Κραυγαλέα περίπτωση έλλειψης υπευθυνότητας…Ντιάνα Τσερβονίδου
Η αναζήτηση μιας νέας πατρίδας, που θα σου παρέχει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, εμπίπτει σε ένα, ομολογουμένως, επιτρεπτό ηθικά, πλαίσιο, αφού κανένας άνθρωπος δεν είχε την διακριτική ευχέρεια να επιλέξει τον τόπο και τον χρόνο γέννησή του. Από αυτή την άποψη, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε όλους τους οικονομικούς μετανάστες του κόσμου, οι οποίοι προωθούνται προς άλλες χώρες, σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.
Εξάλλου, το όνειρο για μια καλύτερη ζωή για σένα και τα παιδιά σου αποτελεί την πυξίδα στην ζωή όλων των ανθρώπων που πορεύονται στον δρόμο αυτής της αναζήτησης. Δεν μπορούν, όμως, σε καμία περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι να καταπατούν και να παραβιάζουν τα δικαιώματα της χώρας στην οποία διαμένουν παράνομα. Όπως γίνεται δηλαδή με τους μετανάστες που έχουν κατασκηνώσει στην Νομική Σχολή της Αθήνας, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν τον χώρο, εάν δεν ικανοποιηθούν πρώτα τα αιτήματά τους, που αφορούν την νομιμοποίησή τους.
Το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι κάποιοι ανεύθυνοι και ανεγκέφαλοι οδήγησαν τους συγκεκριμένους μετανάστες στο κτήριο της Νομικής. Τους υποκίνησαν και τους παρακίνησαν να προβούν σε μια τέτοια κίνηση, σκεπτόμενοι τι; Αυτό είναι ίσως το πιο εύλογο ερώτημα που ανακύπτει στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Μια κραυγαλέα περίπτωση έλλειψης υπευθυνότητας από την πλευρά κάποιων οργανώσεων, που θέλουν να αυτοαποκαλούνται και ως οργανώσεις αλληλεγγύης, σύμφωνα με αυτά που διαβάζουμε στον πανελλήνιο τύπο.
Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει χάσει την βαθύτερη αξία και σημασία του. Τα παραδείγματα, όπου το άσυλο εξυπηρέτησε και υπέθαλψε την αυθαιρεσία, είναι γνωστές και πολλές. Η περίπτωση με τους μετανάστες είναι μόνον μια από τις πολλές που ξέρουμε. Τελικά, έχει καταλάβει κανείς, για ποιο λόγο να έχουμε σε ισχύ το άσυλο, όταν αυτό αντί να προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών από τους φοιτητές, λειτουργεί υπέρ παρανόμων, οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο στον χώρο του πανεπιστημίου;
Βέβαια, θα είναι πραγματικά τραγικό, εάν επαληθευτεί η έρπουσα φημολογία που θέλει ως ηθικό αυτουργό της υφιστάμενης κατάστασης, στην Νομική Σχολή της Αθήνας, κάποια από τις φοιτητικές παρατάξεις. Γιατί, δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται κατ’ αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο οι χώροι ανώτερης εκπαίδευσης της χώρας. Το πανεπιστήμιο είναι ένας ιερός χώρος. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα στον βωμό των δικών του συμφερόντων να δημιουργεί μια τόσο απαξιωτική κατάσταση στον πανεπιστημιακό χώρο.
Οι υπαίτιοι θα πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν, ώστε να μη ξαναζήσουμε στο μέλλον ανάλογα περιστατικά, που σίγουρα δεν τιμάνε την χώρα.
