Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Στο χείλος του γκρεμού…

Στο χείλος του γκρεμού…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου

Δεν είμαστε καλά και το δείχνουμε. Η καθημερινότητά μας έχει μετατραπεί σε μια αποπνικτική ρουτίνα, γεμάτη υποχρεώσεις, που δεν μπορούμε, πια, να ικανοποιήσουμε. Ενώ, η γενικότερη κρίση, στο όνομα της οποίας καταπιέζεται ο απλός πολίτης της χώρας, έχει γίνει ο χειρότερος εφιάλτης μας. Δεν υπάρχει μέρος για να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας, γι’ αυτό εξάλλου τις έχουμε αποβάλει. Η ζωή μας, ένα κουβάρι από χαμένα όνειρα, δεν ανταποκρίνεται, πλέον, σε αυτό που είχαμε φανταστεί για το μέλλον μας. Τότε, δηλαδή που η αθωότητά κατέκλυζε ολοκληρωτικά το «είναι» μας.
ΔΝΤ, μνημόνιο, τρόικα, είναι μερικά μόνον από τα προβλήματά μας. Πως φτάσαμε, όμως, μέχρι εδώ; Ποιος μας οδήγησε από την μια μέρα στην άλλη στο χείλος της καταστροφής;
Ότι και να μας πουν, σήμερα, οι λαλίστατοι πολιτικοί μας, από όλες τις πλευρές και από όλους τους χώρους, η κλονισμένη εμπιστοσύνη μας στο κράτος, δεν θα «υγιάνει».
Λόγια, μικρά, μεγάλα, πολύχρωμα και ψεύτικα, πλαισιώνουν την καθημερινότητά μας. Κουραστήκαμε από τα πολιτικά παιχνίδια που σκάνε στις πλάτες μας. Δεν αντέχουμε άλλη υποκρισία. Το πολιτικό θράσος έχει ξεχειλίσει και είναι ζήτημα χρόνου να γίνει το μεγάλο «μπαμ».
Ο κοινωνικός αναβρασμός χτυπάει κόκκινο, κάτι που μάλλον δεν έχουν καταλάβει οι υψηλά ιστάμενοι στην πολιτική πυραμίδα του ελληνικού κράτους, γιατί συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα τους δικούς τους «γελοίους» σκοπούς.
Η υπομονή του κόσμου έχει «ραγίσει». Η απελπισία μεγαλώνει και όλοι είναι ένα βήμα πριν βγουν στους δρόμους, για να τα κάνουν όλα δις μαδιάμ. Το θέμα είναι ότι κανείς δεν προσπαθεί να αλλάξει την ψυχολογία του κόσμου, ώστε τον αποτρέψει από αυτό που προβλέπουν εδώ και μήνες για την χώρα μας ξένοι «ψυχαναλυτές». Τελικά, μας αντιμετωπίζουν σαν πειραματόζωα που έχουν μπει σε μια γυάλα, για να μετρήσουν κάποιοι τις αντοχές μας.
Βλέποντας, την δραματική κατάσταση που γνωρίζου αραβικές χώρες, όπως είναι η Τυνησία και η Αίγυπτος, εύκολα γεννιέται το ερώτημα, εάν κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί στην χώρα μας. Με δεδομένη την κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα, τρομάζουμε στην ιδέα και μόνον, ότι δεν είμαστε μακριά από μια κοινωνικού έκρηξη αυτού του βεληνεκούς, δυστυχώς…