Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Για όλα φταίνε αυτοί, οι κακοί μας πολιτικοί…

Για όλα φταίνε αυτοί, οι κακοί μας πολιτικοί…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου

Η Γερμανίδα Καγκελάριος, η φαινομενικά αθώα αυτή πολιτικός, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, επιχειρεί να βάλει, για μια ακόμη φορά, την χώρα μας στην περιβόητη κλίνη του Προκρούστη.
Το πιο παράδοξο, βέβαια, σε όλη την υπόθεση είναι, ότι, ενώ μας χτυπάνε τόσο αλύπητα οι εταίροι, εξ Ευρώπης ορμώμενοι, εμείς συνεχίζουμε να σκύβουμε ευλαβικά το κεφάλι, χωρίς να βγάζουμε «κιχ». Το «εμείς» παραπέμπει στους «κοστουμάτους» πολιτικούς ταγούς, που μας εκπροσωπούν στην βουλή και το διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι. Γιατί, άραγε τους στείλαμε στις θέσεις, που έχουν καταλάβει σήμερα και μάλιστα αρνούνται τόσο πεισματικά να τις αφήσουν; Ποιος ο λόγος να έχουμε πολιτικούς εκπροσώπους, όταν οι τελευταίοι αδιαφορούν τόσο επιδεικτικά για τα εθνικά μας θέματα;
Οι παράλογες απαιτήσεις της Γερμανίας, δια της κυρίας Μέρκελ, περνάνε στο «ντούκου» από την κυβέρνηση, σαν να επρόκειτο για λογικές αξιώσεις της σιδηράς κυρίας. Ο ανύπαρκτος αντίλογος κάνει ακόμη πιο δραματική την κατάσταση του Έλληνα πολίτη.
Μας χτυπάνε αλύπητα και εμείς χαϊδευόμαστε. Φτάσαμε, μάλιστα, στο σημείο να βλέπουμε ως φυσιολογικά τα παράλογα. Αμ δε! Αφού, δεν μας σέβονται οι ίδιοι οι πολιτικοί μας, ποιος θα μας σεβαστεί; Μήπως, η Μέρκελ; Αστειότητες…
Γιατί άραγε δεν υπάρχει ένα τοίχος προστασίας (και δεν μιλάω μόνον για το τείχος του Έβρου) για την ελληνική κοινωνία; Γιατί κανείς, από όλους αυτούς που στείλαμε στο ελληνικό κοινοβούλιο, δεν βγαίνει να διεκδικήσει, σε σοβαρό επίπεδο, αυτά που μας χρωστάνε οι ευρωπαίοι εταίροι, με πρώτους και καλύτερους τους Γερμανούς. Ουδείς λόγος περί των αποζημιώσεων πολέμου που μας χρωστάει η Γερμανία. Χρήματα που ανήκουν δικαιωματικά στον ελληνικό λαό δεν εισπράττονται, γιατί κάποιοι ή δεν έχουν τα πνευμόνια ή αδιαφορούν, γιατί τα δικά τους συμφέροντα αποσκοπούν αλλού.
Η Ελλάδα, μια χώρα με πολλές δυνατότητες για ανάπτυξη, επιλέγει να μένει στην σκιά των εξελίξεων. Δεν εκμεταλλεύεται καμία από τις ευκαιρίες που τις δίνονται, ενώ αδιαφορεί παντελώς για τους πολίτες της. Ανικανότητα ή καλά στημένα πολιτικά παιχνίδια, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα; Όποια και αν είναι η απάντηση, η ευημερία της ελληνικής κοινωνία βρίσκεται σε κίνδυνο.
Εξ ανάγκης έχουμε γίνει μίζεροι και γκρινιάρηδες. Έχουμε διαπιστώσει με λύπη μας, όλα αυτά τα χρόνια, πως μετράμε μόνον ως εκλογική δύναμη.
Δεν μας φταίει η Μέρκελ, δεν μας φταίει κανένας άλλος, παρά, μόνον, οι πολιτικοί που κάθε φορά μας κυβερνάνε, αφού κανείς δεν μας εμπνέει, πια, αίσθημα ασφάλειας…