Άρθρο της Φ. Βλαχοπούλου

Η μετά μανίας στοχοποίηση της εξουσίας, μέσα από αρχηγική θέση, έχει «επιδεινωθεί» τα τελευταία χρόνια. Μέχρι πρόσφατα η προσφώνηση «κ. πρόεδρε» ήταν η πλέον προσφιλής και συνήθης. Ο κορεσμός και επανάληψή της σε άπειρα πρόσωπα της κοινωνίας επέφερε την διακοπή της αίγλης από την οποία περιβάλλετο, με αποτέλεσμα να μην εντυπωσιάζει. Νέος στόχος πιο ελκυστικός, αλλά και πιο περιορισμένος, ή αρχηγία. Ιδιαίτερα στην πολιτική και γιατί όχι αποκλειστικά στον πολιτικό χώρο που αποτελεί θεσμό με αιρετή διαδικασία. Αυτό κι αν έχει γοητεία! Διότι, αν πετύχεις να αναλάβεις την αρχηγία η προσφώνηση σε ακολουθεί ακόμη και μετά το πέρας της αρχηγικής εξουσίας, με την προσθήκη του επιθέτου «επίτιμος»! Το κυνήγι της αρχηγίας στα κόμματα αποτελεί την αιχμή του δόρατος και οριοθετεί την έναρξη ενός εσωτερικού πολέμου, που μόνο από ομοψυχία δεν διακατέχεται. Το ζήσαμε, το ζούμε και θα το ξαναζήσουμε στο μέλλον. Πρόσφατο παράδειγμα η διάσπαση που προκλήθηκε στη Νέα Δημοκρατία, μετά την ήττα της από το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εθνικές εκλογές του 2009. Ο πρώην Πρωθυπουργός εξαφανίσθηκε (!), ενώ ο χορός των δελφίνων του… «στέμματος» της αρχηγίας λιάνιζε τα σωθικά της παράταξης. Χαράς ευαγγέλια μόνο για όσους στόχευαν στην κορυφή. Η παρουσία στοιχείων μικροψυχίας και αλληλοεξόντωσης ήταν εμφανής, παρ’ ότι τα χαμόγελα και οι διαβεβαιώσεις περί του «η ισχύς εν τη ενώσει» διανθίζονταν και με την στάνταρ, σε παρόμοιες περιπτώσεις γλώσσα των ενωμένων και ψηλά σηκωμένων χεριών. Η γλώσσα του βλέμματος όμως έπειθε τους πολίτες, ακόμη και τους ψηφοφόρους της παράταξης, περί του αντιθέτου. Ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Δια της πλειοψηφίας. Δύσπεπτο, ιδιαιτέρως για την κ. Μπακογιάννη. Αποτέλεσμα αναμενόμενο. Το βλέμμα της στις συγκεντρώσεις του κόμματος προδιέθετε προς δυσοίωνες προβλέψεις. Όπερ εγένετο. Η διάσπαση στο όνομα της αρχηγίας. Κακό ανεπανόρθωτο. Ιδρύθηκε νέο κόμμα και άρχισαν οι βολές εκατέρωθεν. Η ζημιά και το μπέρδεμα μεταξύ των ψηφοφόρων απουσία του Κ. Καραμανλή μαζί και ο προβληματισμός για την εκούσια απομόνωση και απομάκρυνσή του από τα δρώμενα αφ’ ενός, ενώ αφ’ ετέρου οι τριγμοί δημιούργησαν αρνητικό κλίμα και αμφισβήτηση της εμπιστοσύνης απέναντι στους αρχηγούς. Η παραδοσιακή Νέα Δημοκρατία έγινε μαύρο πρόβατο. Τα λάθη της τα αναγνωρίζουν και τα αναθεματίζουν ο Αντώνης Σαμαράς και η Ντόρα Μπακογιάννη. Τα καταγγέλλουν μάλιστα. Λες και οι δυο δεν συμμετείχαν στην περίοδο διακυβέρνησης της χώρας μας από τη Νέα Δημοκρατία. Λες και δεν είχαν μιλιά, την περίοδο που η χώρα όδευε με το δήθεν νοικοκύρεμα της παράταξής τους επί των οικονομικών, στην καταστροφή. Λες πως δεν ήταν ενεργά και δυνατά στελέχη, επί εποχής Καραμανλή και αγνοούσαν το «πέρασμα της Κασσάνδρας», που το δύσβατό της, εξαιτίας της κακής διαχείρισης και όλων των υπολοίπων συνακολούθων, που εκρύπτοντο και απλώς «παραμύθιαζαν» με ψεύδη όχι μόνο τους πολίτες αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα βέβαια αποποιούμενοι πάσης ευθύνης επί των τότε έργων και ημερών της Ν.Δ., ζητούν να τους εμπιστευθούν οι πολίτες, με όπλα τα υπονοούμενα της πολιτικής Καραμανλή. Επιτέλους μια φορά να ομολογούσαν την απόλυτη συμμετοχή τους στις θέσεις και στις ενέργειες της κυβέρνησης του Κ. Καραμανλή.