Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010


Ακάλυπτες υποσχέσεις…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου

Τα πάντα γύρω μας κινούνται σε προεκλογικό ρυθμό. Οι υποψήφιοι για τις δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές προετοιμάζονται με πυρετώδεις ρυθμούς για την μεγάλη αναμέτρηση της 7ης Νοεμβρίου. Ξεκίνησαν προ πολλού οι σχετικές συναντήσεις και καταρτίσεις ψηφοδελτίων, πράσινων, κόκκινων, γαλάζιων…
Μόνον ο Δήμος Αβδήρων ακολουθεί μονόπλευρη πολιτική πορεία, καθώς δεν έχει βρεθεί ακόμη υποψήφιος Δήμαρχος με την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Ένα μήνα περίπου πριν τις εκλογές και ο υποψήφιος Δήμαρχος ακόμα αναζητείται. Το σκηνικό μοιάζει τραγελαφικό, δεν φαίνεται, ωστόσο, να ανησυχεί τους ισχυρούς της παράταξης. Για άλλη μια φορά η Νέα Δημοκρατία αποδεικνύει αδικαιολόγητη αδυναμία. Αρκεί να θυμηθούμε τις τελευταίες εθνικές εκλογές, όταν υπήρχε αντίστοιχο πρόβλημα με την εξεύρεση υποψηφίου βουλευτή. Τότε, βέβαια, ο υποψήφιος βρέθηκε, αν και τελευταία στιγμή. Η ολιγωρία του κόμματος αποδεικνύεται καταλυτική για την μελλοντική του πορεία.
Τρέχουν και δεν φτάνουν όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι, που έχουν μπει στο πολιτικό παιχνίδι. Υποσχέσεις, πολλές και διάφορες, μοιράζονται με μεγάλη ευκολία από όλες τις πλευρές, στα πλαίσια του προεκλογικού αγώνα. Όσο προχωράνε, βέβαια, οι μέρες τα πράγματα θα εκτροχιάζονται ακόμα περισσότερο. Τις έχουμε μάθει τις πρακτικές τους, γι’ αυτό και οι περισσότεροι, απλά, δεν ασχολούμαστε.
Τα πολιτικά τερτίπια μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Στην παρούσα φάση μας απασχολεί έντονα το οικονομικό μας μέλλον. Οι εξελίξεις που γνωρίζει η χώρα το τελευταίο χρόνο ιδιαίτερα, εγείρουν πολλά ερωτηματικά για το τι άλλο μέλει γενέσθαι. Το ενδεχόμενο να καταλήξουμε, από την μια μέρα στην άλλη, ρακένδυτοι ρακοσυλλέκτες, αν και σουρεαλιστικό, απηχεί την πραγματικότητα, που μας έχουν δημιουργήσει.
Οι εκλογές έρχονται και παρέρχονται. Τα χρόνια, όμως, προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία, μένουν για να μας θυμίζουν καθημερινά, την αδιαφορία της πολιτικής μας εξουσίας.
Απεγνωσμένα πασχίζουν για την ψήφο μας οι τοπικοί υποψήφιοι για θέσεις και αξιώματα. Όλοι τους κάνουν λόγο για μια νέα αρχή, βασισμένη στην ανάπτυξη που μας λείπει. Η δυσπιστία, ωστόσο, είναι διάχυτη, καθώς γι’ αυτούς, τουλάχιστον, που κυβερνάνε τον τόπο για χρόνια ολόκληρα, δηλώσεις αυτού του τύπου μπάζουν από παντού. Νέα αρχή με παλιές πρακτικές δεν γίνεται. Ούτε, βέβαια και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες είναι ικανές να μας πείσουν για το αντίθετο.
Δυστυχώς, εκλείπει εθνικό φρόνημα, ικανό να αναστήσει πατροπαράδοτες αξίες και χαμένα ιδανικά. Το προσωπικό συμφέρον έχει αντικαταστήσει το συλλογικό, με δυσμενέστατες επιπτώσεις για το καλό του τόπου. Δεν έχουν μάθει να σκέφτονται πατριωτικά οι περισσότεροι τουλάχιστον πολιτικοί της χώρας. Παρά μονάχα ατομικά, όπως επιτάσσει το αντίστοιχο συμφέρον. Ότι σπείρεις όμως, αυτό θα θερίσεις, γι’ αυτό και το μόνον που εισπράττουμε είναι οι ακάλυπτες υποσχέσεις.