Η επόμενη ημέρα…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Εκλογολόγος δεν είμαι σίγουρα, αλλά θέλοντας και μη έρχομαι αντιμέτωπη κάθε μέρα με τις αυτοδιοικητικές εκλογές που πλέον ανήκουν στην ιστορία. Οι πρώτες Καλλικρατικές εκλογές, με σημαία τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση, μας χαιρετάνε αφήνοντας μια πικρή γεύση στους περισσότερους, αφού η περίοδος μετά των εκλογών αναμένεται να είναι αν όχι κόλαση…κόλαφος σίγουρα.
Οι εκλογές ξεκίνησαν αρχικά ως αυτοδιοικητικές, για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε πολιτικές, παίρνοντας διαστάσεις πολέμου. Ειδικά δε, οι επαναληπτικές εκλογές στον Δήμο Ξάνθης έχουν εξελιχθεί σε θρίλερ, αφού οι γνώμες διίστανται σχετικά με το ποιος είναι ο νικητής. Τα παρατράγουδα των εκλογών, που επιτείνουν το έτσι και αλλιώς έκρυθμο πολιτικό κλίμα.
Με τόσα προβλήματα να μας βαραίνουν, σίγουρα το τελευταίο που μας ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Με απλά ελληνικά, αδιαφορούμε παντελώς ποιοι εκλέχθηκαν τελικά σε θέσεις και αξιώματα, γιατί το μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας είναι δυσοίωνο και μαύρο. Όποιοι και αν είναι οι εκλεγμένοι, δύσκολα θα μπορέσουν να αλλάξουν την μοίρα μας, εκτός βέβαια από την δική τους. Γι’ αυτό άλλωστε όλοι πασχίζουν τόσο απελπισμένα να μπουν στον πολιτικό στίβο. Ξέρουν πολύ καλά, ότι είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος, για να εξασφαλιστούν οικονομικά.
Ο μεγάλος βέβαια νικητής και του δεύτερου κύκλου των εκλογών παραμένει η αποχή. Το μήνυμα που έστειλε ο κόσμος μέσα από την συνειδητή επιλογή να παραμείνει μακριά από τις κάλπες, μάλλον δεν έχει φτάσει στον προορισμό του, αφού οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ασχολούνται με άλλα θέματα, όπως για παράδειγμα για πόσες ψήφους δεν κατάφεραν να εκλεχθούν.
Οι εκλογές, μια διαδικασία μέσα από την οποία εκφράζεται η λαϊκή βούληση για τα πολιτικά πράγματα του τόπου, έχουν εξελιχθεί σε ένα συναλλαγματικό παιχνίδι, όπου η ψήφος αποκτά οικονομική αξία και χάνει την ουσιαστική σημασία της. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η ψήφος δεν εκφράζει πολιτική συνείδηση. Οι περισσότεροι, τουλάχιστον, από αυτούς που πήγαν να ψηφίσουν, λειτούργησαν από ανάγκη, γιατί κάποιοι τους τάξανε ανταλλάγματα. Οι υπόλοιποι απλά έμειναν στο σπιτάκι τους, προτιμώντας να δουν τηλεόραση, παρά να πάνε να ρίξουν την ψήφο τους και όχι άδικα. Με τα σημερινά δεδομένα, όπου τα πάντα έχουν πουληθεί, ο πολίτης αισθάνεται ότι δεν αξίζει να ασχοληθεί με τίποτα. Ειδικά δε, με την πολιτική, που έχει γίνει το συνώνυμο της “λαμογιάς” .
Το μεγάλο θέμα είναι η επόμενη ημέρα των εκλογών και τι μας επιφυλάσσει. Ο φόβος είναι διάχυτος, γιατί κανείς δεν ξέρει τι εστί στην πράξη Καλλικράτης. Εξάλλου μας έχουν προϊδεάσει αρνητικά για τα μελλούμενα στα πλαίσια της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης και της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια η κυβέρνηση του κράτους…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Εκλογολόγος δεν είμαι σίγουρα, αλλά θέλοντας και μη έρχομαι αντιμέτωπη κάθε μέρα με τις αυτοδιοικητικές εκλογές που πλέον ανήκουν στην ιστορία. Οι πρώτες Καλλικρατικές εκλογές, με σημαία τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση, μας χαιρετάνε αφήνοντας μια πικρή γεύση στους περισσότερους, αφού η περίοδος μετά των εκλογών αναμένεται να είναι αν όχι κόλαση…κόλαφος σίγουρα.
Οι εκλογές ξεκίνησαν αρχικά ως αυτοδιοικητικές, για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε πολιτικές, παίρνοντας διαστάσεις πολέμου. Ειδικά δε, οι επαναληπτικές εκλογές στον Δήμο Ξάνθης έχουν εξελιχθεί σε θρίλερ, αφού οι γνώμες διίστανται σχετικά με το ποιος είναι ο νικητής. Τα παρατράγουδα των εκλογών, που επιτείνουν το έτσι και αλλιώς έκρυθμο πολιτικό κλίμα.
Με τόσα προβλήματα να μας βαραίνουν, σίγουρα το τελευταίο που μας ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Με απλά ελληνικά, αδιαφορούμε παντελώς ποιοι εκλέχθηκαν τελικά σε θέσεις και αξιώματα, γιατί το μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας είναι δυσοίωνο και μαύρο. Όποιοι και αν είναι οι εκλεγμένοι, δύσκολα θα μπορέσουν να αλλάξουν την μοίρα μας, εκτός βέβαια από την δική τους. Γι’ αυτό άλλωστε όλοι πασχίζουν τόσο απελπισμένα να μπουν στον πολιτικό στίβο. Ξέρουν πολύ καλά, ότι είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος, για να εξασφαλιστούν οικονομικά.
Ο μεγάλος βέβαια νικητής και του δεύτερου κύκλου των εκλογών παραμένει η αποχή. Το μήνυμα που έστειλε ο κόσμος μέσα από την συνειδητή επιλογή να παραμείνει μακριά από τις κάλπες, μάλλον δεν έχει φτάσει στον προορισμό του, αφού οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ασχολούνται με άλλα θέματα, όπως για παράδειγμα για πόσες ψήφους δεν κατάφεραν να εκλεχθούν.
Οι εκλογές, μια διαδικασία μέσα από την οποία εκφράζεται η λαϊκή βούληση για τα πολιτικά πράγματα του τόπου, έχουν εξελιχθεί σε ένα συναλλαγματικό παιχνίδι, όπου η ψήφος αποκτά οικονομική αξία και χάνει την ουσιαστική σημασία της. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η ψήφος δεν εκφράζει πολιτική συνείδηση. Οι περισσότεροι, τουλάχιστον, από αυτούς που πήγαν να ψηφίσουν, λειτούργησαν από ανάγκη, γιατί κάποιοι τους τάξανε ανταλλάγματα. Οι υπόλοιποι απλά έμειναν στο σπιτάκι τους, προτιμώντας να δουν τηλεόραση, παρά να πάνε να ρίξουν την ψήφο τους και όχι άδικα. Με τα σημερινά δεδομένα, όπου τα πάντα έχουν πουληθεί, ο πολίτης αισθάνεται ότι δεν αξίζει να ασχοληθεί με τίποτα. Ειδικά δε, με την πολιτική, που έχει γίνει το συνώνυμο της “λαμογιάς” .
Το μεγάλο θέμα είναι η επόμενη ημέρα των εκλογών και τι μας επιφυλάσσει. Ο φόβος είναι διάχυτος, γιατί κανείς δεν ξέρει τι εστί στην πράξη Καλλικράτης. Εξάλλου μας έχουν προϊδεάσει αρνητικά για τα μελλούμενα στα πλαίσια της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης και της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια η κυβέρνηση του κράτους…
