Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Το τραπεζικό σύστημα της χώρας, τουλάχιστον, για το τελευταίο διάστημα δείχνει απροκάλυπτα τις αδυναμίες του. Εξού και οι περιβόητες συγχωνεύσεις που μεθοδεύονται από την κυβέρνηση, ώστε να ανακάμψει και να γίνει πιο ανταγωνιστικό.
Οι συγχωνεύσεις, δηλαδή, ως πάγια πολιτική του ΠΑΣΟΚ από τότε που ανέλαβε τα ηνία του κράτους, επεκτείνονται προς όλες τις κατευθύνσεις.
Φυσικά, βασικός σκοπός παραμένει η εξυγίανση όλου του συστήματος που θέτει σε λειτουργία τον κρατικό μηχανισμό.
Τα λεγόμενα τεστ αντοχής, stress tests όπως λέγονται χαρακτηριστικά, θα πραγματοποιηθούν, λίαν συντόμως, σε όλες τις τράπεζες της Ευρώπης, προκειμένου να διαπιστωθεί ποιες από αυτές μπορούν να ανταπεξέλθουν και ποιες όχι στις οικονομικές ανάγκες της εποχής. Σίγουρα, αυτά τα «tests» αποτελούν μια σημαντική “σφυγμομέτρηση” των ικανοτήτων που διαθέτουν οι Ευρωπαϊκές τράπεζες.
Ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας, κύριος Γ. Παπακωνσταντίνου, εμφανίζεται αισιόδοξος για τα αποτελέσματα, όσον αφορά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, δηλώνοντας πως ξεκινάει μια νέα εποχή για την Ελλάδα, αφού, όπως καταλήγει, έχουμε ανακτήσει την αξιοπιστία μας σαν χώρα, αλλάζοντας το αρνητικό κλίμα στις διεθνείς αγορές.
Δεν ξέρω κατά πόσο έχουμε ανακτήσει την XAMENH μας αξιοπιστία, ευελπιστώ όμως, όπως όλοι μας εξάλλου, να παρθούν στρατηγικές αποφάσεις, που θα ενισχύσουν την αναπτυξιακή προσπάθεια που επιχειρείται στην χώρα. Αυτό σαν μια μικρή, αλλά συνάμα ουσιαστική επισήμανση.
Μια δεύτερη παρατήρηση είναι η “άρνηση” της τράπεζας να προβεί σε δανεισμό, τουλάχιστον, αυτό καταγράφεται από την αρχή του έτους για πολλές περιπτώσεις συμπολιτών μας, που θέλουν να πάρουν δάνειο.
Εκ προοιμίου ο ρόλος της τράπεζας είναι να δίνει δάνεια, μια διαδικασία από την οποία αποκομίζει οικονομικά οφέλη. Γι’ αυτό, εξάλλου, η στάση που έχει υιοθετήσει το τελευταίο χρονικό διάστημα μας προβληματίζει, αναφορικά με τους σκοπούς που επιδιώκει.
Η ελληνική τραπεζική αγορά περνάει μια σύγχυση, όσο δηλαδή διαρκεί ο διάλογος ή η δημόσια διαβούλευση, αν θέλετε, που θα οδηγήσει στην αναδιάρθρωσή της. Αν αυτό γίνει πράξη τελικά, γιατί, ουδείς γνωρίζει με σιγουριά, πριν δει απτά αποτελέσματα.
Διχόνοια επικρατεί και στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, σχετικά με το τι πρέπει να γίνει με το θέμα, το οποίο εξελίσσεται σε μείζονος σημασίας.
Από την μια οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού, αν και σε χρόνο παρελθόντα, ότι το τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να αποτελέσει σημαντικό πυλώνα και από την άλλη τα διαφορετικά συμφέροντα και οι ανάγκες.
Το μόνο σίγουρο είναι, πως για να ανακάμψει η χώρα χρειάζεται αναθέρμανση της εθνικής της οικονομίας, η οποία θα επιτευχθεί, μόνον, μέσω της ανάπτυξης, με την στενή και την ευρεία έννοια. Επομένως, η Ελλάδα χρειάζεται ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα, ικανό να χρηματοδοτεί, μέσω δανειοδότησης, πρωτοβουλίες και προσπάθειες προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης.
Παράλληλα, η τράπεζα θα πρέπει να είναι σε θέση να καλύπτει τυχόν στεγαστικές ή καταναλωτικές ανάγκες των πολιτών της χώρας.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε, ότι γίνονται κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Το θέμα είναι πως πρέπει να γίνουν σωστά, οργανωμένα και με συνέπεια.
Ο σωστός σχεδιασμός, ως αρχή κάθε σπουδαίου εγχειρήματος, αποτελεί την πεμπτουσία της ομαλής εξέλιξης του ζητήματος.
Ο χρόνος, οπωσδήποτε, θα ανταμείψει ή θα καταδικάσει ως ανίκανες όλες εκείνες τις δυνάμεις, πολιτικές και διοικητικές, που επεξεργάζονται το όλο θέμα. Μέχρι τότε ίδωμεν…
