«Νέο κοίτασμα φυσικού αερίου βλέπουν οι ειδικοί νοτιοδυτικά της Κύπρου στην περιοχή της Πάφου». Ως είδηση πέρασε σχεδόν στα ψιλά, δίχως περαιτέρω αξιολόγηση ή σχολιασμούς. Όσο για ανάλυση της είδησης, ούτε λόγος να γίνεται.Να χαρούμε, να λυπηθούμε ή να… προβληματιστούμε; Μάλλον το τελευταίο. Η γεωγραφική θέση της Ελλάδος μαζί με τον υποθαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και των νήσων έως και της Κύπρου, αποτελούν το κόκκινο πανί σε διεθνές επίπεδο. Το «διεθνές» δεν οριοθετεί, αλλά αναφέρεται ως όρος που αφήνει περιθώρια ευρέων βλέψεων σε παρασκηνιακό επίπεδο αρκετών χωρών. Είτε σε ρόλο υποβολέα κατευθυντήριων γραμμών και πολιτικής είτε σκοπιμοτήτων, που υποσκάπτουν την αυτονομία (αν υπάρχει επί της παρούσης καταστάσεως) της χώρας.
Το «διευθυντήριο» των ισχυρών κινεί τα νήματα, τοποθετώντας τις αδύναμες χώρες σε ρόλο μαριονέτας. Για πλείστους όσους λόγους, η Ελλάδα δεκαετίες τώρα βρίσκεται σε δυσχερή θέση, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, με διεκδικήσεις από όμορες χώρες στο όνομα του «αλυτρωτισμού». Πίσω από αυτό όμως, βρίσκεται κυρίως ο επεκτατισμός και τα οφέλη που συναποκομίζονται εξ’ αυτού.
Εδώ τίθεται θέμα «γεωπολιτικής». Δηλαδή, πρωτευούσης σημασίας είναι η χάραξη εθνικής στρατηγικής σε θέματα ασφάλειας, βάσει των γεωγραφικών συνθηκών, ώστε τα συμπεράσματα αυτής να είναι άμεσης χρησιμότητας στην διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής. Μέχρι σήμερα δεν διαπιστώσαμε πως η χώρα πέτυχε ιδιαιτέρως στον τομέα αυτό, διότι οι οχλήσεις, οι καταπατήσεις, οι βλέψεις και οι διεκδικήσεις εξακολουθούν να υφίστανται, ακυρώνοντας ακόμη και «σύμφωνα», «συνθήκες» και «όρους».
Το θέμα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου δεν θα διευθετηθεί και θα αποτελεί το αγκάθι στην σχέση Ελλάδος-Τουρκίας. Ας μη προχωρήσω παραπέρα, διότι η ψηλάφηση των γεγονότων χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και ευαισθησίας.
Όταν διαπιστώνεται πως γεωγραφικά κάτι ευνοεί την χώρα, υπάρχει και ο φόβος επιβούλευσης από αυτούς που θέλουν μερίδιο από την «πίτα» που δεν τους ανήκει. Βάσει αυτού μάλιστα διαμορφώνονται διεθνή παιχνίδια, όπου κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι ισχυροί της Γης, έστω και παρασκηνιακώς.
Σε οιανδήποτε δυσχερή θέση κι αν βρέθηκε η Ελλάδα, δεν είδαμε από την Διεθνή Κοινότητα να τάσσεται υπέρ αυτής, υπερασπιζόμενη το δίκαιο που απορρέει από τις «υπογραφές» στις συμφωνίες, που η χώρα συμμετείχε ως συμβαλλόμενο μέλος.
Δικαίως ο πολίτης αναρωτιέται αν ο όρος «γεωπολιτική» έχει επιτυχή εφαρμογή, σε ότι αφορά την ουσία και το επιθυμητό, στην εξωτερική μας πολιτική. Πώς άλλωστε να συμπεράνει το αντίθετο, όταν διαπιστώνει πως ο γεωγραφικός έλεγχος της χώρας είναι μειωμένης απόδοσης και η εθνική ισχύς βάλλεται από πολλούς παράγοντες; Ο στρατηγικός σχεδιασμός έχει αλληλεξάρτηση με την γεωστρατηγική, την γεωοικονομία και άλλους τομείς όπως της δημογραφίας, του περιβάλλοντος…
Θα πρέπει μάλλον να το πάρουμε απόφαση πως η γεωγραφική μας θέση με τον υποθαλάσσιο κυρίως πλούτο, ελκύει «μνηστήρες» με απώτερο στόχο την υπονόμευση των περιβαλλοντικών μας πόρων και όχι μόνο. Άρα η επαγρύπνηση πρέπει να είναι διαρκής και οι «κεραίες» σε εγρήγορση. Δια παν ενδεχόμενο…
