Ούτε καν «τα εξ ιδίων τα αλλότρια», ως προς την θετική τους εφαρμογή, δεν τηρούν οι κυβερνώντες, έναντι των πολιτών στον τομέα του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού. Αυτοί έχουν την ευχέρεια να κρίνουν και να αποφασίζουν, εκτός μέτρου σύγκρισης με τα δικά τους οφέλη, για την νυν και περαιτέρω εξέλιξη και αλλαγή επί όσων κεκτημένων καθιερώθηκαν ως δικαιώματα, σχεδόν σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες της ελληνικής κοινωνίας.Η απόφαση να αποχαρακτηρισθούν από βαρέα, ειδικότητες που αυτονόητα δικαιούνταν τον χαρακτηρισμό, αλλά και είχαν κατοχυρωμένη την εύνοια παροχών (δικαίως και όχι αδίκως) εξ αυτού, θα επιφέρει μια επιπλέον άδικη αντιμετώπιση στους βιοπαλαιστές κυρίως της νέας γενιάς. Όταν όμως, οι μη έχοντες εμπειρία του τι σημαίνει ο χαρακτηρισμός «βαρέα», εύκολα θα λειτουργήσουν αρνητικά, δεν θα συγκρίνουν, δεν θα θέσουν εαυτούς ούτε καν σε μια νοερή εικόνα σε σκαλωσιά οικοδομής ή ακόμη και σε μια «σκαλομαρία» πίσω σε απορριμματοφόρο, ώστε να αντιληφθούν επί το ελάχιστο πόσο σωματικά βασανιστικό και ψυχοφθόρο επάγγελμα είναι, για όσους το ασκούν.
Οι λάτρεις των σινιέ κοστουμιών και της γραβάτας, κάτοχοι πτυχίων και αξιωμάτων αποφασίζουν για αυτού του είδους τους αποχαρακτηρισμούς που θα κρίνουν τις τύχες των μελλοντικών… γερόντων.
Εκτός των βαρέων λοιπόν τίθενται και οι έχοντες έως 12 χρόνια προϋπηρεσία στα επαγγέλματα αυτά, άρα θα δεχθούν και εξ ανάγκης θα αποδεχθούν την «πρέσα», που θα συνθλίψει το εργασιακό καθεστώς, βάσει του οποίου εργάζονταν όλα αυτά τα χρόνια. Παράλληλα θα υποχρεωθούν να εργασθούν 5 χρόνια επιπλέον και συνταξιοδότηση στο 65ο με 35ετή ασφάλιση και στο 60ο με 40 χρόνια ασφάλισης εκ των οποίων έως και 7 πλασματικά. Τέλεια! Αυτή η κυβέρνηση δεν άφησε τίποτα όρθιο, πλην των δικών της. Περιχαρακώνουν την Βουλή, που απαρτίζεται από 300 «ημίθεους» συν τους 24 Ευρωβουλευτές και μη τολμήσει κανείς να τους «αγγίξει».
Ας ρίξουν μια ματιά προς άλλες εκτός Ελλάδος νομοθεσίας και πώς αντιμετωπίζονται άμεσα οι παραβατικές συμπεριφορές βουλευτών (κατά πρώτον) και αναλόγως να λειτουργούν υπέρ ημών των πολιτών.
Οι μεταρρυθμίσεις και η αναδιάρθρωση δεν γίνονται με «μακιαβελικό» τρόπο ούτε μέσα σε «τηλεγραφικά» χρονικά περιθώρια. Χρήζουν ιδιαίτερης ευαισθησίας και προσοχής, καθώς και χρόνο, για να δώσουν την ευκαιρία προσαρμογής των πολιτών στα νέα δεδομένα. Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση βιάστηκε να εφαρμόσει μια πολιτική εκ βάθρων ανατρεπτική, που δυστυχώς όχι μόνο βελτίωσε τα οικονομικά της χώρας, αλλά καθ’ ομολογίαν επαύξησε τα προβλήματα και τα επέκτεινε προς το μέλλον αορίστως.
Ένας λαός που, ως θεατής μέχρι πρότινος παρακολουθούσε την διεθνή οικονομική κρίση, δεν φανταζόταν πως όταν αυτή θα έκρουε την δική του πόρτα, θα εμφανίζονταν σε παράλληλη πορεία, η εσωτερική χαοτική οικονομική κατάσταση, που έφεραν ομού την ανεξέλεγκτη «εθνική» κατηφόρα.
Κλήθηκε το ΠΑΣΟΚ, βάσει όσων υποσχέθηκε προεκλογικά ως «εθνικός» σωτήρας, να εφαρμόσει λύσεις δίχως πρωτίστως να «εξαγνίσει» τον πολιτικό και δημόσιο βίο από τους παραβάτες της εντολής «ου κλέψεις», δια της νομίμου δικαστικής οδού με αποτέλεσμα το μένος των πολιτών να βρεθεί εκτός ορίων και η αθλιότητα στην οποία περιέπεσαν να είναι υπεράνω των αντοχών τους. Μετά από αυτό δεν χαλιναγωγείται πλέον τίποτα. Και από τις δυο πλευρές. Ιδίως από την πλευρά των κυβερνώντων, που αγνοούν την ύπαρξη των αντοχών του Έλληνα και το αρχαίο σοφό «μηδέν άγαν».
