Τα βιογραφικά παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξεύρεση εργασίας. Το πρώτο που καταθέτει ένας πολίτης ανεξαρτήτου ηλικίας, είναι η προσκόμιση του βιογραφικού του σημειώματος, στο οποίο αναγράφονται τα τυπικά του προσόντα και η τυχόν εμπειρία του στο αντικείμενο, που καλείται και ενδιαφέρεται να «υπηρετήσει».Τα τυπικά προσόντα στην σύγχρονη εποχή δεν είναι τόσο σπάνια, αφού τα ΑΕΙ, ΤΕΙ και ΙΕΚ απορροφούν νεολαίους και τους τροφοδοτούν με πτυχία και διπλώματα, καθώς και άλλου είδους περγαμηνές ως συνέχεια των ήδη υπαρχουσών. Έτσι, για να διαφέρουν από το πλήθος των συνήθη τυπικών προσόντων, που στοιχίζουν στους γονείς όσο ένα αξιόλογο «προικιό» των πάλαι ποτέ εποχών. Παιδεία χωρίς αντίκρισμα, άρα δίχως εμπειρία. Ένας αγώνας που αρκετές φορές, ίσως και τις περισσότερες ακυρώνεται εξ’ αντικειμένου και όχι μόνο.
Όσοι πρόλαβαν τον Κύριον είδαν! Οι των προηγούμενων γενιών σίγουρα. Όχι μόνο ασκούσαν το επάγγελμα της ειδικότητάς τους, αλλά αμείβονταν γι’ αυτό. Συγκεκριμένα. Αυτό εξυπακούετο, αφού η προσπάθεια στις σπουδές και η επιτυχής αποφοίτηση από αυτές άνοιξαν τους ορίζοντες για σταδιοδρομία. Ούτε επί το ελάχιστον παρέκκλιση εξ’ αυτής.
Η αγορά εργασίας διψούσε και ζητούσε ειδικότητες με πτυχία και διπλώματα έγκυρα και με την βούλα! Άλλωστε με το να κατέχει κάποιος ένα τυπικό προσόν πάνω από τον μέσο όρο της συνήθως υποχρεωτικής εκπαίδευσης ήταν δακτυλοδεικτούμενος στην ελληνική κοινωνία, με το επάγγελμα του να προΐσταται του ονοματεπωνύμου του… ως τίτλος τιμής. Πώς λένε οι Άγγλοι Σερ, Λόρδος, Δούκισσα κ.λ.π.! Πάντα όμως υπήρχαν και οι εμπειροτέχνες που έβαζαν τα γυαλιά στους πτυχιούχους. Οι άτυποι «επιστήμονες» της εμπειρίας, οι κατέχοντες οξυδέρκεια που την χρησιμοποιούσαν στο… ψάξιμο νέας πατέντας, προς επίλυσιν των δυσκολιών που προκύπτουν στην άσκηση του επαγγέλματός τους.
Τι συμβαίνει όμως με όσους έχουν υιοθετήσει το «ότι δηλώσεις είσαι;». αυτό που το συναντάμε στην σύγχρονη εποχή περισσότερο από ποτέ και ακούμε τους ερασιτέχνες να δηλώνουν επαγγελματίες που δεν ανταποκρίνονται σε τυπικά προσόντα, αλλά ούτε και ουσιαστικά.
Οι ασχολούμενοι όμως με αυτά δηλώνουν αυτάρεσκα πως είναι ειδήμονες του είδους, άρα και δικαιούνται να αυτοαποκαλούνται όπως οι ίδιοι θέλουν. Αναφαίρετο δικαίωμα στην πλάνη έναντι των άλλων που αναρωτιούνται πώς προέκυψε αυτό. Γελοιότητες και ανικανότητα να εκτιμήσου το IQ του απέναντί τους, που ειρωνεύονται, διότι έχουν αντιληφθεί το «ψώνιο»! Και βέβαια τα «ψώνια» περίσσεψαν στην σύγχρονη κοινωνία, διακρίνονται, απομονώνονται και γελοιοποιούνται, αλλά ευτυχώς γι’ αυτούς ζουν στον κόσμο τους. Δυστυχώς για τους υπολοίπους που αναγκάζονται να υπομένουν αδιαμαρτύρητα την έπαρση και το «ψώνιο» του καθ’ ενός, ο οποίος δηλώνει αυτό που στην πραγματικότητα δεν είναι και αρκετές φορές παρασύρει στα μονοπάτια της κοροϊδίας συμπολίτες του, που καλή τη πίστη τον ακούν και δεν αντιδρά.
Οι οπαδοί του «ότι δηλώσεις είσαι» ευτυχώς δεν οικειοποιούνται επαγγέλματα, όπως την ιατρική, την νομική και κάνα δυο ακόμη, που θα απέβαιναν μοιραία είτε για την ζωή είτε για το δίκαιο των συμπολιτών τους. Αφού λοιπόν προτιμούν ανώδυνα για το σύνολο του πληθυσμού επαγγέλματα, ας τους αφήσουμε να βαυκαλίζονται και να εξαπατούν εαυτούς, όχι όμως και εμάς.
