Εγκρίνουν 4 εκατομμύρια ευρώ για ανακατασκευή τζαμιού στον Έβρο, τη στιγμή που κόβουν από σχολικές μονάδες και αθλητικούς οργανισμούς της χώρας
Στερούνται οι Έλληνες
για να επωφελούνται κάποιοι
Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην βουλευτής Ξάνθης: «Φαίνεται, ότι λεφτά υπάρχουν, μόνον, για εκεί που θέλουν να τα δώσουν»
Επιεικώς προκλητική και απαράδεκτη θα μπορούσε να θεωρηθεί η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, διά των αρμοδίων Υπουργείων της, να εγκρίνει, άκουσον –άκουσον, τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, ένα δηλαδή καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό, για την επισκευή ενός τεμένους το οποίο τεχνηέντως βέβαια αναφέρετε (για να μη προκαλέσει αντιδράσεις) ως ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά των Βαλκανίων, που βρίσκεται στο Διδυμότειχο του Έβρου, τη στιγμή, μάλιστα, που εφαρμόζεται με μεγάλη αυστηρότητα το πρόγραμμα λιτότητας για την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία (βλέπε συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων, κλείσιμο παιδικών και εφηβικών βιβλιοθηκών, κολυμβητικών και άλλων αθλητικών οργανισμών και πάει λέγοντας). Το θέμα έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία, καθώς εν μέσω οικονομικής κρίσης δίδεται ένα τόσο μεγάλο χρηματικό κονδύλι για την επισκευή του συγκεκριμένου ιστορικού μνημείου. Να σημειώσουμε, πως πρόκειται για το τζαμί του Σουλτάνου Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο και σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού, που έχει λάβει και την εν λόγω απόφαση, πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό που έχει εγκριθεί για αναστηλώσεις ιστορικών μνημείων στον Έβρο. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, τα έξοδα για την επισκευή του τζαμιού θα καλυφθούν από το Υπουργείο Εσωτερικών. Ενώ, συμμετοχή στο έργο θα έχει το Υπουργείο Πολιτισμού, η σχολή μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και ο Δήμος Διδυμοτείχου. Εύλογα κάποιος αναρωτιέται, πως είναι δυνατόν να αποφασίζεται υλοποίηση τόσο δαπανηρών έργων, όταν προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει σάλιο. Όταν δεν πραγματοποιούνται σχολικά δρομολόγια, όταν τα νηπιαγωγεία της χώρας δεν έχουν πετρέλαιο, όταν τα παιδιά αναγκάζονται να τρώνε μακαρόνια και όσπρια, όταν, τέλος, πάντων, γίνονται προσπάθειες για επιβολή λιτότητας, στα πλαίσια της γενικότερης κρίσης που υπάρχει(;). Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί, πως από τις καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, εξαιρέθηκαν, μόνον, τα μειονοτικά σχολεία, γεγονός, που προβληματίζει αρνητικά ένα μέσο σκεπτόμενο πολίτη της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί αντιμετωπίζονται τόσο επιλεκτικά οι Έλληνες πολίτες; Ποιον ή ποιους εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση και γιατί θα πρέπει να μένουμε αδρανείς σε εξόφθαλμες αδικίες εις βάρος του ελληνικού έθνους; Το θέμα είναι τόσο απλό, όσο και πολύπλοκο. Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία θα επιχειρήσει κάποιος να το εξετάσει και υπό ποιο πρίσμα. Ευτυχώς, η κοινωνία μας δεν στερείται, ακόμη, ικανούς συμπολίτες, που δεν αντιμετωπίζουν με αδιαφορία τις αδικίες που γίνονται εις βάρος της ελληνικής Θράκης. Ο λόγος φυσικά για τον πρώην βουλευτή Ξάνθης, κύριο Παναγιώτη Σγουρίδη, που έχοντας εμπειρία και κρίση, διαθέτει το θάρρος να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Ο τελευταίος, έχει επισημάνει πολλές φορές τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα μας από τα σχέδια της γειτονικής Τουρκίας, που, όπως όλα δείχνουν προχωράει με μεγάλη επιτυχία την στρατηγική της, βασισμένης στο περιβόητο «δόγμα Νταβούτογλου». Κληθείς, να σχολιάσει την τελευταία αυτή εξέλιξη, με την ανακατασκευή ενός από τα μεγαλύτερα τζαμιά της Βαλκανικής χερσονήσου, ο κύριος Π. Σγουρίδης υπογραμμίζει με έμφαση τα ακόλουθα: «Δεν είμαι εναντίον της αναμόχλευσης του πολιτιστικού παρελθόντος και της ανάδειξης πολιτιστικών μνημείων. Αντιθέτως, πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πιστεύει και να λατρεύει το Θεό από την δική του οπτική γωνία. Όταν, όμως, αφενός το πολιτιστικό παρελθόν έχει σκοτεινές πλευρές που η Τουρκία λησμονά, όπως τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς του ελληνικού έθνους από τον οθωμανικό ζυγό και αφετέρου όλα όσα υπέστη ο ελληνικός λαός εκείνη την εποχή. Όταν, επίσης, ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, κύριος Α. Νταβούτογλου μαζί με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, κύριο Ερντογάν, επιχειρούν μέσα από τον πολιτισμό να αναβιώσουν τον Νεοοθωμανισμό και να ασκήσουν την εξωτερική πολιτική τους εις βάρος των γειτονικών χωρών, τότε, κάθε σώφρονα χώρα θα πρέπει να είναι προσεκτική στο να ρίχνει νερό στο μύλο της θεωρίας του «στρατηγικού βάθους» του κ. Νταβούτογλου». Και καταλήγει «Πολύ μάλλον, όταν αυτά τα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, τα έχει ανάγκη η χώρα μας, για να καλύψει άλλες τρύπες. Φαίνεται, ότι λεφτά υπάρχουν, μόνον, για εκεί που θέλουν να τα δώσουν».
