Και όμως υπάρχουν ακόμη ήρωες…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Η κρίση όπως φαίνεται εξαπλώνεται ραγδαία αφού στις αγκάλες του ΔΝΤ έχει προσφύγει και η Ιρλανδία. Ενώ, Πορτογαλία και Ισπανία κινδυνεύουν να βρεθούν στην ίδια κατάσταση από την μια μέρα στην άλλη.
Βέβαια και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε στον ιρλανδικό λαό, η σφοδρότητα με την οποία αντέδρασε στην επικείμενη προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, είναι άξια θαυμασμού. Οι Ιρλανδοί, ένας λαός γνωστός για το θερμό ταμπεραμέντο του, έχει μάθει να μάχεται δυναμικά για την ανεξαρτησία και τα συμφέροντά του. Ως γνήσια τέκνα του ηρωικού παρελθόντος, οι Ιρλανδοί έχουν διδαχτεί το ηθικό φρόνημα από τους ένδοξους πατέρες τους, οι οποίοι ουκ ολίγες φορές αγωνίστηκαν για την εδαφική τους ακεραιότητα, αλλά και τα ιδανικά που διέπουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Ο ιρλανδέζικος λαός έχει γνωρίσει κατά καιρούς πολλές κακουχίες, όπως πολέμους και εμφύλιες συρράξεις. Κατάφερε ωστόσο να βγει αλώβητος μέσα από αυτές τις οδυνηρές καταστάσεις και να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής. Βέβαια, η μετανάστευση προς άλλες χώρες αποτέλεσε μια ακόμη άσχημη καμπή στην σύγχρονη ιστορία του λαού, ο οποίος ωστόσο διατήρησε τα πατροπαράδοτα και χρηστά του ήθη, αλλά και τους στενούς οικογενειακούς δεσμούς, που από ανέκαθεν αποτελούσαν χαρακτηριστικό γνώρισμα του ηρωικού αυτού λαού.
Σήμερα, η Ιρλανδία έχει να αντιμετωπίσει μια άλλη περιπέτεια, πολύ διαφορετική από αυτές που έζησε στα ηρωικά χρόνια του θρυλικού της παρελθόντος. Η «λαίλαπα» της σύγχρονης εποχής που ακούει στο όνομα οικονομική κρίση χτύπησε και την δική της πόρτα. Μια οικονομική κρίση άγνωστης προέλευσης, αφού ο πλούτος και η εξέλιξη αποτελούν σήμα κατατεθέν των ημερών μας. Η τεχνολογία έχει φτάσει στο ζενίθ και η χλιδή μέσα στην οποία ζουν ορισμένοι συνάνθρωποί μας ξεχειλίζει. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την εξάπλωση της οικονομικής κρίσης, στο όνομα της οποία βασανίζεται ο απλός κόσμος του σύγχρονου κόσμου, μέσα από αυθαίρετες πρακτικές, όπως περικοπές των εισοδημάτων και αυξήσεις στο κόστος ζωής.
Η ακόμη μια ηρωική αντίδραση της Ιρλανδίας στην συμφορά που βρήκε την χώρα γεμίζει με συγκίνηση και ως ένα βαθμό με υπερηφάνεια τους συμπάσχοντες της, δηλαδή τους περισσότερους Έλληνες πολίτες, που βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες τις κρίσης.
Βέβαια, εμείς δεν είχαμε το θάρρος και το ανάστημα να αντιδράσουμε με την ίδια δυναμική, ωστόσο κατανοούμε και επιβραβεύουμε την αυστηρή στάση που έχει υιοθετήσει ο ιρλανδικός λαός απέναντι στην κυβέρνηση του, η οποία φέρει τεράστια ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της χώρας. Οι πολιτικοί βρέθηκαν στο στόχαστρο και αντιμετωπίστηκαν όπως τους αξίζει, με σκληρότητα και τραχύτητα. Ακόμη και οι Ιρλανδοί δημοσιογράφοι εξαπέλυσαν ένα δριμύ «κατηγορώ» στους πολιτικούς τους μέσα από ουσιαστικές ερωτήσεις που δεν έχουν σκοπό να χαϊδέψουν τα αυτιά κανενός. Εμείς, αν και το μόνον που μπορούμε να κάνουμε είναι να σπάμε βιτρίνες που δεν μας φταίνε σε τίποτα, δημιουργώντας ζημία σε μεροκαματιάρηδες συμπατριώτες μας ή να καίμε αυτοκίνητα πάνω στην τρέλα μας, μην υπολογίζοντας τις φθορές που δημιουργούμε, ωστόσο, συμπάσχουμε και θαυμάζουμε την ιρλανδικό λαό για το πώς χειρίζεται την ίδια κατάσταση.
Τελικά, υπάρχουν ακόμη ήρωες σε μια εποχή που δεν είναι καθόλου ηρωική και αυτό είναι ίσως το πιο ευχάριστο στην όλη δυσάρεστη υπόθεση με την οικονομική κρίση.
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Η κρίση όπως φαίνεται εξαπλώνεται ραγδαία αφού στις αγκάλες του ΔΝΤ έχει προσφύγει και η Ιρλανδία. Ενώ, Πορτογαλία και Ισπανία κινδυνεύουν να βρεθούν στην ίδια κατάσταση από την μια μέρα στην άλλη.
Βέβαια και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε στον ιρλανδικό λαό, η σφοδρότητα με την οποία αντέδρασε στην επικείμενη προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, είναι άξια θαυμασμού. Οι Ιρλανδοί, ένας λαός γνωστός για το θερμό ταμπεραμέντο του, έχει μάθει να μάχεται δυναμικά για την ανεξαρτησία και τα συμφέροντά του. Ως γνήσια τέκνα του ηρωικού παρελθόντος, οι Ιρλανδοί έχουν διδαχτεί το ηθικό φρόνημα από τους ένδοξους πατέρες τους, οι οποίοι ουκ ολίγες φορές αγωνίστηκαν για την εδαφική τους ακεραιότητα, αλλά και τα ιδανικά που διέπουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Ο ιρλανδέζικος λαός έχει γνωρίσει κατά καιρούς πολλές κακουχίες, όπως πολέμους και εμφύλιες συρράξεις. Κατάφερε ωστόσο να βγει αλώβητος μέσα από αυτές τις οδυνηρές καταστάσεις και να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής. Βέβαια, η μετανάστευση προς άλλες χώρες αποτέλεσε μια ακόμη άσχημη καμπή στην σύγχρονη ιστορία του λαού, ο οποίος ωστόσο διατήρησε τα πατροπαράδοτα και χρηστά του ήθη, αλλά και τους στενούς οικογενειακούς δεσμούς, που από ανέκαθεν αποτελούσαν χαρακτηριστικό γνώρισμα του ηρωικού αυτού λαού.
Σήμερα, η Ιρλανδία έχει να αντιμετωπίσει μια άλλη περιπέτεια, πολύ διαφορετική από αυτές που έζησε στα ηρωικά χρόνια του θρυλικού της παρελθόντος. Η «λαίλαπα» της σύγχρονης εποχής που ακούει στο όνομα οικονομική κρίση χτύπησε και την δική της πόρτα. Μια οικονομική κρίση άγνωστης προέλευσης, αφού ο πλούτος και η εξέλιξη αποτελούν σήμα κατατεθέν των ημερών μας. Η τεχνολογία έχει φτάσει στο ζενίθ και η χλιδή μέσα στην οποία ζουν ορισμένοι συνάνθρωποί μας ξεχειλίζει. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την εξάπλωση της οικονομικής κρίσης, στο όνομα της οποία βασανίζεται ο απλός κόσμος του σύγχρονου κόσμου, μέσα από αυθαίρετες πρακτικές, όπως περικοπές των εισοδημάτων και αυξήσεις στο κόστος ζωής.
Η ακόμη μια ηρωική αντίδραση της Ιρλανδίας στην συμφορά που βρήκε την χώρα γεμίζει με συγκίνηση και ως ένα βαθμό με υπερηφάνεια τους συμπάσχοντες της, δηλαδή τους περισσότερους Έλληνες πολίτες, που βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες τις κρίσης.
Βέβαια, εμείς δεν είχαμε το θάρρος και το ανάστημα να αντιδράσουμε με την ίδια δυναμική, ωστόσο κατανοούμε και επιβραβεύουμε την αυστηρή στάση που έχει υιοθετήσει ο ιρλανδικός λαός απέναντι στην κυβέρνηση του, η οποία φέρει τεράστια ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της χώρας. Οι πολιτικοί βρέθηκαν στο στόχαστρο και αντιμετωπίστηκαν όπως τους αξίζει, με σκληρότητα και τραχύτητα. Ακόμη και οι Ιρλανδοί δημοσιογράφοι εξαπέλυσαν ένα δριμύ «κατηγορώ» στους πολιτικούς τους μέσα από ουσιαστικές ερωτήσεις που δεν έχουν σκοπό να χαϊδέψουν τα αυτιά κανενός. Εμείς, αν και το μόνον που μπορούμε να κάνουμε είναι να σπάμε βιτρίνες που δεν μας φταίνε σε τίποτα, δημιουργώντας ζημία σε μεροκαματιάρηδες συμπατριώτες μας ή να καίμε αυτοκίνητα πάνω στην τρέλα μας, μην υπολογίζοντας τις φθορές που δημιουργούμε, ωστόσο, συμπάσχουμε και θαυμάζουμε την ιρλανδικό λαό για το πώς χειρίζεται την ίδια κατάσταση.
Τελικά, υπάρχουν ακόμη ήρωες σε μια εποχή που δεν είναι καθόλου ηρωική και αυτό είναι ίσως το πιο ευχάριστο στην όλη δυσάρεστη υπόθεση με την οικονομική κρίση.
