Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Δέκα χρόνια χρειάζονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, για να ανακάμψει (;) οικονομικά η χώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, που αναλύουν το θέμα από το πρωί μέχρι το βράδυ σε όλες του τις διαστάσεις. Συνταγές για την αναδιάρθρωση της εθνικής οικονομίας υπάρχουν πολλές, αλλά καμία δεν φαίνεται να είναι ουσιαστική και βιώσιμη. Ουδείς λόγος για την οικονομική πολιτική της κυβερνώσας παράταξης. Αυτή έχει αποτύχει εδώ και πολύ καιρό και ας μας λένε μετά ότι οδεύουμε προς την οικονομική μας σωτηρία. Λόγια χωρίς αντίκρισμα, που λέγονται για να δημιουργούν προσδοκίες στον κόσμο ο οποίος δεν αντέχει άλλο κάρβουνο, από αυτό που του σερβίρουν οι λαλίστατοι πολιτικοί μας. Ανάκαμψη δεν προβλέπεται κύριοι, απλά δεν το λέμε, γιατί δεν μας συμφέρει.
Οι προβλέπεις δεν είναι και οι πλέον ευοίωνες, γι’ αυτό και οι πολίτες αισθάνονται πιο ανήσυχοι από ποτέ για το μέλλον της χώρας, αλλά και το δικό τους ως μέλη της ελληνικής κοινωνίας που είναι.
Ο μέσος πολίτης πληρώνει από την δική του τσέπη το μάρμαρο της κρίσης, τη στιγμή μάλιστα που η δημόσια περιουσία μένει στο μεγαλύτερο μέρος της αναξιοποίητη. Ο φυσικός πλούτος της χώρας γνωρίζει την ίδια απαξίωση και μετά κάποιοι λένε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για την εξασφάλιση των απαραίτητων κονδυλίων. Το μόνο που δεν υπάρχει είναι πολιτική βούληση από καμιά πλευρά, από κανένα κόμμα ή πολιτική δύναμη της χώρας. Ακολουθούμε και εφαρμόζουμε στα τυφλά ένα σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης που δεν οδηγεί πουθενά, εμείς όμως επιμένουμε.
Μειώσεις επί παντός επιστητού, εκτός από τους σίγουρους πόρους, όπως παραδείγματος χάρη στους μισθούς υψηλά αμειβόμενων «κρατικών λειτουργών». Οι τελευταίοι δεν περιλαμβάνονται στην «μαύρη λίστα» του κράτους, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να αντλούν από τους «πακτωλούς» του δημοσίου ταμείου.
Οι προκλητικές συμπεριφορές συνεχίζουν να ενοχλούν, αλλά δεν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, πώς να το κάνουμε τώρα…
Όσον αφορά δε τα δημόσια αγαθά που αναφέρθηκαν πιο πάνω, είναι πραγματικά κρίμα και άδικο, αυτά να αποτελούν «διακοσμητικά στοιχεία». Το πλούσιο γεωθερμικό πεδίο της χώρας και οι μεγάλες τουριστικές δυνατότητες αποτελούν δύο μόνον από τα πλεονεκτήματα που έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Έχουμε γράψει ξεχωριστό κεφάλαιο στην σύγχρονη ιστορία, με θέμα τις λανθασμένες πρακτικές που οδηγούν στην κατάρρευση μιας χώρας. Τουλάχιστον σε αυτό πετύχαμε και με το παραπάνω. Το αναγνωρίζουμε και μας το αναγνωρίζουν. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όπως αναφέρει αρχαίο ρητό, για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι στις τοποθετήσεις μας...
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Δέκα χρόνια χρειάζονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, για να ανακάμψει (;) οικονομικά η χώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, που αναλύουν το θέμα από το πρωί μέχρι το βράδυ σε όλες του τις διαστάσεις. Συνταγές για την αναδιάρθρωση της εθνικής οικονομίας υπάρχουν πολλές, αλλά καμία δεν φαίνεται να είναι ουσιαστική και βιώσιμη. Ουδείς λόγος για την οικονομική πολιτική της κυβερνώσας παράταξης. Αυτή έχει αποτύχει εδώ και πολύ καιρό και ας μας λένε μετά ότι οδεύουμε προς την οικονομική μας σωτηρία. Λόγια χωρίς αντίκρισμα, που λέγονται για να δημιουργούν προσδοκίες στον κόσμο ο οποίος δεν αντέχει άλλο κάρβουνο, από αυτό που του σερβίρουν οι λαλίστατοι πολιτικοί μας. Ανάκαμψη δεν προβλέπεται κύριοι, απλά δεν το λέμε, γιατί δεν μας συμφέρει.
Οι προβλέπεις δεν είναι και οι πλέον ευοίωνες, γι’ αυτό και οι πολίτες αισθάνονται πιο ανήσυχοι από ποτέ για το μέλλον της χώρας, αλλά και το δικό τους ως μέλη της ελληνικής κοινωνίας που είναι.
Ο μέσος πολίτης πληρώνει από την δική του τσέπη το μάρμαρο της κρίσης, τη στιγμή μάλιστα που η δημόσια περιουσία μένει στο μεγαλύτερο μέρος της αναξιοποίητη. Ο φυσικός πλούτος της χώρας γνωρίζει την ίδια απαξίωση και μετά κάποιοι λένε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για την εξασφάλιση των απαραίτητων κονδυλίων. Το μόνο που δεν υπάρχει είναι πολιτική βούληση από καμιά πλευρά, από κανένα κόμμα ή πολιτική δύναμη της χώρας. Ακολουθούμε και εφαρμόζουμε στα τυφλά ένα σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης που δεν οδηγεί πουθενά, εμείς όμως επιμένουμε.
Μειώσεις επί παντός επιστητού, εκτός από τους σίγουρους πόρους, όπως παραδείγματος χάρη στους μισθούς υψηλά αμειβόμενων «κρατικών λειτουργών». Οι τελευταίοι δεν περιλαμβάνονται στην «μαύρη λίστα» του κράτους, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να αντλούν από τους «πακτωλούς» του δημοσίου ταμείου.
Οι προκλητικές συμπεριφορές συνεχίζουν να ενοχλούν, αλλά δεν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, πώς να το κάνουμε τώρα…
Όσον αφορά δε τα δημόσια αγαθά που αναφέρθηκαν πιο πάνω, είναι πραγματικά κρίμα και άδικο, αυτά να αποτελούν «διακοσμητικά στοιχεία». Το πλούσιο γεωθερμικό πεδίο της χώρας και οι μεγάλες τουριστικές δυνατότητες αποτελούν δύο μόνον από τα πλεονεκτήματα που έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Έχουμε γράψει ξεχωριστό κεφάλαιο στην σύγχρονη ιστορία, με θέμα τις λανθασμένες πρακτικές που οδηγούν στην κατάρρευση μιας χώρας. Τουλάχιστον σε αυτό πετύχαμε και με το παραπάνω. Το αναγνωρίζουμε και μας το αναγνωρίζουν. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όπως αναφέρει αρχαίο ρητό, για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι στις τοποθετήσεις μας...
