Αντιδράσεις για την απόφαση της Ιεράς Συνόδου, να μην γίνονται ανάδοχοι, αυτοί που έχουν τελέσει πολιτικό γάμο
Εξαιρούνται όσοι υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση πως θα τελέσουν θρησκευτικό γάμο
Ποια είναι η επίσημη θέση της Ιεράς Μητρόπολης Ξάνθης:
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου κκ Παντελεήμων:
«Υπάρχουν περιπτώσεις, όταν κάποιοι πιστοί έχουν τελέσει πολιτικό γάμο, όχι εκ πεποιθήσεως ή γιατί δεν πιστεύουν στον θρησκευτικό γάμο, αλλά γιατί τους το επέβαλε κάποια άμεση ανάγκη. Αυτοί μπορούν να μετάσχουν στο μυστήριο του βαπτίσματος ως ανάδοχοι, αφού κάνουν πρώτα μια υπεύθυνη δήλωση στον ιερέα της Ενορίας»
Αντιδράσεις συνεχίζει να προκαλεί στους πιστούς η απόφαση της Ιεράς Συνόδου να μην μπορούν να γίνουν νονοί, αυτοί που επέλεξαν να τελέσουν πολιτικό, αντί για θρησκευτικό γάμο.
Με δεδομένο το γεγονός, ότι ο πολιτικός γάμος αποτελεί την «φθηνότερη» λύση για ένα ζευγάρι που θέλει να επισημοποιήσει την σχέση του ή και σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν μια λύση ανάγκης, η αντίδραση κάποιων πιστών μπορεί να θεωρηθεί και ως δικαιολογημένη.
Εξάλλου, ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης και σίγουρα δεν έχει κανείς το δικαίωμα να στερεί από κάποιον άλλον πιστό, που για δικούς του λόγους έπρεπε να τελέσει πολιτικό γάμο, το δικαίωμα να γίνει ανάδοχος και μάλιστα όταν ο τελευταίος είναι σωστός Χριστιανός και δεν απαρνήθηκε ποτέ την πίστη του στον Χριστό.
Αναφορικά με το θέμα, αλλά και την εν λόγω απόφαση της Ιεράς Συνόδου, μιλάει στην ΦτΞ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου κκ Παντελεήμων, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:
«Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου, που χρονολογείται από το 1982, είναι μια εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου με ημερομηνία 21/1/82 και αριθμό πρωτοκόλλου 2309, από την Συνοδική Επιτροπή επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων, αναφέρει, πως το πρόσωπο του αναδόχου είναι ιερό. Συνάπτει δεσμό πνευματικής συγγένειας με τον αναδεκτό (ή την αναδεκτή) και την οικογένειά του. Κατά τον Άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης ο ανάδοχος είναι «εγγυητής εις Χριστόν, ώστε τηρείν τα της πίστεως και χριστιανικώς ζην». Ως εκ της φύσεως του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει της εμπιστοσύνης και αποδοχής της Εκκλησίας και να έχει ενεργό μέλος αυτής» και συνεχίζει λέγοντας πως «όταν θέλει κανείς να είναι ενεργό μέλος αυτής, δεν μπορεί να λέει, ότι αποδέχομαι το μυστήριο του βαπτίσματος, αλλά απορρίπτω το μυστήριο του γάμου».
Ο ίδιος σπεύδει να συμπληρώσει δε, πως «υπάρχουν περιπτώσεις, όταν κάποιοι πιστοί έχουν τελέσει πολιτικό γάμο, όχι εκ πεποιθήσεως ή γιατί δεν πιστεύουν στον θρησκευτικό γάμο, αλλά γιατί τους το επέβαλε κάποια άμεση ανάγκη, όπως λόγου χάρη για να τύχουν κάποιων διευκολύνσεων από την Πολιτεία, σε αυτές τις περιπτώσεις οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν οικογένεια. Εφαρμόζεται δηλαδή η οικονομία. Αυτοί μπορούν να μετάσχουν στο μυστήριο του βαπτίσματος ως ανάδοχοι, αφού κάνουν μια υπεύθυνη δήλωση στον ιερέα της Ενορίας, ότι δηλαδή τελέσανε πολιτικό γάμο, όχι γιατί δεν πιστεύουνε στον θρησκευτικό, αλλά γιατί ήταν μια άμεση ανάγκη για να τακτοποιήσουνε κάποια θέματά τους και ότι μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα θα τελέσουνε και τον θρησκευτικό».
