Ενώ εμφανίσθηκε η δεύτερη κατάληψη από τους λαθρομετανάστες, αυτή στον έβδομο όροφο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, αρχές και αρμόδιοι, βάσει της αρχής της «ανευθυνο-υπευθυνότητας», ψάχνουν ακόμη να βρουν ποιος ευθύνεται, για την προστασία του Πανεπιστημιακού ασύλου. Τίνος αρμοδιότητα είναι η διαφύλαξή του, που δυστυχώς σε μια χώρα με ανεύθυνους πολιτικούς δεν έχει φαίνεται ξεκαθαρίσει ποιος είναι επιτέλους ο διαχειριστής της ασφάλειας των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανά την χώραν.Αυτό το παιχνίδι «τέννις», μεταξύ πρυτανείας και αστυνομίας, δεν έχει ούτε ισόπαλο αποτέλεσμα. Το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η κωλυσιεργία, άρα και η προκλητική παραμονή των λαθρομεταναστών στους υπό κατάληψιν χώρους.
Στο πλευρό τους και πιθανόν υποκινητές της μετακίνησής τους, βρίσκονται οι νεολαίοι της «αλληλεγγύης», οι οποίοι με τις δηλώσεις τους ξεσηκώνουν το μένος των πολιτών που προσβλέπουν στο μέλλον με διορατικότητα, που αγγίζει τις προεκτάσεις της αρνητικής πλευράς ενσωμάτωσης των λαθρομεταναστών στον κοινωνικό κορμό της χώρας.
Η Ελλάδα θα βουλιάξει από το βάρος των εισελθόντων καθημερινά ανθρώπων, που προτιμούν ως πέρασμα την χώρα μας ή θεωρώντας την Γη της Επαγγελίας και παραμένουν σε αυτήν κυνηγώντας το όνειρο. Οι περισσότεροι Έλληνες είναι υπέρ της ουσίας του ουσιαστικού «αλληλεγγύη» και τάσσονται επίσης υπέρ του επιθέτου «αλληλέγγυος», γνωρίζουν όμως τα όρια, ώστε η υπέρβασή τους να μη γίνεται για λόγους πολιτικής σκοπιμότητος και αντικείμενο εκμετάλλευσης, για προβολή της ανθρωπιάς που δήθεν-τάχα υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Περισσότερο προκλητικός ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν και εκφράζονται οι της «Αλληλεγγύης» από αυτόν των μεταναστών.
Με πάθος οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των καταληψιών ζητούν την νομιμοποίησή τους, δίχως πολλή σκέψη επί όσων δεινών θα προκύψουν στην χώρα, η οποία αν αποδειχθεί δια του τρόπου αυτού πως είναι πανδέκτης, κάθε «καρυδιάς καρύδια», που εισέρχονται παρανόμως από τις συνοριακές πύλες της… «κολάσεως», θα ελκύει ανεξέλεγκτο αριθμό εισερχομένων με τα χείριστα αποτελέσματα.
Ο φόβος των Ελλήνων πέρα από την ανασφάλεια της εισαγόμενης βίας και της εγκληματικότητας γενικώς, είναι να μη φθάσουν στο επίπεδο να νοιώθουν μειονότητα στην χώρα τους, κάτι που δεν αποκλείεται, αφού τα δικαιώματα και οι διεκδικήσεις των λαθρομεταναστών υποσκελίζουν τα των Ελλήνων πολιτών.
Είναι αδιανόητο να χρησιμοποιείται, να παρανοείται και να κακοποιείται ακόμη το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, όχι μόνο από ιθύνοντες, αλλά και από τους μεσολαβητές του παζαριού και υποστηρικτές της αλληλεγγύης, που λειτουργούν με ιδιάζουσα νοοτροπία ως προς τον πατριωτισμό τους. Αυτούς που αναφέρονται ως «Ελληνάρες» και φέρονται ως «ανθελ…ρες»! Οι νεολαίοι αυτής της συμπεριφοράς θα αντιληφθούν την «ζημιά» της πατριωτικής τους έξαρσης, όταν θα μπουν στη μέση ηλικία και εκ των πραγμάτων δουν τις επιπτώσεις όσων, για τα οποία επί της παρούσης υπερμάχονται. Δεν χρωστούν όμως οι υπόλοιποι πολίτες που ζουν στον κόσμο της σιωπής (έχει κι αυτό μια έκφραση αντίδρασης), είναι νομοταγείς, φιλήσυχοι,, σέβονται στην ουσία τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολύ περισσότερο τους συμπατριώτες τους και προσπαθούν να διαφυλάξουν αρχές, αξίες, ήθη και παραδόσεις της γεννήτρας χώρας τους.
