρδισαν μέσα στο ελληνικό σύστημα, μέσα στης χώρας και της ανεξέλεγκτης πολιτικής, κι αφού εκμεταλλεύτηκαν πολλές του κράτους ευκαιρίες, πολλοί από τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και όχι μόνο, σήμερα, ημέρες κρίσης, δύσκολες για την χώρα, ακούμε –και δεν διαψεύδεται-, πως ομαδικά τους πακτωλούς των χρημάτων που κέρδισαν, τους έστειλαν στις Βρυξέλες, στην Κύπρο, στην Ρωσία.
Από αυτούς σήμερα ζητάμε να τα φέρουν πίσω, με το γάντι τους φερόμαστε, χωρίς έλεγχο, χωρίς καμία συνέπεια, ως νέους εθνοσωτήρες.
Γιατί; Για να μας ξανακλέψουν, να ανδρωθούν ως μεγαλοπαράγοντες και πάλι της οικονομίας;
Δεν θα ελεγχθούν, δεν θα φορολογηθούν, δεν θα τους πει κανείς πώς και από πού κέρδισαν;
Από τις μίζες; Από τα ναρκωτικά; Από τις κλεψιές; Από την αισχροκέρδεια, τις κρατικές επιδοτήσεις, τις υπερτιμολογήσεις, τις κρατικές εργολαβίες;
Σ’ αυτούς δηλαδή τους «πατριώτες», ελπίζουμε ως Έλληνες, αυτούς εκλιπαρούν οι πολιτικές μας ηγεσίες;


Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως αυτοί που με τον πρώτο οικονομικό κραδασμό απέσυραν τα λεφτά τους από την χώρα, θα τα φέρουν τώρα πίσω για το καλό μας;

Ή μήπως είναι κι αυτό ένα τερτίπι που θα κάνει χωρίς καμία επίπτωση, νόμιμα τα πιθανά παράνομα για χρόνια κέρδη;
Ναι στον επαναπατρισμό χρημάτων, ναι όμως και στον έλεγχο.
Έτσι κι αλλιώς οι εν λόγω κύριοι είναι γιαλαντζί «πατριώτες», είναι τυχοδιώκτες, ευκαιριακοί, με τον «πατριωτισμό» στην τσέπη.
Άραγε τους χρειαζόμαστε τέτοιους «πατριώτες», ή θα ήταν καλύτερα να ψάξουν και να βρουν ποιοι είναι αυτοί που λάκισαν με το χρήμα που στον τόπο κέρδισαν, τα ονόματά τους να δημοσιευθούν και από τον λαό να λοιδορηθούν ίσως και την επόμενη φορά συνετιστούν;


Αλήθεια, υπάρχουν και στον τόπο μας άνθρωποι με πολύ χρήμα που τα διοχέτευσαν στην Κύπρο;
Λέω ναι, υπάρχουν και είναι αρκετοί.

Υπάρχει αδικαιολόγητο χρήμα που έκανε φτερά.
Οι τράπεζες ξέρουν, μεταξύ τους οι πολίτες γνωρίζονται, μα για να πουν ονόματα τους φρενάρει το λεγόμενο απόρρητο, τους κλείνει το στόμα ο Νόμος.
Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που έχουν χρήμα ουρά, που λειτουργούν ως μαυραγορίτες, που ψάχνουν για αγορές τοις μετρητοίς, χωρίς τραπεζικό δάνειο, αλλά σε τιμές κάτω από το 1/3. Πατώντας δηλαδή στην ανάγκη, στην συγκυρία.
Θα πει ίσως κάποιος, πως αυτό δεν είναι παράνομο. Ναι, δεν είναι και συμφωνώ.
Είναι όμως ανέντιμο; Ο λαός μας έχει άσχημες εμπειρίες από του είδους πρακτικές.


Άλλα μας λένε στα γυαλιά οι εθνοπατέρες, άλλα μεταξύ τους, διαφωνούν συμφωνώντας και μας μπερδεύουν με τα λογύδρια.
Σε ένα όμως είναι ξεκάθαροι, σε ένα συμφωνούν, στο ξεπούλημα του κράτους, στις αποκρατικοποιήσεις, στις απολύσεις.
Ο ένας μας πλασάρει τις απολύσεις μέσω ΑΣΕΠ, ο άλλος με περιορισμένο χρόνο και χωρίς επιδόματα, μα η ουσία είναι μία, η σταθερή εργασία να κρέμεται στα «λουλούδια».


Εκλιπαρούμε τους είκοσι επτά (27) εταίρους μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μας δανείσουν με 5% για να τα δώσουμε με την σειρά μας στους δύο, Γερμανούς και Γάλλους.

Μας δανείζουν δηλαδή από την μια οι πολλοί και από την άλλη τα δίνουμε στους δύο και μάλιστα προκαλώντας τους.
Πουλήστε μας λένε για να μας πληρώσετε.
Κι εμείς ως καλοί χρεώστες, πουλάμε, πουλάμε, πουλάμε… Μόνο που δεν σκεφτόμαστε πως όταν μας τελειώσουν αυτά που μπορούμε σήμερα να πουλήσουμε τι θα τους δώσουμε μετά;
Τα νησιά μας; Είναι κι αυτό ένα ερώτημα, αν και πολλοί λένε πως κι αυτά τα έχουμε υποθηκεύσει.
Ε, ρε ταλαίπωρε Ρωμιέ, υπερήφανε έλληνα τι σου ‘μελε να πάθεις.
Για να δούμε πότε ο λαός θα κατασκηνώνει στις πλατείες αντί στις παραλίες. Πότε θα γεμίσουν οι δρόμοι με πανό συνθήματα και με οργισμένους άνεργους νέους;
Πάντως το καζάνι βράζει και όταν αυτό σκάσει από την πίεση, δεν γνωρίζει κανείς που θα πάει…