Το happy end (Ευτυχισμένο τέλος) υπάρχει μόνον στις ταινίες, δυστυχώς!
Στην διακυβέρνηση της χώρας, υπερισχύει το bad end (Κακό τέλος)
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Ένα μελαγχολικό απόγευμα, από τα πολλά που πλαισιώνουν το τελευταίο διάστημα την ζωή όλων μας, αποφασίζω να περάσω το υπόλοιπο της ημέρας, βλέποντας κάποια καλή ταινία. Μια ταινία βρε αδελφέ που θα περνάει αισιόδοξα μηνύματα, μεσούσης και της γενικότερης κρίσης που απειλεί με αφανισμό την σύγχρονη ανθρωπότητα.
Η αρνητική διάθεση αποτελεί σημείο των καιρών, πρέπει όμως να την παλέψεις για να μην βυθιστείς στην απελπισία και τα άγχη που αυτή γεννά. Έχοντας αυτά στα υπόψιν επιλέγω κάποια ταινία, κατάλληλη για την περίσταση.
Η ταινία που τραβάει την προσοχή μου, καθώς εξετάζω προσεκτικά τα ράφια στο DVD club της γειτονιάς μου, μιλάει για όνειρα, γι’ αυτό την παίρνω αμέσως και κατευθύνομαι στο ταμείο. Η ευγενική κοπέλα που μου κόβει την απόδειξη στο ταμείο επικροτεί την επιλογή μου, λέγοντας μου τα καλύτερα σχόλια για την ταινία που διάλεξα να δω. Ενθουσιασμένη και περήφανη για την επιλογή μου κατευθύνομαι στο σπίτι, χωρίς να χρονοτριβώ.
Πατάω play και στρογγυλοκάθομαι στον άνετο καναπέ, κρατώντας το πράσινο μπολ της μαμάς μου γεμάτο ζεστό ποπ κορν. Αδημονώ να ξεκινήσει η ταινία, που όπως με διαβεβαίωσαν περνάει βαθύτερα νοήματα της ζωής, εμπνέει την αισιοδοξία και πάει λέγοντας. Απελπισμένη, όπως είμαι, ψάχνω απεγνωσμένα να αντλήσω αισιοδοξία από κάτι, έστω και από μια ταινία αυτού του είδους. Εξάλλου, ποτέ δεν τραβούσαν την προσοχή μου οι ταινίες περιπέτειας. Η ευαισθησία μας βλέπετε ξεχειλίζει από παντού...
Έχουν περάσει τα πρώτα πέντε λεπτά που έχει ξεκινήσει η ταινία και ήδη αρχίζω να βαριέμαι. Δεν απογοητεύομαι ωστόσο και αποφασίζω να την δω μέχρι το τέλος. Στα μισά της ταινίας έχω συνειδητοποιήσει, ότι η ζωή με τις ταινίες δεν έχει καμία σχέση, δυστυχώς. Το happy end που βλέπουμε στις ρομαντικές ταινιούλες για τους αισθηματίες και οραματιστές, μοιάζει τόσο μακρινό από την πραγματική ζωή που βιώνουμε.
Κάπως έτσι, όπως στην συγκεκριμένη ταινία, οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες είδαν την εκλογή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση της χώρας πριν ένα χρόνο περίπου σκέφτομαι… Ως μια νέα αρχή δηλαδή για την κατάκτηση των στόχων τους. Με γεμάτες τις βαλίτσες από όνειρα ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής, αφού οι σημερινοί κυβερνώντες τα παρουσίαζαν όλα ροζ και πουπουλένια. Τελικά, τα όνειρα εξανεμίστηκαν μέσα σε μια μέρα. Η δική μας “ταινία” δυστυχώς δεν είχε ευτυχισμένο τέλος, όπως έχουμε μάθει στις περισσότερες ταινίες.
Ο κακός και ο ψεύτης δεν λογοδοτεί για τις πράξεις του, όπως στο σενάριο της ταινίας. Τα όνειρα, ουτοπικές καταστάσεις χωρίς αντίκρισμα βρίσκουν εφαρμογή μόνον στις αντίστοιχες ταινίες. Αυτό είναι τελικά το ηθικό δίδαγμα σκέφτομαι και πατάω stop, απογοητευμένη.
