Όταν εκλείπει πολιτικό ανάστημα ανδρών…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Φαίνεται πως ο φετινός χιονιάς έχει παγώσει τα πάντα στη χώρα μας. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς έχουν τραβήξει χειρόφρενο. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στις διάφορες υπηρεσίες, δημόσιες και ιδιωτικές, κατεβάζουν κάθε λίγο και λιγάκι τα ρολά, ως ένδειξη αντίδρασης στην «μετρολαγνεία» της κυβέρνησης. Γενικά, η μηχανή λειτουργίας του ελληνικού κράτους δεν λέει να πάρει μπρος. Μια δυσλειτουργία άνευ προηγουμένου, που παρακωλύει την ομαλή λειτουργία του κράτους. Το ερώτημα ποιος φταίει, σίγουρα είναι άστοχο, γνωρίζοντας την υφιστάμενη κατάσταση που επικρατεί στην χώρα.
Δεν έχουν λοιπόν άδικο οι νέοι της Ελλάδος που έχουν γυρίσει την πλάτη τους σε όλα αυτά που τους πληγώνουν με βασικό υπαίτιο τον πολιτικό, από οποιονδήποτε χώρο και αν προέρχεται αυτός, γιατί ξέρουν, ότι τα παχιά λόγια δεν χορταίνουν κανέναν από μόνα τους.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που συνεχίζουν να κατηγορούν την σύγχρονη νεολαία για απάθεια και αδιαφορία, παραβλέποντας το γεγονός, ότι οι νεολαίοι μας έχουν κουραστεί από τις αυθαίρετες αποφάσεις που παίρνονται, συνεχώς, προκειμένου να τους κρατάνε δέσμιους των μεγάλων συμφερόντων.
Η αδικία που υφίστανται οι πιο νέοι και εν δυνάμει οι πιο παραγωγικοί συμπολίτες μας, είναι εγκληματική. Η δωρεάν δημόσια παιδεία που παρέχει το ελληνικό κράτος με βαρύ αντίτιμο δεν απηχεί τις ανάγκες ενός σύγχρονου ανθρώπου για πραγματική μάθηση. Τα σχολικά εγχειρίδια προσαρμόζονται συνεχώς στις επιταγές της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που αναλαμβάνει το Υπουργείο Παιδείας. Η ποιοτική και σωστή γνώση έχει πάει στις καλένδες. Ο κάθε Υπουργός που αναλαμβάνει τα ηνία της ελληνικής Παιδείας, προωθεί αλλαγές στο “ταλαιπωρημένο” εκπαιδευτικό σύστημα, ανάλογα με τα δικά του «πιστεύω», καθιστώντας το μια “κουρελού”. Γι’ αυτό και τα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα του σύγχρονου ελληνικού κράτους, ανάγονται από κάποιους πολιτικούς, ως απλές πολεμικές συρράξεις. Έτσι απλά και ανώδυνα…
Η ένδοξη ελληνική ιστορία έχει υποστεί τόσες αδικίες, που κοντεύουμε να ξεχάσουμε την πραγματική μας ταυτότητα. Το πιο τραγελαφικό στην όλη υπόθεση είναι ότι υπάρχουν πολιτικοί, εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας στο ελληνικό κοινοβούλιο, οι οποίοι διατείνονται περί ανέμων και υδάτων, όταν πρόκειται για μείζονος εθνικά θέματα. Μετατρέπουν σημαντικά γεγονότα που αποτέλεσαν σταθμό στην σύγχρονη ελληνική ιστορία σε απλές ένοπλες συρράξεις, προκειμένου να γίνουν αρεστοί στην αντίπαλη πλευρά και να τύχουν τις ανάλογης ευεργεσίας και ο νοών νοείτω…
Τα πάντα έχουν παγώσει στην χώρα και όχι άδικα. Έτσι όπως τα κατάφεραν οι πολιτικοί μας, δεν φαίνεται κανένα φως στην άκρη του τούνελ. Όταν εκλείπει πολιτικό ανάστημα ανδρών, είναι λογικό η χώρα να οδεύει από το κακό στο χειρότερο.
Οι πολιτικοί μας ταγοί, αντί να κοιτάξουν πως θα μπορέσουν να εισπράξουν από την Γερμανία τις αποζημιώσεις που μας οφείλει, σύμφωνα με δικαστικές αποφάσεις που υπάρχουν, αυτοί υποκλίνονται στις επιταγές των Ισχυρών της Ευρώπης, από τους οποίους παίρνουν δάνεια, για να προμηθεύονται άχρηστο πολεμικό εξοπλισμό για την άμυνα της Ελλάδος. Αυτό είναι το μεγαλείο της χώρας…
