Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Άρθρο της Φ. Βλαχοπούλου

Μπορεί ως πολίτες να εκφράζουμε την αγανάκτηση, την απαξία και τον θυμό μας απέναντι στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως στην τρόικα, δεν μπορούμε όμως να αμφισβητήσουμε πως προκαλούν δέος ακόμη και στο άκουσμά τους.
Κι ενώ η Ενωμένη Ευρώπη ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις και προϋποθέσεις για όλες τις χώρες-μέλη, ο τρόπος λειτουργίας της απέδειξε πως ορισμένες χώρες δεν είχαν την ωριμότητα να εκτιμήσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, απέναντι στο νέο καθεστώς που δημιουργήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πορεία διέψευσε τις προσδοκίες, αφού οι αδύναμες οικονομικά χώρες τα έκαναν… θάλασσα.
Τα πρόσωπα που είχαν την κυριαρχία της επιβολής και κατείχαν τα ανώτατα αξιώματα στους μηχανισμούς στήριξης (;) περιβάλλοντο και με την ανάλογη αίγλη. Δέος και αίγλη, χαρίσματα εκτός των κοινών θνητών, μαζί με την άνεση και την εν λευκώ εξουσιοδότηση να χειρίζονται τις τύχες των λαών, που δεν μπορούν να αντιδράσουν. Τα σφάλματα της πολιτικής των χωρών οδήγησαν τα οικονομικά τους σε άθλια κατάσταση. Μεταξύ αυτών και η χώρα μας. Κυρίως αυτή. Το πειραματόζωο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η μη έγκαιρη διάγνωση της χρόνιας νόσου από την οποία έπασχε και η συνέχιση της πολιτικής δηλητηριάσεως, δημιούργησαν συνθήκες μη αναστρέψιμες. Αυτό το οποίο αρνείται να δει και να παραδεχθεί η κυβέρνηση της χώρας, η οποία στηρίζει και πασχίζει να διατηρήσει την αισιοδοξία της από τα πακέτα που εκταμιεύει επιτυχώς από το Δ.Ν.Τ.. Αυτά που αυξάνουν τα εξωτερικά χρέη και καθιστούν την χώρα ευάλωτη στους όρους που της επιβάλλουν, ώστε να είναι κάτω από ισχυρή πίεση να πράξει σύμφωνα με τις βουλές των οργάνων της Ε.Ε., που το μόνο που δεν θα της χαρίσουν θα είναι η μελλοντική ανάκαμψη, η αξιοπιστία και η ώθηση στις διεθνείς αγορές.
Η σύλληψη του Ντομινίκ γκρέμισε το δέος και την αίγλη ενός πανίσχυρου ανδρός. Η ανησυχία από το τι μέλλει γενέσθαι για την χώρα μας, σχετικά με το τελευταίο πακέτο και την εκταμίευσή του, σε συσχετισμό με την αποκάλυψη του σκανδάλου. Στο θέμα της ηθικής συγκρίνεται η συμπεριφορά του Μπερλουσκόνι με αυτήν του Στρος Καν. Σε υπεροχή ο πρώτος, διότι πλήρωνε και…, ενώ στον Ντομινίκ προσάπτουν κακουργήματα, με σοβαρότερο αυτό του εξαναγκασμού σε σεξουαλική πράξη. Τόσο χρήμα στα χέρια του… και όμως πήγε στο τζάμπα. Και δια της βίας!
Βέβαια, η ενοχή είναι υπό αμφισβήτηση μέχρι αποδείξεώς της. Όπως και να ‘χει η στραπατσαρισμένη εικόνα του Στρος Καν προκάλεσε ευδαιμονία στους περισσότερους, που τον αντίκριζαν ως «μπαμπούλα» και μετρούσαν τις δηλώσεις του με υπέρμετρο τρόπο. Και αυτός επαναπαυμένος στις δάφνες της οικονομικής εξουσίας και μελλοντικός υποψήφιος για την γαλλική προεδρία, δρούσε εν κρυπτώ, με πρωταγωνιστή τον αμοραλιστικό τρόπο του σεξ!
Βίτσιο, καπρίτσιο, χόμπι, διαστροφή, σεξομανία ή κάτι άλλο…; Αυτό μόνο ο ίδιος κι ο Θεός το γνωρίζει. Τι θα αποδειχθεί στην δικάσιμο και πώς θα επανέλθει (αν αθωωθεί), στην χώρα του είναι απορίας άξιον. Το «στραπατσάρισμα» της προσωπικότητάς του θα τον συνοδεύει ες αεί. Αν βεβαίως αποδειχθεί η ενοχή του, τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο του δεν θα ‘θελε ο οιοσδήποτε να είναι.
Το σκάνδαλο Στρος Καν (είτε αθώος είτε ένοχος), έτσι θα παραμείνει στην ιστορία και οι ανατροπές επί παντός, είναι προ οφθαλμού πως θα ταράξουν τα νερά διεθνώς. Οι τριγμοί στις χώρες των αδύναμων κρίκων της Ε.Ε., σε αντιστοιχία με την κατάρρευση των τειχών της ηθικής και όχι μόνο…!