Κάλπικα λόγια, ψεύτικες συμπεριφορές…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Ο νέος αυτοδιοικητικός χάρτης με τον ιμάντα του Καλλικράτη, έτσι όπως αναμένεται να εφαρμοστεί μετά τις προσεχείς εκλογές της 7ης Νοεμβρίου, θα σηματοδοτήσει μια καινούργια αρχή για την χώρα. Μια αρχή που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε αμφιβόλου ποιότητας πορεία, καθώς τα κριτήρια για τον καθορισμό των νέων ορίων στα επιμέρους τμήματα της ελληνικής αυτοδιοίκησης έγιναν με γνώμονα τα πολιτικά συμφέροντα του κυβερνώντος κόμματος και όχι τα εθνικά συμφέροντα που θα έφερναν ανάπτυξη και ευημερία στα διάφορα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδος.
Η διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας και αυτό αποτελεί γενική ομολογία, ενέπιπτε σε μια επιτακτική ανάγκη, για να περιοριστεί η αχαλίνωτη γραφειοκρατία που είχε απλώσει τα πλοκάμια της σε σημείο κακουργήματος. Τίτλοι και αξιώματα, που δεν υπηρετούσαν κανέναν εκτός από κάποια προσωπικά συμφέροντα, αντλούσαν αργά και σταθερά πόρους από το εθνικό ταμείο του κράτους, οδηγώντας με αυτό τον τρόπο την χώρα στο οικονομικό της τέλμα.
Η συρρίκνωση της γραφειοκρατίας, για να περιοριστούν οι αδηφάγες ορέξεις των φωστήρων του πολιτικού στίβου, αποτελεί μια απαραίτητη παράμετρο στο εγχείρημα που ονομάζεται εξυγίανση του ελληνικού κράτους. Το θέμα είναι τα πάντα να γίνουν με βάση το καλό του κράτους και όχι το καλό των κομματικών συμφερόντων. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε μάθει να λειτουργούμε ιδιοτελώς και ακολουθώντας το ατομικό μας συμφέρον. Μια νοοτροπία που δύσκολα μπορεί να αλλάξει, γεγονός που μας διδάσκουν παραδείγματα τόσων χρόνων. Αρκεί μόνον να αποθησαυρίσουμε την μνήμη μας.
Ο περιβόητος Καλλικράτης που έχει συγκεντρώσει ποικίλα σχόλια, αρνητικά και θετικά, αποτελεί μια πολυδάπανη προσπάθεια, που δεν ξέρουμε ακόμη για το μέγεθος των συνεπειών που θα έχει για την χώρα.
Το μόνο σίγουρο και θεωρώ πως σε αυτό θα συμφωνήσουν οι πάντες, ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι, είναι ότι η ανάπτυξη που περιμένουν εναγωνίως πολίτες και επιχειρηματίες της χώρας, αργεί να έρθει για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Ενώ πάρθηκαν εύκολα και αβίαστα οικονομικά μέτρα που πλήττουν τους οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερους, τα αναπτυξιακά μέτρα που θα συνέβαλαν στην οικονομική τόνωση της χώρας, έχουν μείνει απλώς στην θεωρία.
Και ενώ με βαρύγδουπες δηλώσεις του, ο λαλίστατος πρωθυπουργός της χώρας, έκανε σαφές, ότι τα πάντα στο κράτος θα απλοποιηθούν με απώτερο στόχο την ευέλικτη λειτουργία τους, ξαφνικά και ενώ είχε αποφασίσει αρχικά να περιορίσει τον αριθμό των Υπουργών του, επανέρχεται με σαφώς διευρυμένο το υπουργικό σχήμα, στα πλαίσια του ανασχηματισμού. Τελικά ποιος φάσκει και αντιφάσκει; Ποιος μας λέει ψέματα και λειτουργεί μονόπλευρα; Ρητορικά ερωτήματα που ωστόσο απασχολούν τον Έλληνα πολίτη, που αγανακτισμένος παρακολουθεί αυτού του είδους τα πολιτικά πισωγυρίσματα.
Οι επικείμενες αυξήσεις σε φόρους, σε τιμές βασικών ειδών και υπηρεσιών είναι απαραίτητες τελικά. Αμ, δε! Πως θα πληρωθούν όλοι αυτοί οι Υπουργοί και Υφυπουργοί που ορκίστηκαν πρόσφατα; Γιατί μιλάμε για παχυλούς μισθούς, με τρελούς αριθμούς, ασύλληπτους για εμάς τους απλούς και ταπεινούς πολίτες αυτής της χώρα, που έχουμε μάθει να ζούμε με τα λίγα που περισσεύουν.
