Φτωχοί σε Παιδεία και σωστούς τρόπους…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Η έλλειψη παιδείας στην χώρα μας αποτελεί ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο και χιλιοειπωμένο. Το λέμε συνέχεια εξάλλου, σχετικοί και άσχετοι, με αποτέλεσμα να γίνεται πολύς λόγος για την φτωχή παιδεία του μέσου Έλληνα πολίτη. Το θέμα είναι ότι Παιδεία δεν είναι μόνον οι βασικές γνώσεις που πρέπει να κατέχει κάποιος. Ο όρος περιέχει μια βαθύτερη σημασία με προεκτάσεις που αγγίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ακριβώς σε αυτό εδώ το κομμάτι είναι που οι περισσότεροι υστερούν και εννοώ φυσικά τους κανόνες συμπεριφοράς, που συνθέτουν το ευρύτερο πλέγμα καλών τρόπων κάποιου ατόμου.
Έχουμε δει πολλούς με δύο ή και τρία πτυχία, γεγονός που τους κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους για τον εαυτό τους, οι οποίοι ωστόσο στερούνται σωστών τρόπων συμπεριφοράς. Η παιδείας τους δηλαδή είναι μονόπλευρη και ουσιαστικά αποστειρωμένη από την πεμπτουσία της. Γι’ αυτό εξάλλου δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, όταν ενήλικες άνθρωποι, που φέρουν τον τίτλο των καθωσπρέπει, πετάνε τα σκουπίδια τους αυθαίρετα, βρωμίζοντας με αυτό τον τρόπο τον περιβάλλοντα χώρο μέσα στο οποίο ζουν και κινούνται. Είναι αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι που καυχιούνται για την νοικοκυροσύνη τους και κατακρίνουν όλους τους άλλους για το αντίθετο. Μερικές νοοτροπίες δεν αλλάζουν ποτέ, τελικά.
Από την άλλη, στην καθημερινότητά μας δεσπόζουν και άλλες εικόνες, πολύ χαρακτηριστικές για την εποχή που ζούμε και οι οποίες αποδεικνύουν την ελλιπή παιδεία μας.
Δύσκολα θα δεις κάποιον να σηκώνεται από την θέση του στο αστικό ή το τρόλεΐ, για να την παραχωρήσει σε κάποιον ηλικιωμένο που στέκεται δίπλα του, καταβεβλημένος και ταλαιπωρημένος. Έτσι, βλέπεις νεαρούς και νεαρές να στρογγυλοκάθονται σε μια θέση, ενώ στην διπλανή είναι πεταμένος ο σάκος τους. Να μασάνε επιδεικτικά την τσίχλα τους, σε σημείο που να σκάει στο πρόσωπό τους, αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπό τους που έχει λυγίσει από την ορθοστασία, φορτωμένος λογής τσάντες και σακούλες με ψώνια. Αν δεν ζητήσεις ο ίδιος να σου παραχωρηθεί η θέση, κανείς δε θα σου κάνει την χάρη να ρωτήσει αν θέλεις να καθίσεις. Ποιος φταίει τελικά για την κατάντια που βιώνουμε ως άνθρωποι, αλλά και ως πολίτες μιας ευρωπαϊκής χώρας; Η Πολιτεία ή μήπως η οικογένεια; Τα πάντα δουλεύουν εναντίον μας. Δυστυχώς, αυτά είναι η παιδεία μας. Μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει. Είμαστε ασφυκτικά περιορισμένοι μέσα στα καλούπια μας. Η στενή οπτική γωνία με την οποία έχουν μάθει να βλέπουνε οι περισσότεροι τα πράγματα που τους περικλείουν, δεν αφήνει περιθώρια για την καλλιέργεια του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς τους. Οι περισσότεροι έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα της ανωτερότητας, με αποτέλεσμα ο ατομικισμός να έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της σύγχρονης εποχής. Ο καλοπερασάκιας είναι αυτός που χαρακτηρίζει με την συμπεριφορά του την εποχή μας.
Μπορεί τη σήμερον ημέρα η γνώση να έχει γίνει προσιτή, για κάποιον όμως λόγο η πλειοψηφία των σύγχρονων πολιτών δυσκολεύεται στην κατανόηση των πιο αυτονόητων θεμάτων...
