Ένα ανίκανο κράτος να αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή, να την πατάξει και να την «αφορίσει»!Διαπιστωμένα πλέον, το κυνήγι των φοροδιαφυγόντων είναι μόνο στα λόγια, εκτός από κανα δυο-τρία «ντου» περιορισμένων επαγγελμάτων και εντοπισμό επίσης ελαχίστων πολιτών που πλούτιζαν, δηλώνοντας ελάχιστα στην εφορία.
Οι τρόποι σύλληψης των παρανομούντων ανήκουν στα πολύ απλά πράγματα, που δεν χρειάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος να λειτουργεί πέραν του μέσου νου. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι Έλληνες πολίτες, αλλά το αγνοούν οι της κυβέρνησης. Ιδίως τα αρμόδια υπουργεία. Το πιο απλό πράγμα το κομποδένουν και αδυνατούν να το λύσουν. Εκ των πραγμάτων λοιπόν όφειλαν να εφεύρουν μια λύση, ώστε να αποποιηθούν της ευθύνης και του χαρακτηρισμού «ανίκανοι» και συγχρόνως να έχουν την δυνατότητα και το δικαίωμα να καταχωρήσουν τους πολίτες στην λίστα των «συνενόχων της σιωπής».
Εξουσιοδοτούν λοιπόν κατηγορίες επαγγελματιών, που έχουν συναλλαγές με πολίτες και λογιστές που συντάσσουν φορολογικές δηλώσεις, να κατονομάσουν, να καταδώσουν, τα ρουφ…ψουν, να προδώσουν (κατά προσωπική επιλογή το ρήμα) συμπολίτες που φοροδιαφεύγουν !!! Δηλαδή, πολίτες προς ανάλωσιν και χρήσιν από την κυβέρνηση, ώστε να μπουν στον πειρασμό να αμαρτήσουν. Να χάσουν τον ύπνο τους από τις Ερινύες, να φτύσουν τους εαυτούς τους, να αποκτήσουν απεχθή ετικέτα, να χάσουν την αυτοεκτίμησή τους και να φοβούνται την σκιά τους.
Όλα αυτά για να βοηθήσουν την χώρα; Το σίγουρο είναι πως αυτό θα ισχυριστούν οι κυβερνώντες, για να δώσουν ώθηση και εφαλτήριο, ώστε η πράξη να απαλλαγεί από πάσης αμαρτίας. Πώς λοιπόν να μη μιλάμε για την φθορά αρχών και αξιών; Όταν η κυβέρνηση προτρέπει τους πολίτες να υπερβούν την ηθική τους, έτσι όπως την διαμόρφωσαν επί σειρά ετών και βάσει αυτής βαδίζουν στην ζωή και να επενδυθούν τον μανδύα του «καρφιού» απέναντι στους συνανθρώπους τους;
Ας πιστέψουμε, ας ελπίσουμε πως η μέθοδος αυτή δεν θα βρει ανταπόκριση και θα μείνει μετέωρη, για να θυμίζει πως τουλάχιστον οι περισσότεροι πολίτες δεν θα καταταγούν στο τάγμα που θέλουν να τους κατατάξουν. Το «κυνήγι του θησαυρού» έχει ξεφτίσει. Έχει χαθεί ο έλεγχος και η ικανότητα εύρεσης των κρυφών αποταμιευθέντων εσόδων, ανύπαρκτη. Αλλά η προτροπή προς τους πολίτες να προβούν σε δόλια ενέργεια ξεφεύγει εντελώς των συνηθισμένων τρόπων πάταξης της φοροδιαφυγής.
Κάποιος γνώστης της οικονομικής επιστήμης, δήλωσε πως από την φοροδιαφυγή το κράτος θα μπορούσε να εξοφλήσει μεγάλο ποσό από τα χρέη του. Κι όμως. Εξακολουθούν να είναι άφαντοι οι φοροδιαφεύγοντες, συνεχίζουν να φωλιάζουν σε τράπεζες του εξωτερικού τα προϊόντα πλουτισμού, να υφίστανται οι offshore εταιρείες και οι επιπλέον περικοπές σε ορισμένες κατηγορίες πολιτών, ενώ αντιθέτως αυξάνονται οι συμμετοχές των βουλευτών σε επιτροπές. Νέα έσοδα υπέρ αυτών! Η έκφραση «κράτος δικαίου» σε πλήρη λήθαργο. Πεπαλαιωμένο είδος σε μια κοινωνία που την ωθούν να τροχοδρομεί με την όπισθεν, με κίνδυνο να πλησιάζει στο βάραθρο.
Οι τριακόσιοι, που διαφυλάττουν στο ακέραιο τις δικές τους αποδοχές, έστω κι αν έκαναν περικοπές στους μισθούς τους της τάξεως του 10%, εν τούτοις καλύπτουν την χασούρα από τις επιτροπές, που η υπογραφή τους και μόνο, κοστίζει κάποιες δεκάδες ευρώ.
Οι πολίτες δεν έχουν να ελπίζουν ούτε σε ένα επιπλέον Ευρώ, για αρκετά χρόνια ακόμη. Όσο για τους φοροδιαφεύγοντας, θα πληθαίνουν διαρκώς παίζοντας το κρυφτούλι με τις αρμόδιες αρχές. Θα τους κοροϊδεύουν δηλαδή…
