Φαύλος κύκλος για τους Έλληνες πολίτες το θέμα της «αναδιάρθρωσης» και της «επιμήκυνσης» του χρέους της χώρας. Ένα μπέρδεμα από το οποίο ο μέσος νους δεν βγάζει άκρη, διότι οι γνώσεις του περιορίζονται στην τυπική εξήγηση της «αναδιάρθρωσης» με το συνώνυμο της, όπως «αναδιοργάνωση». Το αίνιγμα και η απορία απορρέουν από το Σ.Ο.Σ. που εκπέμπεται από τους ειδήμονες και πανικοβάλλει τους πολίτες. Έτσι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος τα σενάρια περί πτώχευσης, στάσης πληρωμών, εξόδου από την Ευρωζώνη, αλλαγή νομίσματος υποδεέστερου του Ευρώ, έξοδο από τις αγορές, τουλάχιστον για 10 χρόνια κ.λ.π..Όσο κι αν εντρίβησαν οι Έλληνες, λόγω των προβλημάτων της οικονομικής κρίσης, επί των οικονομικών, εν τούτοις δεν θεωρείται πως είναι γνώστες της ανάλογης επιστήμης, των κωδικών που την διέπουν και των παιχνιδιών που παίζονται με τις αγορές, τις τράπεζες και τους ισχυρούς που καταπίνουν τις αδύναμες οικονομίες. Εν αρχή ην οι τράπεζες! Όλες οι σωτήριες λύσεις αφορούν αυτές. Κρυφά και φανερά.
Οι αδύναμοι κρίκοι που συνδέουν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι σίγουρα η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Προς το παρόν! Η Ελλάδα βέβαια, σε θέση πειραματόζωου, δέχεται περισσότερο από τις άλλες χώρες πιέσεις έως εξόντωσης, με στόχο τον απόλυτο εγκλωβισμό της και την ελπίδα για ανάκαμψη ανέφικτη.
Το έλλειμμα της χώρας δεν μειώνεται, άρα δεν μένουν περιθώρια αποπληρωμής, έστω και επί το ελάχιστο, του εξωτερικού χρέους. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά κυβέρνηση και τρόικα. Όσο για τους πολίτες; Αυτοί κι αν το έχουν σίγουρο. Ο νέος χαρακτηρισμός, με μεταφορική έννοια, που εισήλθε άμα τη χρήσει της «αναδιάρθρωσης», είναι το «κούρεμα»!
Το «κούρεμα» δεν συμφέρει, κυρίως τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, που μετά από αυτό θα ακολουθήσουν την πτώχευση. Άρα η «επιμήκυνση» της αποπληρωμής του χρέους είναι προτιμότερη. Έτσι δείχνει. Σημαίνει όμως πως θα είμαστε ως χώρα δέσμιοι (υπογείως και δολίως) της τρόικας, που έστω κι αν δεν είμαστε απολύτως επαρκείς στις υποχρεώσεις μας, δεν την συμφέρει να μπούμε στην διαδικασία της πτώχευσης. Πέρυσι ήταν ασύμφορη η «αναδιάρθρωση» για τις αγορές, το διεθνές τραπεζικό σύστημα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, γι’ αυτό και μας κράτησαν με νύχια και με δόντια. Φέτος τα πράγματα άλλαξαν.
Οι εντυπώσεις άλλαξαν καθώς και οι πεποιθήσεις. Κανείς δεν κινδυνεύει από τις επιπτώσεις, τις κινήσεις και τα αποτελέσματα της ελληνικής τυχόν πτώχευσης. Μας έχουν στο χέρι ούτως ή άλλως και στοχεύουν στο ξεπούλημα της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Στο ξεπουπούλιασμα της χώρας δηλαδή, με όσα αυτό συνεπάγεται.
Μεγάλος επενδυτής δήλωσε, πως η «αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη, αλλά για να φθάσετε σ’ αυτό το σημείο, οπότε και θα μπορείτε να τη διαπραγματευθείτε υπό ευνοϊκές συνθήκες, θα πρέπει η οικονομία να έχει πρωτογενές πλεόνασμα». Οι τράπεζες όμως αντέχουν; Χαμένη η μάχη εκ των πραγμάτων και μάλιστα υπό το πρίσμα υπουργών που διατυπώνουν αντιρρήσεις και δεν στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική.
