Στο τέλος θα πρέπει να βγάλουμε ένα πόρισμα επί των απεργιακών αγώνων των διαφόρων επαγγελματικών τάξεων και όχι μόνον, ώστε να κρίνουμε αν εκ του αποτελέσματος υπήρξε επιτυχία. Επίτευξη ή όχι των διεκδικήσεών τους. Πώς θα το χαρακτήριζαν οι στρατιώτες μας; «Χλωμό»! «Μαύρη μαυρίλα», όπως θα έλεγαν οι πολίτες. Αντιμέτωποι λοιπόν οι απεργοί με την άτεγκτη έως ανάλγητη κυβέρνηση, στον τομέα των μεταρρυθμίσεων του «πάνω-κάτω» και γιατί όχι του «άνω-κάτω», το ίδιο κάνει, δεν μπορούν να ανατρέψουν ούτε και δια του εκβιασμού, τα προαποφασισμένα των αναβαθμισμένων εγκεφάλων της χώρας. Αυτών που κρίνουν τις τύχες του παρόντος και του μέλλοντος του λαού.Ο απεργιακός αγώνας γιατρών και φαρμακοποιών απέδειξε πόσο απροετοίμαστο είναι το κράτος και αποδεικνύεται στην χειρότερη μορφή του το κοινώς λεγόμενο μπάχαλο. Η απόλυτη ταλαιπωρία των ασθενών-πολιτών, κυρίως αυτών που ηλικιακά διέβησαν τον Ρουβίκωνα της ζωής τους. Εδώ εντοπίζεται η αναλγησία των κυβερνώντων που αδιαφορούν για την κατάντια των «περήφανων» γηρατειών, όπως τα χαρακτήριζε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Τώρα να δει πως έγινε η μεταμόρφωση από «περήφανα» σε «αξιολύπητα» ή «αξιοθρήνητα» εξαιτίας της πολιτικής του… σύγχρονου ΠΑΣΟΚ, που αναλαμβάνοντας την εξουσία έσπασε τους ιδεολογικούς δεσμούς με το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ.
Χιλιοειπωμένο το επιχείρημα της αναγκαιότητος των μέτρων που αναποδογύρισε ακόμη και τα καλώς κείμενα της πολιτείας και άρχισε ανάποδα την εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης, την εφαρμογή των νόμων και την ανίχνευση των στοιχείων που οδήγησαν την χώρα στο «εθνικό μπάχαλο». Διότι, έμεινε η κυβέρνηση μόνο στα στοιχεία, στην αφύπνιση (απαράδεκτη η υπνηλία μέχρι προ δεκαεξαμήνου) και αυτό είναι όλο.
Ποιοι ευθύνονται όμως; Δεν το έμαθε κανείς από τους κοινούς θνητούς της χώρας. Η αρχή θα όφειλε να ξεκινήσει όχι από την μέση ή το τέλος των γεγονότων, αλλά από την απόδοση ευθυνών στους «αφανείς» πρωτοστάτες και συνεχιστές της επίσης «αφανούς» κερδοσκοπίας εκ των χρημάτων που όφειλαν να «εκκολάπτονταν» ή να «αυγάτιζαν» στα κρατικά ταμεία. Προς όφελος του συνόλου του ελληνικού λαού, ώστε η διεθνής οικονομική κρίση να πατήσει σε στέρεα γη και όχι σε σαθρά θεμέλια. Από εκεί και πέρα θα ήταν ευκολότερη η αντιμετώπιση και οι επιπτώσεις πιο ανώδυνες. Όμως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ κουκούλωσαν νομίμως δια της κωλυσιεργίας, άρα και της παραγραφής, τα «εθνικά σκάνδαλα», ώστε η αλήθεια να μη λάμψει ποτέ.
Η κυβέρνηση αδιαφορώντας για το δίκαιο και την ικανοποίηση των πολιτών υιοθέτησε τα αντίστροφα και εφήρμοσε εξοντωτική οικονομική πολιτική προς τα εξιλαστήρια θύματα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι όλες οι κοινωνικές ομάδες, θεωρώντας πως η αναγνώριση της ευεργεσίας που προσφέρουν (της εξόδου εκ του αδιεξόδου) θα βρει την δικαίωσή της δια μέσου των σελίδων της ιστορίας.
Τόση εθελοτύφλωση, που αγγίζει την… τύφλωση! Τόση έπαρση, που αγνοεί την απαξιωτική και εξοργιστική στάση των πολιτών!
Δεν παραδειγματίζονται από την ανυπαρξία της βουλευτικής ασυλίας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι πάντες λογοδοτούν για τις ανομίες που διέπραξαν και καταδικάζονται πάραυτα, ενώ στην χώρα μας διαφυλάττουν τα καλά και συμφέροντα, έστω κι αν αυτά ανήκουν στην απαξίωση του κράτους δικαίου και στην κατάργηση αρχών και αξιών… Τόση ξεφτίλα…
