Γράφει η Ντιάνα ΤσερβονίδουΠραγματικά, ο βασιλικός γάμος του πρίγκιπα Ουίλιαμ με την αγαπημένη του Κέιτ αποτελεί ένα παραμυθένιο γεγονός, που δεν ταιριάζει, ωστόσο, με την εποχή στην οποία καλούμαστε να επιβιώσουμε ως παλαίμαχοι της βιοπάλης.
Δεν λέω, καλοί ήταν η νύφη και ο γαμπρός, ακόμα πιο εντυπωσιακοί οι διάφοροι καλεσμένοι στο ύψιστο αυτό γεγονός, που έλαβε χώρα στην Αγγλία, αλλά μήπως όλοι εμείς οι υπόλοιποι, απλοί θνητοί, που ασχοληθήκαμε τόσο επιμελώς με αυτό τον γάμο, το παρακάναμε λιγάκι;
Γιατί δεν είναι δυνατόν, τα βλέμματα όλου του κόσμου να είναι στραμμένα στους νεόνυμφους του αγγλικού παλατιού, τη στιγμή που όλος ο κόσμος περνάει την χειρότερη κρίση όλων των εποχών, μια κρίση που δεν αγγίζει μόνον την οικονομική κατάσταση ενός μέσου ανθρώπου, αλλά και την ποιότητα ζωής που του προσφέρεται από την ημέρα που γεννιέται;
Το πανδαιμόνιο που ζήσαμε ανοίγοντας τους τηλεοπτικούς μας δέκτες το πρωί της περασμένης Παρασκευής ήταν κάτι που δεν χωράει στην σφαίρα της λογικής. Φωτορεπόρτερ και ανταποκριτές από όλον τον κόσμο, στημένοι έξω από το παλάτι, το αβαείο όπου θα γινόταν ο γάμος, έξω από τα ξενοδοχεία των νεόνυμφων και γενικά σε όλους τους δρόμους, από όπου θα περνούσε το βασιλικό ζευγάρι, προκειμένου να μεταδώσουν το γεγονός, λες και επρόκειτο για κάποια κορυφαία πολιτική ή ιστορική πράξη, η οποία θα καθόριζε, εφεξής, το μέλλον όλου του πλανήτη.
Οι πιο υπερβολικοί, βέβαια, λόγω και του χαρακτήρα, ασυζητητί οι Έλληνες δημοσιογράφοι. Οι τελευταίοι, δεν περιορίστηκαν, μόνον, στις βασικές λεπτομέρειες του γάμου, δηλαδή τι φοράει η νύφη και ο γαμπρός, ποιοι είναι οι επίσημοι καλεσμένοι, πόσος κόσμος, τέλος πάντων, έχει έρθει στην Αγγλία για τον γάμο, αλλά επεκτάθηκαν και σε πράγματα άνευ ουσίας και σημασίας. Έδιναν περιγραφές (…λες και δεν μεταδίδεται τηλεοπτικά το γεγονός) αναφορικά με το πώς χαμογελάει η νύφη, που έχει τα χέρια του ο Χάρι, που έχει το πόδι του ο Ουίλιαμ. Με λίγα λόγια δεν άφησαν τίποτα ασχολίαστο, ακόμη και πράγματα που δεν μας περνούσαν από το μυαλό…
Ενώ, οι περιγραφές γύρω από τις ενδυματολογικές προτιμήσεις των καλεσμένων θύμιζαν περισσότερο κριτική μόδας, παρά ζωντανή μετάδοση ενός βασιλικού γάμου (…βρε, με τι ασχολείται ο κόσμος…).
Ούτε οι γαλαζοαίματοι γλίτωσαν από την πικρόχολη κριτική που βρήκε εύφορο έδαφος, για να ευδοκιμήσει. Τι καπέλα, τι ταγιέρ, τι παπούτσια, τα πάντα πέρασαν από τον «εξεταστικό» φακό των δημοσιογράφων μας. Εκείνη, δε, η έρημη η νύφη, μια χαρά κοπέλα δεν λέω, αλλά ο σχολιασμός της από την κορυφή μέχρι τα νύχια, πραγματικά θύμιζε «ακτινογραφία». Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο.
Ξαφνικά, ξεχάσαμε την κρίση, τα εθνικά μας σκάνδαλα, τους «καλούς» μας πολιτικούς και επιδοθήκαμε σε ένα «σπορ» που πολύ αγαπάμε ως Έλληνες, το κουτσομπολιό.
Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα, τι σε νοιάζει εσένα Ξανθιά ρεπόρτερ της ελληνικής τηλεόρασης, από τι ύφασμα ήταν ραμμένο το φόρεμα της Κέιτ και αν θύμιζε εκείνο που είχε φορέσει κάποια άλλη διάσημη περσόνα; Εμείς στην χώρα δεν έχουμε άλλα θέματα να ασχοληθούμε; Μήπως, τα λύσαμε όλα και τώρα μπορούμε ανενόχλητοι να αφιερώσουμε τον χρόνο μας στην Κέιτ και τον Ουίλιαμ, που προβλήματα δεν είχαν και ούτε θα γνωρίσουν ποτέ, σαν τη γιαγιά τους την Ελισάβετ, που έχει ξεπεράσει τα ογδόντα και φαίνεται παιδούλα. Αμ δε! Όταν το μόνον που σε ενδιαφέρει είναι να αλλάζεις καπελάκια, η ζωή σου μοιάζει με παραμύθι. Τι να πούμε και εμείς που δεν είμαστε, δυστυχώς, γαλαζοαίματοι, αν και αισθανόμαστε κατά βάθος βασιλιάδες; Ότι και να πούμε θα είναι περιττό, γι’ αυτό ας γυρίσουμε στην πραγματικότητα και ας αφήσουμε τα παραμύθια, γι’ αυτούς που έχουν μάθει να τα βλέπουν όλα, πίσω από τα ροζ γυαλιά τους…
