Δύσκολοι καιροί για όνειρα…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Σε ρήξη συνεχίζουν να βρίσκονται Μεταφορείς και Κυβέρνηση, αφού δεν μπορούν να βρουν μια χρυσή τομή, όσον αφορά το νέο νομοσχέδιο για την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος των πρώτων.
Οι συνεχείς κινητοποιήσεις των αυτοκινητιστών έχουν αρνητικές επιπτώσεις για τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας, εμπόρους, επιχειρηματίες και κατ’ επέκταση απλούς πολίτες, οι οποίοι αναγκάζονται να επωμιστούν τις συνέπειες.
Γενικά, η δυσαρέσκεια του κόσμου είναι μεγάλη. Δεν είναι μόνον οι οδηγοί Φορτηγών που αισθάνονται αδικημένοι από τις αποφάσεις της κυβερνώσας παράταξης. Όλες οι κοινωνικές ομάδες της χώρας πλήττονται βάναυσα από την πολιτική που ακολουθεί η σημερινή ηγεσία του κράτους.
Ενώ, προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει σημαία του την κοινωνική αλληλεγγύη, στην πράξη όχι απλά δεν υλοποίησε τις δεσμεύσεις του, απεναντίας, έπραξε τα ακριβώς αντίθετα. Τα ψεύτικα, τα λόγια, τα μεγάλα, που λέγαμε…
Ο σοσιαλισμός που κυβερνά την Ελλάδα στερείται κάθε ιδεολογικής υπόστασης. Ουδεμία σχέση έχει με αυτά που πρεσβεύει, δηλαδή την κοινωνική μέριμνα και τα σχετικά. Θα θυμάστε όλοι, τις εξαγγελίες του κυρίου Γ. Παπανδρέου για τους οικονομικά ασθενείς. Δήλωνε με στόμφο, ότι αυτοί βρίσκονται στις προτεραιότητες του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Ότι θα βοηθηθούν με ευνοϊκά μέτρα, ότι θα εξεταστούν και θα ικανοποιηθούν όλες οι ανάγκες τους, ότι θα λυθούν όλα τα προβλήματά τους και θα ενισχυθούν οικονομικά. Τελικά, τι πήραν οι οικονομικά ασθενείς; Ξέρω-ξέρω ένα επίδομα αλληλεγγύης, όπως χαρακτηρίστηκε και αυτό λειψό, αφού η δεύτερη δόση δεν δόθηκε ποτέ.
Από την άλλη, έγιναν κατακόρυφες αυξήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης. Ψαλιδίστηκαν μισθοί και συντάξεις. Καταργήθηκαν επιδόματα και βοηθήματα. Μέχρι και ο δέκατος τρίτος μισθός μπήκε στο στόχαστρο, ευτυχώς δεν καταργήθηκε, αν και μειώθηκε σημαντικά.
Ο ρόλος της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος, σε αυτές τις δραματικές για την χώρα εξελίξεις, τελικά ποιος ήταν; Αναρωτιέται κανείς, πολύ εύλογα…
Η Νέα Δημοκρατία αφοσιώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια στην επίλυση των εσωκομματικών της προβλημάτων, έτσι, όπως διαμορφώθηκαν μετά την παταγώδη ήττα της πέρσι τέτοια εποχή. Όχι, ότι κατάφερε να πετύχει κάτι σημαντικό, όσον αφορά την συνοχή του κόμματος, βλέπε αποστασία Ν. Μπακογιάννη και διαγραφές στελεχών του κόμματος.
Ο ΛΑΟΣ στην ίδια πατριωτική γραμμή, που μάλλον έχει κουράσει, γιατί είναι στείρα και χωρίς ουσιαστικές προτάσεις, που θα βοηθήσουν την οικονομική και εθνική ανάκαμψη της χώρας. Οι φωνές σε υψηλούς τόνους και οι βαρύγδουπες δηλώσεις, διαποτισμένες με το πατριωτικό αίσθημα, δεν φαίνεται να αγγίζουν κανέναν.
Η αριστερά δε, με τα πολλά κινήματά της, ακολουθεί την ίδια μοναχική πορεία, με εξαγγελίες υπέρ του κοινωνικού συνόλου και κατά του αιώνιου εχθρού της, του καπιταλιστικού συστήματος διακυβέρνησης, δεν βρίσκει μεγάλη απήχηση. Η μη ρεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων και το ίδιο βιολί τόσα χρόνια δεν αποδίδει καρπούς, όπως είναι αναμενόμενο.
Περνάμε ένα, ομολογουμένως, δύσκολο Φθινόπωρο και ακόμα ένας πιο δύσκολος Χειμώνας μας περιμένει…
