Τόσο ανυποχώρητη κυβέρνηση, είναι πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα. Το «ξήλωμα» των καλώς και κακώς κείμενων άνευ λόγου, αιτίας και ουσίας, είναι στο πλαίσιο των μεταρρυθμιστικών της… φιλοδοξιών. Η εξέλιξη μάλιστα της αδιαλλαξίας που καθιέρωσε στον τομέα της επικοινωνίας με τις επαγγελματικές τάξεις των πολιτών, των οποίων θίγονται τα δικαιώματα ή έστω και τα συμφέροντά τους, αγγίζουν ένα ευρύ φάσμα αυταρχισμού, που παραπέμπει αλλού. Σε άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα, που μόνο την λαϊκή βούληση δεν εκφράζουν αλλά απέχουν και μακράν της σοσιαλιστικής ιδεολογίας.Από την πλευρά των διαμαρτυρόμενων εργαζομένων, οι αντιδράσεις με πορείες, με συνδικαλιστικά όργανα, με εκπροσώπους τους που αιτούν διάλογο για συνομιλίες με όργανα των αρμόδιων υπουργείων (επί ματαίω συνήθως), θεωρούνται από την κυβέρνηση πως δεν έχουν έρεισμα δικαίου, άρα και δεν αξίζει να ασχοληθούν και να αναλώσουν χρόνο για συνομιλίες, αφού το προαποφασισμένο δεν επιδέχεται διαλλακτικότητα.
Πρόσφατο παράδειγμα η εκ βάθρων αναδιάρθρωση του τομέα της υγείας, με την παύση νοσοκομείων, την συγχώνευση και το μπέρδεμα ή ανακάτεμα σχεδόν ανόμοιων φορέων του νοσοκομειακού και ιατρικού χώρου. Επίσης, η αλλαγή στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία θα επιβαρύνουν κυρίως το ΙΚΑ, από προσέλευση ασθενών εκτός δυνατοτήτων των ιατρών, ξεσηκώνουν αντιδράσεις από κάθε πλευρά.
Με την απλή λογική των πολιτών και την λειτουργική εμπειρία τους επί των μακροπρόθεσμων ραντεβού, όλα θεωρούνται αποφάσεις δυσλειτουργίας του συστήματος αναμονής, ενός μηνός και πλέον στις επαρχιακές πόλεις και τριών μηνών στην πρωτεύουσα και στα μεγάλα αστικά κέντρα. Έτσι, δεν μπορεί να αποφύγει ο οιοσδήποτε πολίτης την επαναφορά, ως ανάμνηση πλέον, του πρώτου τηλεφωνικού ραντεβού που… εγκαινίασε ο τέως πρωθυπουργός κ. Σημίτης και η ευκολία με την οποία βρήκε άμεσα ανταπόκριση, ώστε το ραντεβού του να είναι σε χρόνο Τ.Τ..
«Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος», με απατηλές ελπίδες και όνειρα να ανατρέπουν την εικόνα του ως άνω συμπεράσματος. Ο «όμορφος κόσμος» έχει το οξύμωρον, διότι η «ασχήμια» τον κατατρόπωσε. Όλα δυσχεραίνουν δυστυχώς, με την προοπτική περί επαναφορά στην προτέρα τους μορφή αδύνατη. Ευτυχώς για την κυβέρνηση υπάρχει το άλλοθι του μνημονίου. Όλοι γνωρίζουν όμως πως οι βουλές της κυβέρνησης και η «νέα» πολιτική της γραμμή εκφράζεται ως προέκταση (εκ του πονηρού) μέσω των επιταγών της τρόικας. Ευκαιρία περί εφαρμογής του «μια και βρήκαμε τον παπά ας θάψουμε πέντε-δέκα»!
Η τρόικα μη γνωρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο γαλουχήθηκαν οι Έλληνες, αγνοώντας την νοοτροπία και το ένθερμο ταμπεραμέντο τους, τα ήθη, τα έθιμα, την καθημερινότητα, το βιοτικό επίπεδο και την άποψη επί αρχών και αξιών, με μια λέξη την κουλτούρα τους, επιμένει και πιέζει για την επιβολή σκληρών μέτρων αδιαλείπτως. Η επιπλέον επιβάρυνση όμως αυτών των μέτρων οφείλεται στην κρίση και στις αποφάσεις της κυβέρνησης, την οποία εναποθέτει στην αναδιάρθρωση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Άλλωστε δεν «αξιολογεί» τις αντιδράσεις των εργαζομένων, άρα και δεν τις υπολογίζει, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το κλίμα, να ταλαιπωρούνται πολίτες, να αυξάνεται η οργή και η συνέχιση των απεργιακών αγώνων να έχει απρόσμενες εξελίξεις. Αυτό βέβαια θα φανεί προσεχώς.
