Προκλήσεις της εποχής…Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Είναι αν μη τι άλλο εγκληματικό στην εποχή της λιτότητας, δηλαδή την σημερινή, να προβάλλονται από όλα τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης και διασκέδασης ως τρόπος ζωής η χλιδή και η καλοπέραση. Δύο σημεία που απέχουν μακράν από την καθημερινότητα του απλού, ταπεινού και κατατρεγμένου από τα οικονομικά βάρη, πολίτη.
Η σύγχρονη εποχή χαρακτηρίστηκε και όχι άδικα, ως η εποχή των ισχνών αγελάδων και όπου ισχνές αγελάδες, βλέπε τον απλό κοσμάκη που αναγκάζεται να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης που του δημιούργησαν οι “πλουτοφάγοι”, ας μου επιτραπεί αυτή η έκφραση του συρμού, για να περιγράψω με μεγαλύτερη ζωντάνια την κατάσταση ως έχει.
Ο μέσος πολίτης αναγκάζεται να ζει με χίλιες δυο στερήσεις, στα πλαίσια της κρίσης που δεσπόζει μεγαλόπρεπα πάνω από το κεφάλι του. Με τρεις και εξήντα πρέπει να μάθει να καλύπτει όλες τις ανάγκες του, βασικές και δευτερευούσης σημασίας. Να φάει, να ντυθεί, να πληρώσει λογαριασμούς, να πληρώσει φόρους και τέλη, να συντηρήσει την οικογένειά του και δεν συμμαζεύεται.. Όλα αυτά από το υστέρημά του.
Δυστυχώς, κανείς δεν διακατέχεται από μαγικές ικανότητες, ώστε να πολλαπλασιάσει το πενιχρό του εισόδημα, για να ζήσει με αξιοπρέπεια, αυτός και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του.
Και ενώ ο κόσμος πορεύεται με ότι έχει και δεν έχει, κάποιοι προωθούν τον πλουτισμό ως τρόπο σύγχρονης ζωής. Ανοίγεις κάποιο τυχαίο μαγκαζίνο, όπως λέγονται πολύ χαρακτηριστικά τα κοσμοπολίτικα περιοδικά που κυκλοφορούν ευρέως για να μας ενημερώσουν αναφορικά με τις τάσεις τις εποχής, και αντικρίζεις μια άλλη ζωή, πολύ διαφορετική από την δική σου. Πλούσιοι άνθρωποι, χαμογελαστοί και καλοντυμένοι, φωτογραφίζονται στα “χλιδάτα” σαλόνια τους μαζί με τα παιδιά και τα κατοικίδιά τους. Ιδανικές και ειδυλλιακές καταστάσεις, παρμένες από ένα ονειρικό παραμύθι που ουδεμία σχέση έχει με την σκληρή πραγματικότητα των κοινών θνητών που βρίσκονται από την άλλη μεριά του “τοίχου”.
Πισίνες, περσικά χαλιά, καλλιτεχνικά έργα πολλών εκατομμυρίων, κρύσταλλα και κοσμήματα είναι μερικά, μόνον, σημεία αιχμής, που συνθέτουν το όλο σκηνικό. Άνθρωποι ευτυχισμένοι που δεν έχουν γνώση των προβλημάτων της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία ανεβαίνει τον δικό της Γολγοθά στο όνομα της οικονομικής κρίσης, που έχει γίνει, πια, σημαία της εποχής μας.
Και επειδή δεν αντέχεις τόση ευτυχία, γυρίζεις γρήγορα και με μια νευρική κίνηση την σελίδα του μαγκαζίνου που κρατάς, για να αντικρίσεις τι άλλο; Τι λέτε εσείς; Για να μην τα πολυλογούμε, ένα πλουσιοπάροχο τραπέζι, με γεύσεις εξωτικές και εξεζητημένες. Όχι, ότι σε χαλάει η ιδέα του παραφορτωμένου τραπεζιού με λογής αγαθά, απλά σε προκαλεί η όλη εικόνα, καθώς έρχεται σε αντιδιαστολή με τις δυνατότητες που έχεις ως πολίτης και εν δυνάμει καταναλωτής. Δεν είναι δυνατόν να προβάλλονται πράγματα και αγαθά πολυτελείας, τη στιγμή που η πλειοψηφία του κόσμου ικανοποιείται με αποφάγια της προηγούμενης ημέρας.
Σε ποιον απευθύνονται άραγε αυτά τα περιοδικά, είναι η αμέσως επόμενη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό, καθώς ξεφυλλίζεις το περιοδικό. Δίαιτες για πλουσίους, αφού τα προϊόντα που απαιτούνται δεν είναι για την μέση τσέπη. Επώνυμα ρούχα το κόστος των οποίων φτάνει αστρονομικά νούμερα. Αξεσουάρ, τσάντες και λοιπά εξαρτήματα στα ίδια πλαίσια. Κερασάκι στην τούρτα, οι προτεινόμενοι τουριστικοί προορισμοί σε μέρη εξωτικά και μακρινά με όλα τα κομφόρ και ακόμα περισσότερα από αυτά που μπορεί να συλλάβει ο μέσος νους.
Στο τέλος δεν αντέχεις και πετάς το περιοδικό στα σκουπίδια, εκεί δηλαδή που είναι η θέση του, αφού κινείται σε γραμμή πλεύσης που δεν μπορείς να φτάσεις. Ε, μα πια! Λες στον εαυτό σου. Η πρόκληση σε όλο της το μεγαλείο, σε μια εποχή κρίσιμη και αδικημένη από πολλές απόψεις.
Τελικά, η φτώχεια και ο πλούτος κατοικούν στην ίδια γειτονιά, είναι το συμπέρασμα που βγάζεις αβίαστα, καθώς ανοίγεις την τηλεόραση, για να εισπράξεις παρόμοιες εικόνες, με πλουσίους και πετυχημένους που προβάλουν επιδεικτικά και προκλητικά την μόστρα τους στην οθόνη σου…
