Προς Δημοτικό Σύμβουλο του Δημάρχου Ξάνθης, που έχει καβαλήσει το καλάμι από την ήμερα που με νύχια και με δόντια εκλέχτηκε και του οποίου το όνομα δεν δημοσιοποιώ, πρώτον, γιατί δεν αξίζει και δεύτερον, δίνοντας του χρονικά περιθώρια να συμμαζευτεί ενταύθα: οι απειλές και οι υποδείξεις προς τρίτους του στιλ «καν’ του μήνυση να σταματήσει να γράφει για εσένα τώρα που είναι προεκλογική περίοδος», έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και σίγουρα δεν με αγγίζουν, αλλά ούτε και με φοβίζουν.
Είναι γνωστή σε μένα πλέον η τακτική των ανθρώπων, που αντί να τιμήσουν τα παντελόνια που φοράνε και να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση στα ίσια, επιλέγουν την δικαστική οδό για να εκφοβίσουν και να εκβιάσουν τα μέσα ενημέρωσης και τους εκπροσώπους ή ιδιοκτήτες τους, που δεν έχουν υποκύψει σε εκβιασμούς χειρίστου είδους.
Δεν φοβήθηκα ποτέ μου και δεν πρόκειται να φοβηθώ τέτοιου είδους ανθρωπόμορφα σκουλήκια, που από μπροστά μου ζητάνε συγγνώμη και από πίσω προσπαθούν πάσει θυσία να μου σκάψουν τον λάκκο, βάζοντας άλλους βέβαια να με οδηγήσουν στο σκαμνί, επειδή πολύ απλά οι ίδιοι βλέπουν την σκιά τους και λερώνουν το εσώρουχο τους.
Το να είναι κάποιος δειλός, δεν είναι κακό, αφού αυτό αποτελεί στοιχείο του χαρακτήρα του, το να είναι όμως κάποιος θρασύδειλος, όχι μόνο μεμπτό είναι, αλλά και απεριορίστου ηλιθιότητας προτέρημα, αφού νομίζει πως όλα μένουν κρυφά.
Στην ζωή μου έχω μάθει να μην ανέχομαι, τους διπλοπρόσωπους, τους εκβιαστές, τους θρασύδειλους χέστες και τους ψεύτες.
Σήμερα μιλώντας έτσι απλά, θέλω να τους διαβεβαιώσω, πως θα είμαι απέναντι τους, άσχετα με το τίμημα που ίσως κληθώ να πληρώσω κάποια στιγμή, εφόσον τους εξαφανίσω από προσώπου γης, γιατί η ύπαρξή τους και μόνο, λειτουργεί ως απόστημα στην κοινωνία. Αυτά προς το παρόν και γνωρίζουν πολύ καλά που μπορούν να με βρουν για να μου ζητήσουν και πάλι συγγνώμη, επιδιώκοντας αυτήν την φορά η πισώπλατη μαχαιριά να φέρει γι’ αυτούς το επιθυμητό αποτέλεσμα.
