Μέσα σε έναν φαύλο κύκλο….
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Στην Ελλάδα υπάρχει ένα κακό και ενός κακού χίλια μύρια έπονται, όπως λέγεται πολύ θυμόσοφα από τον λαό μας. Το κακό είναι ότι ο καθένας κάνει ότι θέλει. Οι τελευταίες εξελίξεις, όσον αφορά την εθνική οικονομία, έχουν φέρει ένα ολόκληρο πλέγμα από δυσλειτουργίες στο κράτος.
Από την μια, η διάχυτη δυσαρέσκεια των δημοσίων υπαλλήλων που νιώθουν ότι πληρώνουν το μάρμαρο της κρίσης και αντιδράνε με στάσεις εργασίας. Από την άλλη, οι ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων δημοσίας χρήσης, που διαφωνούν κάθετα με την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου για το «άνοιγμα» του επαγγέλματός τους, το οποίο έρχεται ενάντια στα συμφέροντά τους και έτσι έχουν αποκλείσει την εθνική αγορά από την τροφοδοσία και κρατάνε τους υπόλοιπους πολίτες εγκλωβισμένους στους οδικούς άξονες της χώρας. Και στην μέση… όλες οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες της χώρας, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ζημιώνονται από τις αποφάσεις της κυβέρνησης, στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης της δημοσιονομικής κατάστασης και αντιδράνε ανάλογα.
Όπως πληροφορούμαστε, μάλιστα, από τον Δεκέμβρη και οι αγρότες θα βγουν στους δρόμους, για να διεκδικήσουν τα δικά τους δικαιώματα (τα κλασικά δηλαδή). Εξάλλου, κάθε Χειμώνα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την ίδια εικόνα στους δρόμους της χώρας. Μπλόκα των αγροτών, που συνεπάγονται ατελείωτες συζητήσεις με το αρμόδιο Υπουργείο, που, ωστόσο, δεν έχουν ποτέ κανένα αποτέλεσμα, εκτός από το σπάσιμο των νεύρων μας. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Οι Έλληνες αγρότες, έχοντας σπείρει τα χωράφια τους, αποφασίζουν κάθε Χειμώνα να βγουν στους δρόμους, εκεί δηλαδή που κινείται όλος ο κόσμος για να κάνει τις δουλειές του, προκαλώντας προβλήματα και δυσλειτουργίες.
Φυσικά και είναι αναφαίρετο δικαίωμα της κάθε κοινωνικής ομάδας να αντιδράει, όταν αισθάνεται ότι πλήττεται. Δεν έχει, όμως, κανένα δικαίωμα να προκαλεί προβλήματα στους υπόλοιπους συμπολίτες της με τις δικές της διεκδικήσεις. Αυτό αν μη τι άλλο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εγωιστικό.
Όταν η αχαλίνωτη δημοκρατία καταντάει δημαγωγία χωρίς ουσία, τα πράγματα εξελίσσονται αρνητικά για όλο το κοινωνικό σύνολο.
Η κατάληψη των δρόμων της χώρας αποτελεί πρόσφορο έδαφος για όλους αυτούς που θέλουν να αποδείξουν κάτι, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις θέλουν να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο. Η αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο!
Βέβαια, πολύ σωστά μπορεί να πει κανείς, ότι δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι αντίδρασης και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Το θέμα είναι η αντίδραση να γίνεται με σωστό τρόπο. Κάθε φορά, δηλαδή, που προκύπτει η ανάγκη να γίνονται μπλόκα και αποκλεισμοί, αυτοί να γίνονται στο εκάστοτε υπουργείο, από το οποίο απορρέει το πρόβλημα. Τι φταίει ο φουκαριάρης, που θέλει να βγάλει το μεροκάματό του, να αναγκάζεται να πληρώνει το κόστος των κινητοποιήσεων; Και επειδή δεν φταίει και αυτό το ξέρουν όλοι, ας φροντίσουν, τουλάχιστον, να αποδίδονται τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…
Διαφορετικά, η μιζέρια μας δε θα έχει ποτέ τέλος. Θα είμαστε διαρκώς εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο, όπου κυριαρχεί η λογική του ατομικού συμφέροντος και μόνον…
