από τον Παναγιώτη Σγουρίδη
Μπορεί, πλέον, να απέχει από την ενεργό πολιτική δράση, ο λόγος και η συμβολή του στα κοινά, από τις διάφορες σημαντικές θέσεις που έχει περάσει, του προσδίδουν, και όχι άδικα, τον τίτλο ενός από τους πιο ενεργητικούς πολιτικούς της χώρας.
Ο λόγος φυσικά για τον πρώην βουλευτή και Αντιπρόεδρο της βουλής, τον Ξανθιώτη Παναγιώτη Σγουρίδη, που αποδεικνύει έμπρακτο ενδιαφέρον και αγάπη για τον τόπο του.
Οι κατά καιρούς, ειλικρινείς, δημόσιες δηλώσεις του, κυρίως, όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας, αλλά και τους εξωτερικούς κινδύνους που θέτουν υπό καθεστώς αμφισβήτησης τα εθνικά σύνορα, έχουν ενοχλήσει ορισμένους, που τα συμφέροντά τους ακολουθούν άλλη ρότα. Ενώ, δεν είναι λίγοι, αυτοί που πιστεύουν, πως ακριβώς, αυτή η ειλικρίνεια που έδειξε στις σχέσεις του με τους συμπολίτες του, τον κράτησε μακριά από τον πολιτικό στίβο.
Σε κάθε περίπτωση, ο Παναγιώτης Σγουρίδης παραμένει ένα ισχυρό πολιτικό πρόσωπο, που χειρίστηκε όλα τα πολιτικά θέματα με αίσθημα ευθύνης και πατριωτισμού.
Αξίζει να διαβάσει κανείς, μιας και ζούμε στην Θράκη, την οποία υπέρ αγαπάμε και προασπίζουμε τα συμφέροντά της, μια ομιλία του κυρίου Παναγιώτη Σγουρίδη στην αίθουσα της παλιάς βουλής, σχετικά με τα παιχνίδια που παίζονται εις βάρος της ελληνικής Θράκης από την γειτονική Τουρκία, που δεν έχει κρύψει ποτέ, εξάλλου, τις προθέσεις, όσον αφορά την Δυτική Θράκη.
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΑ ΒΟΥΛΗ ΝΕΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ
Στρατηγός ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΣ, συντονιστής:
Ο Παναγιώτης Σγουρίδης έφερε τη Θράκη μέσα στη Βουλή!
Εγώ δεν θα πω αυτά που είπε ο κ. Εμφιετζόγλου γι΄ αυτόν. Θα πω, σκεφθείτε γιατί είναι εκτός Βουλής. Όμως αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο για μάς. Για μάς είσαστε ο μάχιμος πολιτικός ο οποίος ποτέ δεν πήγε να επισκεφτεί το Τουρκικό Προξενείο της Θράκης.
Ευχαριστούμε πολύ γι΄ αυτό! Παρακαλώ τον κ. Σγουρίδη να πάρει το λόγο
(χειροκροτήματα ζωηρά και παρατεταμένα)
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Χάριν της οικονομίας χρόνου θα αποφύγω τις προσφωνήσεις.
Θα ήθελα να ξεκινήσω, αγαπητοί φίλοι, από ένα ρητορικό ερώτημα που ίσως φανεί αφελές για σας που είστε σήμερα εδώ, στην ιστορική αυτή αίθουσα της Παλαιάς Βουλής και είστε ¨ψαγμένοι¨.
Όμως αυτό το ρητορικό ερώτημα, δεν είναι αυτονόητα απαντημένο για τους πολίτες που βρίσκονται έξω από αυτή την αίθουσα.
Και το ρητορικό ερώτημα είναι το εξής:
Είναι δυνατόν να κινδυνεύει η Ελληνική Θράκη, όταν η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βρίσκεται στο ΝΑΤΟ και συμμετέχει σε ποικίλους διεθνείς οργανισμούς; Είναι δυνατόν;
Αντί απαντήσεως επί του ερωτήματος αυτού, θα σας περιγράψω κάποιες εμπειρίες μου:
Πρώτη εμπειρία: Το 1997 με προσκάλεσε ένας γυναικείος πολιτιστικός σύλλογος από την Άρτα, του οποίου η πρόεδρος έτυχε να κατάγεται από τη Θράκη. Μου ζήτησε να κάνω μία ομιλία για τη Θράκη στην Άρτα. Τότε ήμουν Αντιπρόεδρος της Βουλής.
Στην εκδήλωση μίλησα για τα θέματα της Θράκης, την ανάπτυξη που χρειάζεται, ανέφερα για τη μειονότητα, ανέφερα για το Προξενείο, ανέφερα για τις παρεμβάσεις του, ανέφερα για τους κινδύνους και εξήγησα ότι οφείλουμε να πάρουμε ιδιαίτερα μέτρα και κίνητρα.
Όμως, αισθανόμουν ότι δεν τους έπειθα. Επειδή έχω πείρα από ομιλίες, κοιτώντας το ακροατήριο στα μάτια, το καταλάβαινα.
Στη μικρή συζήτηση που επακολούθησε για λόγους ευγενικής φιλοξενίας, το μοτίβο ήταν ότι « κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε αποβιομηχάνιση, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε ανεργία, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε υπανάπτυξη »., ο νοών νοείτω!
Δεύτερη εμπειρία: Την ίδια χρονιά ως επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας για τις εκλογές που έγιναν στην εναπομείνασα Γιουγκοσλαβία, ήμουνα παρατηρητής του Οργανισμού Ασφάλειας Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), όπου συνάντησα τον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς. Ήμαστε από τις λίγες αντιπροσωπείες που συναντήσαμε τον Μιλόσεβιτς. Εμείς και άλλη μία νομίζω. Γι΄ αυτό φυσικά είχαμε τεθεί στο στόχαστρο του επικεφαλής όλων των αντιπροσωπειών του ΟΑΣΕ ότι, είμαστε αναξιόπιστοι ως προς το θέμα της διαφύλαξης των αποτελεσμάτων στα εκλογικά τμήματα του Βελιγραδίου ή σε κάποιες άλλες περιοχές, που ήταν Έλληνες εκπρόσωποι. Ήταν ή δεύτερη φορά που συναντούσα τον Μιλόσεβιτς. Η πρώτη ήταν με το εμπάργκο που είχε επιβληθεί στη Γιουγκοσλαβία το 1991. Είχαμε πάει με μία Κοινοβουλευτική Αντιπροσωπεία από όλα τα κόμματα, πλην του κόμματος που κυβερνούσε τότε. Ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελε να δείξει ότι δεν συμμετείχε η Ελλάδα στο διεθνές εμπάργκο.
Στη συνάντηση την οποία είχαμε, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι, ο Μιλόσεβιτς μιλούσε με έμφαση για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Ότι, κινδυνεύει το Κοσσυφοπέδιο να αποσχισθεί από τη Σερβία και από τη Γιουγκοσλαβία. Στο Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται η καρδιά της Σερβίας και δεν πρέπει να υπάρξει αποκοπή. Γι΄αυτό μόνο μιλούσε, για τίποτε άλλο.
Ο συγχωρεμένος ο Τζιτζικώστας, ο οποίος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, μου είπε φεύγοντας: ¨Υπερβολικός δεν είναι; Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό;¨
Αντί κάποιου σχολίου, θα σας υπενθυμίσω τα εξής:
Ο Μιλόσεβιτς πέθανε και μάλιστα με την κατηγορία του εγκληματία πολέμου!
Το 2008, ο σημερινός Πρόεδρος της Σερβίας, ο κ. Τάντιτς, οδήγησε την υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η απόφαση του οποίου ήταν ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί άλλη οντότητα. Χωρίς καμία αντίσταση εκ μέρους της Σερβίας, αυτή η απόφαση απεστάλη στον ΟΗΕ.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Τρίτη εμπειρία: Πρόσφατα παρουσίασα το βιβλίο του Άκη Κοσώνα «Το Πείραμα: Η Γιουγκοσλαβική εμπειρία και η διάλυση των Βαλκανίων». Είναι συρραφή δημοσιευμάτων της περιόδου 1990 – 2000 για τη Σερβία, αλλά και με αναφορές μέχρι το 2008, από ανταποκρίσεις δημοσιογράφων του ελληνικού και ξένου τύπου, εμπλουτισμένα με τη γνώμη του συγγραφέα.
Ένα από τα κεντρικά συμπεράσματα του βιβλίου είναι το εξής: οι συμμαχικές χώρες δεν κρίνονται ποτέ με τα ίδια μέτρα και σταθμά, αφού παρουσιάζουν εξορισμού διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Είμαστε σύμμαχος χώρα στο ΝΑΤΟ με τη Τουρκία, με το Βέλγιο και με άλλες χώρες αλλά δεν έχουμε το ίδιο βάρος.
Στο ίδιο βιβλίο, είχε μια συνέντευξη του ελληνοαμερικανού φημισμένου ιστορικού, καθηγητή Σπύρου Βρυώνη στο ΒΗΜΑ το 1993, που έλεγε: «Οι κακοί των Βαλκανίων σήμερα είναι οι Σέρβοι. Όμως στο βάθος είναι οι Έλληνες. Μια σταθερή χώρα με καλή οικονομία οδηγείται σταδιακά στην αποσταθεροποίηση!». Μάλιστα! Αυτό ειπώθηκε σε συνέντευξη το 1993! Και συνεχίζει «Ήταν ήδη στα χαρτιά από τη διένεξη με την Τουρκία! Η Αμερική έχει μακροπρόθεσμους στόχους στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά προς το παρόν επικρατούν οι βραχυπρόθεσμοι».
Και θα κλείσω αντί απαντήσεως στο ρητορικό ερώτημα «κατά πόσον κινδυνεύει η Θράκη», με ένα δημοσίευμα εφημερίδας που λέει ότι προκλητικός χάρτης αποκαλύφθηκε στις 30/9/2010 με σχετικό πρωτοσέλιδο της Τουρκικής εφημερίδας Μιλλιέτ, που μοιράστηκε στα σχολεία σε CD.
Το προκλητικότερο είναι ότι ο χάρτης θεωρήθηκε σκανδαλώδης από τη Μιλλιέτ διότι, όπως εξηγεί η ίδια, παρουσιάζει να ανήκουν στην Τουρκία το Κιρκούκ, η Μοσούλη και το Αρμπιλ στο βόρειο Ιράκ καθώς και το Βατούμ στη Γεωργία. Δεν θεωρείται προκλητικός ο χάρτης για την εφημερίδα Μιλλιέτ γιατί έχει συμπεριλάβει στην Τουρκία τη Δυτική Θράκη, τη Βόρεια Θράκη καθώς και τα νησιά Σάμο, Ρόδο και Λέσβο, ούτε επίσης για την προσάρτηση ολόκληρης της Αρμενίας. Γι΄αυτά δεν θεωρήθηκε προκλητικός ο χάρτης από τη Μιλλιέτ.
Κυρίες και Κύριοι,
Η δική μου ανησυχία πηγάζει κυρίως γιατί δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι απέναντί μας, έχουμε ένα σοβαρό κράτος, την Τουρκία, με ενιαίο κέντρο αποφάσεων, που επικαιροποιεί την τακτική της έναντι των παγίων στόχων της, τους οποίους διατηρεί σε οποιαδήποτε εκδοχή και αν βρίσκεται, είτε κεμαλική, είτε νεοθωμανική.
Δευτερευόντως, ανησυχώ γιατί εμείς είμαστε ένα κράτος ασυνεχές, ασυνεπές και αφελές με πολλαπλά κέντρα αποφάσεων.
Αν συνειδητοποιήσουμε το πρώτο, ότι δηλαδή η Τουρκία είναι ένα πολύ σοβαρό κράτος, έχουμε αστείρευτο ανθρώπινο δυναμικό και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας για να θεραπεύσουμε τα άλλα ελαττώματά μας.
Τί είναι ο νεοθωμανισμός;
Η Τουρκία επιχειρεί ότι και τα άλλα σοβαρά κράτη: Ξαναδιαβάζουν την ιστορία τους, αφ΄ ενός για να την ξαναθυμηθούν και αφ΄ ετέρου προσπαθούν να την εξωραΐσουν από τα μελανά στοιχεία της και να την προσαρμόσουν στις σημερινές τους ανάγκες.
Ο βασικός στόχος του κ. Ερντογάν είναι ότι προσπαθεί να συνδέσει το κομμένο νήμα του τέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με το παρόν, παρακάμπτοντας την κοσμική περίοδο της Τουρκίας και σε ένα βαθμό το κεμαλισμό. Φορτώνοντας όμως έτσι τις γενοκτονίες των Αρμενίων, τις γενοκτονίες των Ποντίων, το Ελληνικό του 1921 και το Ελληνικό του 1955 στην περίοδο των Οθωμανών ή Νεοοθωμανών.
Αυτό το παιχνίδι, το οποίο παίζει η Τουρκία, εμείς δεν πρέπει να το αφήνουμε έτσι. Πρέπει να το αποκαλύπτουμε, γιατί δεν πρέπει να δώσουμε στη σημερινή Τουρκία το άλλοθι του Πόντιου Πιλάτου.
Ο νεοοθωμανισμός, λοιπόν, δεν είναι εκδήλωση νοσταλγίας της Άγκυρας για το παρελθόν, αλλά εργαλείο που εξυπηρετεί τις γραμμές της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας που είναι χαραγμένες στην πάντα επικαιροποιημένη Ερυθρά Βίβλο της Τουρκίας.
Η Ερυθρά Βίβλος πρωτοσυντάχθηκε το 1960 και έκτοτε αναθεωρήθηκε τέσσερις φορές . Η πρώτη αναθεώρηση έγινε επί της χούντας του Εβρέν. Η δεύτερη με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάλυση των Βαλκανίων. Η τρίτη έγινε στα Ίμια και η τέταρτη την περίοδο του Ερντογάν. Σ΄ αυτήν, θα επανέλθω.
Τώρα, αν αναρωτιέστε μήπως υπάρχει και καμία μπλε Βίβλος στην Ελλάδα, θα σας απαντήσω ότι, δεν υπάρχει. Εξ΄ άλλου, αν υπήρχε θα το ξέρατε. Διότι γνωρίζετε το ανέκδοτο για τις μυστικές υπηρεσίες Υπάρχουν δύο χώρες στο κόσμο που δεν χρειάζονται ¨μυστικές υπηρεσίες¨. Η μία είναι η Ιαπωνία, γιατί δεν μιλάει κανείς και η άλλη είναι η Ελλάδα, όπου μιλούν όλοι. Τα πάντα δημοσιοποιούνται στις εφημερίδες, στην τηλεόραση, στα ραδιόφωνα, στο διαδίκτυο, παντού.
Επανέρχομαι λοιπόν στους νεοοθωμανιστές, για να πώ ότι προβάλλουν δύο στοιχεία: Την ανεκτικότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη σταθερότητα που προσέφερε στις χώρες που ήταν υπό το ζυγό της, για να αναπτύσσονται ελεύθερα. Μύθος και τα δύο. Η καταπίεση ήταν εμφανής και ξέρετε τι αγώνες και θυσίες χρειάσθηκαν για να μπορέσουν να απελευθερωθούν οι λαοί.
Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα νεοοθωμανισμού στη Θράκη: Προσφάτως, επ΄ ευκαιρία του μνημοσύνου του Σαδίκ επισκέφθηκε τη Θράκη ο Μπουλέντ Αρίντς. Ποιός είναι ο κ. Αρίντς; Είναι ο αντίστοιχος Πάγκαλος, ο Αντιπρόεδρος της Τουρκικής Κυβέρνησης. Αφού επισκέφθηκε πολλές περιοχές, μαζί με το Πρόξενο, ανέβηκαν και στο Εχίνο. Αφού χαιρέτησαν ο Δήμαρχος, ο ψευδομουφτής κ.λ.π., ο βουλευτής Μάντατζη Τσετίν στο χαιρετισμό του, απεκάλεσε τον Εχίνο «Τσανακαλέ». Τόπο του Τουρκικού ηρωισμού. Παρεμπιπτόντως, η ωραία Σιμπέλ, η ανεξάρτητη υποψήφια Δήμαρχος Κομοτηνής μιλώντας στο Τυχηρό το αποκάλεσε «Τσανακαλέ» και γέμισε η Θράκη Τσανακαλέ εξ΄ αιτίας του ότι τα κόμματα σκύβουν το κεφάλι για να πάρουν μια χούφτα ψήφους!
(ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα)
Κατόπιν μίλησε ο κ. Αρίντς και υπερτόνισε ότι με τον πολιτισμό μας, με τον μουσουλμανισμό μας ζήσαμε επί αιώνες στα χώματα αυτά και θα συνεχίσουμε να ζούμε όπως και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εξήρε την ανεκτικότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και συνέκρινε αυτή την ανεκτικότητα με τη σκληρότητα την οποία επέδειξε η Δύση στην Αλγερία, Σουδάν, Βοσνία κ.λ.π. Όμως, από κάτω τα συνθήματα που φώναζε το πλήθος ήταν «καταραμένο να είναι το ΡΚΚ», «Η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα και πιο μεγάλη δεν υπάρχει¨, κλπ, δηλαδή συνθήματα των Γκρίζων Λύκων.
Το επισημαίνω αυτό, διότι από τη μια μεριά η Τουρκία, μέσω της επαναβίωσης του Οθωμανισμού, ως εργαλείο, επιδιώκει την ενσωμάτωση των Κούρδων και άλλων πληθυσμιακών ομάδων εντός του Τουρκικού κράτους αλλά και στις γειτονικές χώρες και από την άλλη μεριά ο κεμαλισμός μέσω των ‘γκρίζων λύκων΄, παρεμβαίνει σε μια αγαστή συνύπαρξη.
Δεν είναι τυχαίο που μουσουλμάνοι βουλευτές μετά την τελευταία επίσκεψή τους στην Τουρκία και τις συναντήσεις που είχαν υψηλόβαθμους αξιοματούχους, δειλά δειλά δημοσίως, αλλά και σε κατ ιδίαν συζητήσεις αποδέχονται ότι όποιος θέλει να ονομάζεται πομάκος ας το κάνει και αν θέλει να μιλάει τη γλώσσα του, όπως και οι αθίγγανοι Ρομ, αρκεί να είναι κομμάτι της Τουρκικής μειονότητας.
Συνοψίζω: Η Τουρκία με Πρωθυπουργό τον κ. Ερντογάν και Υπ. Εξωτερικών τον κ. Νταβούτογλου, με τη θεωρία του στρατηγικού βάθους, αξιοποιεί τον νεοοθωμανισμό για να εξαπατήσει τη Δύση, παίζοντας πάνω σε τρείς άξονες:
Ο πρώτος άξονας είναι ότι η Τουρκία είναι η πιο ισχυρή μουσουλμανική χώρα και μπορεί να γίνει γέφυρα στις άλλες μουσουλμανικές χώρες αλλά και στους Άραβες.
Ο δεύτερος άξονας είναι ότι, η ίδια βρίσκεται στο δρόμο για την επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων της με τους Κούρδους, με τους Αλεβίτες αλλά και με τα άλλα γειτονικά κράτη, Ελλάδα κ.λ.π. Τέλος,
Ο τρίτος άξονας είναι ότι, μπορεί να μεσολαβήσει ανάμεσα στη Δύση και στο Ιράν καθώς και στη Μέση Ανατολή με το Παλαιστινιακό.
Κυρίες και Κύριοι, σε ένα βαθμό η Τουρκία το έχει επιτύχει! Γιατί έχει καταφέρει πολλοί πολιτικοί αναλυτές διεθνώς, να της το αναγνωρίζουν.
Εμείς, ως χώρα, αν δεν θέλουμε να γίνουμε ¨γιουσουφάκια¨, καλούμαστε να αποκαλύπτουμε αυτές τις φαντασιώσεις της Τουρκίας σε κάθε διεθνή οργανισμό, σε κάθε διεθνές φόρουμ και επίσης σε όλες τις διεθνείς συναντήσεις.
Ο νεοφιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης έγραφε ότι, «όποιος δεν θέλει να γίνει φερέφωνο του ισχυρότερου δεν πρέπει να αναπαράγει την εικόνα που ο ισχυρός θέλει να προβάλει για τον εαυτό του »
Η τελευταία αναθεώρηση της Ερυθράς Βίβλου της Τουρκίας, που στις πάγιες επιδιώξεις της περιλαμβάνονται η Θράκη, το Αιγαίο και η Κύπρος, στοιχειοθετεί μια τακτική πάνω στους εξής άξονες: Ο πρώτος άξονας είναι: Ειρήνη. Ο δεύτερος είναι: χαλάρωση του casus belli και ο τρίτος: Τουρκία – Ευρωπαική Ενωση.
Αυτό όμως είναι το τυρί. Η φάκα είναι από πίσω. «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες».
Στο πίσω μέρος του μυαλού μας εμείς οι Έλληνες, παρόλα τα σκωτσέζικα ντους στα οποία μας υποβάλλει η Τουρκία - και το πρόσφατο ήταν αυτό που είπε ο Νταβούτογλου ότι ¨αν η Ελλάδα δεν δεχθεί τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο θα υποστεί τις συνέπειες της άρνησής της¨ ενώ την περίοδο ο Ερντογάν κάλεσε τον Ελληνα Πρωθυπουργό να επισκεφθεί την Τουρκία για να συμμετάσχει στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας - ανά πάσα στιγμή, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι στους G20 και είναι 16η χώρα σε οικονομικό μέγεθος και ότι έχει διαταραχθεί προ πολλού η ισορροπία στο Αιγαίο. Το 7 προς 10 έχει πετάξει.
Στη Θράκη, η ειδοποιός διαφορά από τις άλλες επιδιώξεις της Τουρκίας είναι ότι, υπάρχει μια ευάριθμη μουσουλμανική – θρησκευτική δηλαδή – μειονότητα κατά τη Συνθήκη της Λωζάνης, που η Τουρκία θέλει να την καταστήσει εθνική δηλαδή Τουρκική και να τη μετατρέψει όσο το δυνατόν, κατά το δόγμα της Κύπρου σε κοινότητα, δηλαδή επιδιώκει την Κυπροποίηση της Θράκης.
Το παράδοξο είναι ότι: καλά οι Έλληνες μουσουλμάνοι που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι προσβλέπουν στο Ελληνικό κράτος γιατί σ΄ αυτό ζούν και διεκδικούνται από την Τουρκία, όμως οι Έλληνες αθίγγανοι – ρομά και πομάκοι που είναι λαοί χωρίς κράτη θα πρέπει όχι μόνο να προσβλέπουν στο Ελληνικό κράτος αλλά και να διεκδικούνται από αυτό. Δυστυχώς όχι μόνο δεν τους διεκδικήσαμε, αλλά τους χαρίσαμε στη σύμμαχο Τουρκία επειδή οι πομάκοι ομιλούν ένα γλωσσικό ιδίωμα που έχει βάση τη σλαβική. Και την εποχή εκείνη, που υπήρχε ακόμη το σύνορο με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, φοβηθήκαμε μήπως τους στείλουμε στην αγκαλιά του κομμουνισμού και τους στείλαμε στην αγκαλιά της Τουρκίας. Η αρτηριοσκλήρωση αυτή του Υπουργείου Εξωτερικών συνεχίζεται. Δεν υπάρχει αναθεώρηση εξωτερικής πολιτικής. Σας το λέω, γιατί το γνωρίζω. Τους χαρίσαμε στην Τουρκία λόγω έλλειψης εθνικής στρατηγικής και λόγω κομματικών σκοπιμοτήτων.
Πρόσφατα, είχα μια συζήτηση μ΄ έναν παλιό μου εργάτη, μάστορα, στην κατασκευαστική μου εταιρία που είχα, ως μηχανικός. Καθώς συζητούσαμε, τρείς φορές χτύπησε το τηλέφωνό του, και τρείς φορές μίλησε στην πομακική.
Και εμείς φοβόμαστε να πούμε τη λέξη πομακοχώρια!!
(χειροκροτήματα ζωηρά και παρατεταμένα)
Το θεωρούμε έγκλημα καθοσιώσεως. Θεωρούμε ότι θα χάσουμε ψήφους. Μιλάμε για μουσουλμανοχώρια, για χωριά της ορεινής Ροδόπης και άλλες τέτοιες γελοιότητες. Ακόμα και με τη λογική της τουριστικής ανάπτυξης το brand name που θα έπρεπε να έχει η Θράκη είναι τα πομακοχώρια, όπως τα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου. Ούτε και αυτό δεν κάναμε. Και δυστυχώς, όσοι από αυτούς τους ανθρώπους τάχθηκαν με την Ελληνική πολιτεία, όχι μόνον απομονώθηκαν από την κοινωνία τους, αλλά κυνηγήθηκαν και από το Ελληνικό κράτος.
Κυρίες και κύριοι, στην Αθήνα, για μια χούφτα μειονοτικές ψήφους, παίζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες τη Θράκη στα ζάρια.
Προσπερνούν αδιάφορα το ότι ο προϋπολογισμός του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής είναι δεκαέξι εκατομμύρια ευρώ, που μοιράζονται σε ένα δίκτυο προπαγανδιστών και χαφιέδων, που όταν έρθει η ώρα των εκλογών, μαζί με τους ιμάμηδες, μπορούν να στείλουν το μήνυμα που θέλουν.
Συγκριτικά, ο προϋπολογισμός του προξενείου της Νέας Υόρκης είναι ζήτημα αν φτάνει τις 800.000 ευρώ.
Βλέπουμε, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, τη διείσδυση των τουρκικών επιχειρήσεων στη Θράκη, με αγνώστου προέλευσης κεφάλαια, που δεν τις δικαιολογεί το μέγεθος της οικονομίας της Θράκης και συνδυάστε αυτό, με αυτό που έλεγαν υποψήφιοι μουσουλμάνοι στις πρόσφατες εκλογές ότι, θα δημιουργήσουμε θέσεις για τα παιδιά μας, εμείς μπορούμε να τους δώσουμε δουλειά γιατί η Ελλάδα είναι μια ‘μπατιρισμένη’ χώρα. Και αυτά δεν είναι λόγια δικά μου, είναι λόγια δικά τους.
Και ενώ συμβαίνουν αυτά – το ανέφερε και ο στρατηγός – δικοί μας πολιτικοί, τα δικά μας κυβερνητικά στελέχη, συναντώνται με το ψευδομουφτή, νομιμοποιώντας τον και μετά ως στρουθοκάμηλοι, κρυβόμαστε στην αυταπάτη ότι, δεν έγινε τίποτε και ότι, ξεγελάσαμε τους Τούρκους.
Ξεχνάμε ένα πράγμα, ότι, τα πάντα καταγράφονται στην ιστορική μνήμη και χρησιμοποιούνται την κατάλληλη στιγμή. Η ιστορία βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων. Γελιέστε, αν νομίζετε ότι ξεχάσθηκε η ανιστόρητη πρωτοβουλία του πρώην πρωθυπουργού, του κ. Μητσοτάκη, όταν κάλεσε τον Ιούλιο του 1991 τον πρέσβη της Βουλγαρίας κ. Μπογτάνωφ και τον αναπληρωτή πρέσβη της Τουρκίας κ. Μπουλούκμπαση να τους ανακοινώσει την πρόταση περί τριμερούς αφοπλισμού της Θράκης. Και γελιέστε αν νομίζετε ότι, έπεσε στο κενό η αψυχολόγητη δήλωση του σημερινού πρωθυπουργού ότι ‘’όταν χρωστάς κινδυνεύει η εθνική σου κυριαρχία’’.
(χειροκροτήματα)
Κλείνω λέγοντας ότι, υπάρχει ελπίδα.
Πρόσφατα, με το σχέδιο Καλλικράτης και στο πλαίσιο της ανάπτυξης των νομών Ροδόπης και Ξάνθης, χωρίς κανείς να αντιλέξει, είχαμε μια ευκαιρία και τη χάσαμε, να εκμηδενίσουμε την παρέμβαση του Τουρκικού προξενείου με την αρχιτεκτονική των δήμων. Αρκεί να δημιουργούσαμε τρείς δήμους στο νομό Ξάνθης και τρείς στο νομό Ροδόπης. Δημιουργήσαμε τέσσερις στον κάθε νομό, για να εξυπηρετήσουμε μικροκομματικές σκοπιμότητες, αλλά στην ουσία τις επιδιώξεις του Τουρκικού προξενείου
Όμως, ποτέ δε λείπουν οι ευκαιρίες. Θα ξαναβρεθούν, αρκεί να ξυπνήσουμε.
Υπάρχει ελπίδα, γιατί οι Έλληνες μουσουλμάνοι, σέβονται την Ελληνική πολιτεία. Σήμερα είναι απούσα και στο απόλυτο κενό χορεύει το προξενείο Κομοτηνής. Και όταν λέμε παρούσα, δεν εννοούμε αστυνόμευση αλλά δημιουργία ανάπτυξης, δουλειάς, εξυπηρέτησης.
Υπάρχει ελπίδα αν μπορέσουμε να στήσουμε δημόσια εκπαιδευτήρια και νηπιαγωγεία δίπλα στα μειονοτικά και ας αφήσουμε τις οικογένειες των μουσουλμάνων να διαλέξουν. Σας πληροφορώ ότι, σε λίγα χρόνια θα είναι γεμάτα τα δημόσια σχολεία και τα ιδιωτικά θα κλείνουν.
(ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα)
Υπάρχει ελπίδα, αν η διδασκαλία του Κορανίου γίνεται στα ελληνικά και όχι στα αραβικά ή στα τουρκικά, ώστε να ταυτίζει το μικρό παιδί το μουσουλμανισμό με την Τουρκία.
(χειροκροτήματα)
Υπάρχει ελπίδα, αν απελευθερώσουμε τη μουσουλμάνα γυναίκα από τη σαρία και την καταπίεση. Τα περισσότερα ψυχοφάρμακα πουλιούνται στην Ξάνθη και στη Ροδόπη. Αυτό, λέει πολλά.
Υπάρχει ελπίδα, αν αντικαταστήσουμε τους νόμιμους ξεπερασμένους – για να μην πω τίποτε άλλο – μουφτήδες με άλλους, που μπορούν να ξανακερδίσουν τη μειονότητα, απέναντι στους ψευδομουφτήδες. Οι μουφτήδες είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Και ως δημόσιοι υπάλληλοι, έχει λήξει η θητεία τους. Ήταν για μια δεκαετία από το 1990 και υπάρχουν άξιοι και μορφωμένοι ιερωμένοι.
Υπάρχει ελπίδα αν οι χριστιανοί αποβάλλουν το μιθριδατισμό που τους επιβάλλουν τα κόμματα. Ξέρετε ότι, ο Μιθριδάτης έπαιρνε λίγο-λίγο το δηλητήριο για να εθιστεί σ αυτό, ώστε να μη μπορέσουν να τον δηλητηριάσουν.
Υπάρχει ελπίδα, αν οι Έλληνες πολίτες διεθνιστές και κοσμοπολίτες – για να μη δώσω άλλους χαρακτηρισμούς - εντός και εκτός Ελλάδας, καταλάβουν ότι ακέραια η Ελλάδα μπορεί να παλέψει στον ωκεανό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Κολοβή, ποτέ!!
(χειροκροτήματα ζωηρά)
Διαβάζω κάτι που είχε γράψει ο Σοπενάουερ: ¨Ο άνθρωπος δεν στερείται αγαθών, που δεν πέρασε από το μυαλό του ότι θα τα αποκτήσει! Κάτι που δεν είχε, δεν το έχασε. Αν τα είχε και τα έχασε, μετά την αρχική οδύνη, προσαρμόζεται. Το πιο επώδυνο όμως είναι ότι, προσαρμόζεται σαν να μην τα είχε.
Αν συνειδητοποιήσουμε όλοι μας το τι παίζεται στη Θράκη, ελπίζω αυτό να μην συμβεί.
(Χειροκροτήματα έντονα και παρατεταμένα).
