Φωνές από το πουθενά…Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Αν πιστέψει κανείς αυτά που αναφέρουν τα αριστερά κόμματα, μέσα από τις βαρύγδουπες δηλώσεις των μελών τους, τότε, ο μοναδικός τρόπος για να σωθεί η χώρα από τα οικονομικά βάσανα που την βρήκαν, είναι να βγουν στους δρόμους όλοι οι πολίτες μαζί με το ΠΑΜΕ, μέχρι να πέσει η κυβέρνηση και να αναλάβουν τα ηνία του κράτους οι “υπέρμαχοι” της εργατικής τάξης. Μέχρι εδώ καλώς, έχει αναρωτηθεί όμως κανείς, τι θα γίνει μετά από μια τέτοια εξέλιξη; Γιατί στην θεωρία οι περισσότεροι, τουλάχιστον είμαστε άριστοι, μπορούμε να φτάσουμε τον ουρανό με τα άστρα. Στην πράξη, όμως, τι γίνεται;
Δώστε χρήματα στον λαό, μην αφήσετε κανέναν παραπονεμένο, γιατί ο λαός είναι η δύναμη του κράτους! Αυτές είναι μερικές, μόνον, από τις “φωνές” που αναδύονται από τα “σπλάχνα” του αριστερού χώρου, στα πλαίσια της πολιτικής που ασκεί. Βέβαια, χουβαρνταλίκια αυτού του τύπου είναι πολύ εύκολο να γίνονται στα λόγια, γιατί η πραγματικότητα αποδεικνύεται πάντοτε διαφορετική, γι’ αυτό εξάλλου ορισμένοι πολιτικοί αριστερών φρονημάτων, ενώ φωνάζουν για οικονομική ισότητα, οι ίδιοι έχουν συγκεντρώσει στα χέρια ολόκληρους “θησαυρούς”.
Η δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου, το έχει στρέψει σε σημαντικό βαθμό, προς τα Αριστερά κόμματα, όχι επειδή ενστερνίζεται τις θέσεις τους, αλλά γιατί έχει περάσει από όλα τα πολιτικά στάδια, τα έχει ζήσει στο πετσί του και έχει βγάλει τα συμπεράσματά του. Δεν ξέρω, βέβαια, κατά πόσο η “στροφή” που πάει να γίνει θα ωφελήσει την ελληνική κοινωνία, καθώς δεν έχω μάθει να προδικάζω αποτελέσματα. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να περνάνε στον κόσμο μηνύματα, τα οποία δεν έχουν αντίκρισμα.
Δεν μπορεί να αυξήσεις όλους τους μισθούς, να μοιράσεις με το “τσουβάλι” τα εθνικά κονδύλια προς πάσα κατεύθυνση και να συνεχίσεις να υφίστασαι σαν κράτος. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής, αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων, καθώς δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν σωστά τις σημαντικότερες υποθέσεις της χώρας, με αποτέλεσμα, σήμερα, να έχουμε γυρίσει σε μια προπολεμική κατάσταση σαν χώρα. Δεν είναι, όμως, πρέπον να ισοπεδώνουμε τα πάντα, στο όνομα κάποιας ιδέα που δεν πρόκειται να βρει ποτέ εύφορο έδαφος για να τελεσφορήσει.
Τώρα, τελευταία, μάλιστα, έχει γίνει πάγια πρακτική μερικοί να το παίζουν αριστεριστές, βασιζόμενοι προφανώς στην άποψη, ότι έτσι προσελκύουν το ενδιαφέρον του κόσμου. Δεν νοείται όμως, σε καμία περίπτωση, εκλεγμένοι πολιτικοί άνδρες του αριστερού, να «χλευάζουν» την επίσημη θρησκεία του κράτους, την ορθοδοξία, μέσα από σχετικές δημόσιες δηλώσεις τους (βλέπε ορκωμοσίες δημοτικών συμβουλίων, όπου κάποιοι δεν ορκίζονται καθόλου ή δίνουν όρκο στον εαυτό τους, στον πολίτη και δεν συμμαζεύεται, υποτιμώντας παράλληλα με τις τοποθετήσεις τους την παρουσία των θρησκευτικών μας εκπροσώπων). Αν νομίζουν πως με αυτό τον τρόπο κερδίζουν “έδαφος”, είναι απλά γελασμένοι.
