Μετά από ενάμισι χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και το «παραμύθι» της αισιοδοξίας, ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, με επαναλαμβανόμενες τις διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού πως οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν πάνε χαμένες, ήρθε η ώρα της αλήθειας. Αυτήν την αλήθεια που γνώριζαν οι πολίτες και στην οποία εθελοτυφλούσε η κυβέρνηση, για να μη παραδεχθεί την ανικανότητά της να μειώσει έστω την κρίση και όχι να την εξαφανίσει!Αποτυχία του υπουργού οικονομικών, ο οποίος φαίνεται πως είναι ανεπαρκής στην ειδικότητά του και όμως εξακολουθεί να παραμένει στην θέση του, να έχει την εύνοια του Πρωθυπουργού και να παρασύρει τον ελληνικό λαό στην πλήρη οικονομική απογύμνωση.
Η ώρα της αλήθειας, που ομολογήθηκε από τον Πρωθυπουργό, αλλά κυρίως από τον κ. Παπακωνσταντίνου –on camera-, ξεσήκωσε την οργή, επισφράγισε την από μηνών κοροϊδία και ενίσχυσε την αναξιοπιστία, από την οποία οι πολίτες δεν πρόκειται να ξεφύγουν ποτέ. Μέχρι σήμερα η απόκρυψη της αλήθειας έχτιζε πύργους στην άμμο, αγνοώντας πως η «θάλασσα» της χώρας εξελίσσεται σε τσουνάμι, με όσα αυτό συνεπάγεται.
Οι ανίκανοι κάποια στιγμή, αλλά εγκαίρως, οφείλουν να αποχωρούν από την πολιτική πριν ολοκληρώσουν την καταστροφή, η οποία αμείλικτη και ταχέως ισοπεδώνει τα εναπομείναντα ψιχία εκ της ύφεσης. Η Ελλάδα σε ρόλο πειραματόζωου πρωτίστως στις κυβερνήσεις της και ακολούθως της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τους πλάνεψαν οι όροι λειτουργίας, οι εξελίξεις, η συνοχή, η μετατροπή των Ελλήνων πολιτών σε Ευρωπαίους πολίτες, τα οφέλη των εκταμιεύσεων πακέτων από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία, το ενιαίο νόμισμα, ενώ δεν ήταν έτοιμοι να τα διαχειριστούν με σύνεση και με απλά οικονομικά να φροντίσουν, ώστε να είναι πιστοί ακόλουθοι των όρων και των δεσμεύσεων που είχαν αναλάβει. Έτσι, στην πορεία το «καράβι» που λέγεται Ελλάδα, υπό το βάρος των προβλημάτων που δημιούργησαν οι ίδιοι εκάστοτε κυβερνώντες, μετατόπισαν το βάρος προς μια πλευρά, ώστε η βύθισή του να είναι αναπόφευκτη.
Η παρούσα κυβέρνηση, η κυβέρνηση της τρόικας και του Δ.Ν.Τ., όπως θα την καταγράψει η ιστορία, έκανε μια «τρύπα στο νερό». Άρχισε την αφαίμαξη των αδύναμων πολιτών και έριξε το βάρος στα δηλωμένα εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων. Η ελίτ της ελληνικής κοινωνίας, που μεταξύ αυτών ήταν υπό καθεστώς μονιμότητος οι φοροδιαφεύγοντες, οι οποίοι πλούτιζαν παρανόμως και είχαν τρόπο να διαφυλάξουν τα καλά και συμφέροντα, έμειναν για το τέλος της πίτας, που το κράτος με την υποτονική του «τσιμπίδα» έβαλε στόχο. Έπιασαν πέντε-δέκα και κάτι έγινε.
Ανήμπορη η κυβέρνηση να τηρήσει τα αυτονόητα με την σύμπραξη των λαγωνικών των αρμοδίων υπουργείων. Άλλωστε μέχρι σήμερα δεν μας γνωστοποίησαν πόσα χρήματα μάζεψαν, μετά από την εφαρμογή των μέτρων του πρώτου μνημονίου. Τι κάλυψαν με αυτά; Είναι ευνόητο πως οφείλουν απαντήσεις προς τον ελληνικό λαό.
Ξαφνικά, εκτός όλων αυτών, ξεστόμισε ο κ. Παπακωνσταντίνου πως «αν δεν μας δοθεί το 5ο πακέτο η χώρα θα κατεβάσει ρολά». Διότι, «χρήματα υπάρχουν μόνο μέχρι τις 15 Ιουλίου»! Δηλαδή νέο δάνειο, νέοι τόκοι, νέοι φόβοι και η χρεοκοπία επ’ οφθαλμού. Άστα να πάνε.
Κουβέντα όμως για τις αμοιβές και τις συντάξεις των τριακοσίων, που από ευαισθησία και μόνον θα έπρεπε να καρατομηθούν, δεν γίνεται σε καμία περίπτωση. Είναι κατοχυρωμένοι, διασφαλισμένοι και… ευλογούν τα γένια τους. Ε! λοιπόν μετά από όλα αυτά πώς είναι δυνατόν οι Έλληνες πολίτες να μην κλαίνε την μοίρα τους;
