Μια χαμένη γενιά
που ακόμα ελπίζει…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Διαβάζοντας πρόσφατα ξένο δημοσίευμα αναφορικά με την ανεργία των νέων ανά τον κόσμο, διαπίστωσα με λύπη μου, πως, τελικά η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα, όπου η νεολαία, στο μεγαλύτερο σύνολό της, μένει εκτός αγοράς εργασίας. Το πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται, είναι καθολικό. Μάλιστα, η φράση που χρησιμοποιεί το δημοσίευμα στο οποίο αναφέρομαι, κατονομάζει ως χαμένη γενιά, την σημερινή νεολαία, λόγω ακριβώς αυτής της δυσάρεστης κατάστασης που βιώνει.
Βέβαια και αυτό είναι το πιο παράξενο στο όλο θέμα, είναι ότι η εποχή μας παρότι ευημερούσα από κάθε άποψη, δεν προσφέρει σε πρώτη φάση τα στοιχειώδη στο μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού συνόλου που την πλαισιώνει. Αναφέρομαι φυσικά στο αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην εργασία, για να μπορέσει να ζήσει αξιοπρεπώς ο ίδιος και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του.
Οι επιτυχίες του ανθρώπου σε σημαντικά ζητήματα που άπτονται επιστημονικών και τεχνολογικών κατακτήσεων, αποτελούν σήμερα μια πλούσια παρακαταθήκη για τις μελλούμενες γενιές. Με αυτά τα δεδομένα θα περίμενε κανείς η ποιότητα της ανθρώπινης ζωής να είναι, τουλάχιστον, σε ικανοποιητικά επίπεδα. Στην πράξη, όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Μυριάδες εκατομμύρια συνάνθρωποί μας σε διάφορες γωνιές του κόσμου βιώνουν με τον πιο άσχημο τρόπο την φτώχεια και την εξαθλίωση που αυτή συνεπάγεται. Χώρες του τρίτου κόσμου πλήττονται από λογής ασθένειες, ανίκανες να προσφέρουν την στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική μέριμνα στους πολίτες τους. Τη στιγμή μάλιστα που στον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο χιλιάδες φάρμακα καταστρέφονται στον βωμό των ισχυρών συμφερόντων που δουλεύουν υπογείως.
Ο νέος άνθρωπος, εφοδιασμένος με γνώσεις και πτυχία βρίσκεται στο περιθώριο, καθώς τα κριτήρια επιλογής κάποιου για μια θέση εργασίας έχουν αλλάξει. Κάποτε δουλειά δεν έβρισκαν οι αγράμματοι. Σήμερα, οι εγγράμματοι είναι αυτοί που τρέχουν για μια θέση εργασίας. Αν δεν έχεις Μπάρμπα στη Κορώνη δύσκολα προχωράς σε τούτη τη ζωή, λένε οι νέοι άνεργοι που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά.
Τελικά οι νέοι είναι τα μεγαλύτερα θύματα της εποχής που ζούμε. Κάποιοι φρόντισαν επιμελώς να καταστρέψουν ηθικά και ψυχολογικά την σύγχρονη νεολαία, για να προωθούν αβίαστα τα συμφέροντά τους. Όλα δηλαδή στα πλαίσια κέρδους και κάλυψης προσωπικών τους συμφερόντων.
Παρόλο που η κατάκτηση της γνώσης έχει γίνει μια εύκολη υπόθεση, με αποτέλεσμα να αποκτήσουμε πολλούς μορφωμένους και ικανούς ανθρώπους, η εκμετάλλευσή τους για τις ανάγκες της χώρας, αν θέλουμε να μιλήσουμε σε πανελλαδικό επίπεδο, πέφτει στο κενό.
Το έγκλημα που συντελείται εναντίον των νέων ανθρώπων σε καθημερινή βάση είναι τεράστιο. Χιλιάδες όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον “τσακίζονται” με μεγάλη ευκολία και κανείς δεν αισθάνεται τύψεις. Κάπως έτσι αντιμετωπίζονται οι νέοι μας από την Πολιτεία, γι’ αυτό και η σημερινή νεολαία χαρακτηρίζεται, καθόλου άδικα, ως μια χαμένη γενιά.
