- Πόσο ασφαλές είναι το νερό που πίνουμε καθημερινά ;
- Σήμερα καταρρίπτουμε τα όσα μέχρι στιγμής πιστεύαμε, με βοηθό μας μια απλή μέθοδο ηλεκτρόλυσης
- Σήμερα καταρρίπτουμε τα όσα μέχρι στιγμής πιστεύαμε, με βοηθό μας μια απλή μέθοδο ηλεκτρόλυσης
Νερό Βρύσης VS Εμφιαλωμένου
-Ποιος είναι ο μύθος και ποια η πραγματικότητα;
-Ποιοι οι κίνδυνοι και πώς μπορούν να περιοριστούν;
-Τι πρέπει να κάνουμε και ποιους να εμπιστευόμαστε;
-Πόσο θλιβερό για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι το χλώριο που χρησιμοποιείται για την απολύμανσή του νερού;
-Ελέγχονται ή όχι η εταιρίες που πωλούν εμφιαλωμένα νερά;
-Ποιοι οι κίνδυνοι και πώς μπορούν να περιοριστούν;
-Τι πρέπει να κάνουμε και ποιους να εμπιστευόμαστε;
-Πόσο θλιβερό για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι το χλώριο που χρησιμοποιείται για την απολύμανσή του νερού;
-Ελέγχονται ή όχι η εταιρίες που πωλούν εμφιαλωμένα νερά;
Πολύς λόγος γίνεται εδώ και χρόνια, γύρω από την ποιότητα του πόσιμου νερού, με το οποίο ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή. Ακόμα περισσότερες κουβέντες έχουν ακουσθεί και για την τιμή του νερού που πληρώνουμε στην Ξάνθη, αφού οι πολυτέλειες στην Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης-Αποχέτευσης (κινητά τηλέφωνα-εμφιαλωμένα νερά) είναι δαπανηρές και τις πληρώνει καθημερινά ο πολίτης, αφού κανένας από αυτούς που μας διοικούν και από αυτούς που ασκούν έλεγχουποτίθεται στους έχοντες την εξουσία, δεν έχει το σθένος να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα.
Εμείς έχοντας υποχρέωση να κρατάμε ενήμερο τον κόσμο της Ξάνθης και όχι μόνο, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε εκτενέστερα με το αντικείμενο, αφού κατά κόρον μας αφορά όλους και άμεσα έχουμε όλοι σχέση με αυτό.
Η ποιότητα του νερού μέχρι σήμερα, όπως γνωρίζαμε από αυτά που κατά καιρούς μας αναφέρουν, έχει να κάνει σχέση, τόσο με τις πηγές όπου αυτό πηγάζει όσο και με το κατά τόπους υδροφόρο ορίζοντα.
Αρκετές περιπτώσεις γαστρεντερίτιδας οφείλονταν και οφείλονται στο πόσιμο νερό που καταναλώνουμε, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμνα των ειδικών, άσχετα αν σε αυτές τις περιπτώσεις οι αρμόδιες υπηρεσίες βγαίνουν λειτουργώντας ως πυροσβέστες και επιδιώκουν να πετύχουν την επικράτηση της ηρεμίας, απέναντι στον πανικό της στιγμής. Στις περιπτώσεις αυτές και μάλιστα χωρίς λόγο, βλέπουμε το καταναλωτικό κοινό να επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου, έτσι ώστε να προλάβει να προμηθευτεί όσο το δυνατόν περισσότερες φιάλες εμφιαλωμένου νερού, θεωρώντας πως αυτό είναι το καλύτερο και χωρίς ποτέ να σκεφθεί ότι, ίσως το εμφιαλωμένο νερό πολλές φορές είναι ίδιο ή αγγίζει σε επικίνδυνα συστατατικά για τον οργανισμό, τα ποσοστά που δείχνει σε μετρήσεις το πόσιμο.
Εμείς με μια απλή μέθοδο ηλεκτρόλυσης, προσπαθήσαμε να δούμε το πόσο κατάλληλα είναι, τόσο το πόσιμο νερό του δικτύου της Ξάνθης, όσο και το εμφιαλωμένο γνωστής εταιρίας που ασχολείται με το αντικείμενο και δυστυχώς προς μεγάλη μας έκπληξη, είδαμε ότι η διαφορά ανάμεσα στα δύο διαφορετικά νερά (πόσιμο vs εμφιαλωμένο) ήταν μηδαμινή και πως και τα δύο είχαν μέσα στην πυκνότητά τους διαλυμένα στοιχεία σκουριάς και άλλα επικίνδυνα για τον ανθρώπινο οργανισμό συστατικά, για τα οποία κανένας μέχρι σήμερα δεν μας έχει μιλήσει.
Ως μέσο ενημέρωσης, προσπαθούμε να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη και όχι να πανικοβάλουμε τον κόσμο, ούτε όμως να επιρρίψουμε ευθύνες στους εμπλεκόμενους, αφού για αυτήν την δουλειά άλλοι είναι αρμόδιοι και πιστεύουμε πως μετά από το σημερινό μας δημοσίευμα, ίσως αφυπνιστούν κάποιοι και ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα της δημόσιας υγείας.
Οι φωτογραφίες τις οποίες σήμερα δημοσιεύω, έχουν τραβηχθεί εχθές το πρωί στα γραφεία της εφημερίδας μας και για δείγματα χρησιμοποιήσαμε ένα ποτήρι νερό της βρύσης και ένα ποτήρι εμφιαλωμένο νερό, από φιάλη γνωστής και μεγάλης εταιρίας του είδους, από την οποία προμηθευόμαστε εδώ και χρόνια, μένοντας ήσυχοι πως μας πουλούν ποιοτικό νερό και πασχίζουν για την υγεία μας, αφού κάθε τρεις μήνες κάνουν και συντήρηση στον ψύκτη, αλλάζοντας τα φίλτρα, που όπως αποδεικνύεται όμως, με την μέθοδο της ηλεκτρόλυσης, δεν κατακρατούν τα επικίνδυνα συστατικά που βλάπτουν τον οργανισμό μας. Τα μετά από πέντε λεπτά ηλεκτρόλυσης του διαφορετικού περιεχομένου των δύο ποτηριών, εκτός του ότι τα ποτήρια έχουν φθάσει σε αρκετά υψηλή θερμοκρασία, που καθιστά αδύνατο το να τα πιάσει κάποιος με γυμνό χέρι, είδαμε να απομονώνονται τα επικίνδυνα συστατικά, τα οποία στην αρχή ανέβηκαν στην επιφάνεια και στην συνέχεια έκατσαν στον πάτο, δημιουργώντας το κατακάθι, που εύκολα διακρίνεται έστω και στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που δημοσιεύουμε, αναγκάζοντάς μας να σιχαθούμε και να μην θέλουμε να βάλουμε ξανά στο στόμα μας νερό, αφού όλα αυτά τα στοιχεία, μπαίνουν καθημερινά μέσα στον οργανισμό μας και κατακρατούνται από τα φίλτρα του (νεφρά) με πολλές βλαπτικές συνέπιες για την ζωή μας και όχι μόνο.
Οι λύσεις τις οποίες έχουμε για να αποκλείσουμε ή να μικρύνουμε στο μάξιμουμ την πιθανότητα εισχώρησης αυτών των βλαβερών ουσιών στον οργανισμό μας, είναι πολλές και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξυπνάδα, για να τις θέσουμε σε εφαρμογή. Είναι καλύτερα να προλαμβάνουμε πολλές φορές, παρά να βλέπουμε γεμάτοι ωχαδερφισμό αυτού του είδους τις αναφορές και αυτό θα πρέπει να μας γίνει βίωμα.
Επειδή όμως έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε σε αρκετά γερά θεμέλια τα όσα σήμερα σας παρουσιάζουμε, άσχετα αν το ρητό «μια φωτογραφίες χίλιες λέξεις», στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι, δημοσιεύουμε αυτούσια το άρθρο του Αναπληρωτή Καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης κυρίου Αστέριου Παντοκράτορα, που πολλοί αναδημοσίευσαν, αλλά ουδείς το έδωσε σημασία και εσείς μπορείτε μόνοι να βγάλετε τα συμπεράσματά σας
Χλώριο και νερό
Δυστυχώς αυτό που μας έσωσε από παλιότερες ασθένειες, όπως χολέρα, γαστρεντερίτιδα κ.λ.π., έρχεται σήμερα να μας καταδικάσει σε πολύ μεγαλύτερες ασθένειες όπως: καρκίνο, νεφρικές παθήσεις και σε πολλές άλλες εκφυλιστικές ασθένειες. Το χλώριο, όπως έχει αποδειχθεί πλέον, όταν μπαίνει στο νερό ενώνεται με διάφορα οργανικά στοιχεία και δημιουργεί πολλές επικίνδυνες ενώσεις όπως το χλωροφόρμιο που ευθύνεται κατά μεγάλο ποσοστό στη δημιουργία των ανωτέρω ασθενειών. Αυτό συμβαίνει και σε περίπτωση που δεν υπάρχουν οργανικά στοιχεία, δυστυχώς όταν πίνουμε χλωριωμένο νερό, δημιουργούνται μέσα μας αυτές οι επικίνδυνες χημικές ενώσεις. Τουλάχιστον 177 οργανοχλωριομένες ενώσεις έχουν ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα, στο σπέρμα, στο αίμα και σε άλλα μέρη του σώματος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στον άνθρωπο:
- Αποβολές
- Βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι
- Προβλήματα αναπαραγωγής
- Προβλήματα γονιμότητας
- Νευρικές παθήσεις
- Βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα
- Αρτηριοσκλήρυνση
- Προσβολή του μυϊκού συστήματος
- Καρδιακές προσβολές
- Καρκίνος κ.λ.π.
Απεταξάμην το χλώριο
Του Αστέριου Παντοκράτορα αναπληρωτή καθηγητή
της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης
Δύο προϋποθέσεις: Προστασία γύρω από την υδροληψία και άριστο δίκτυο Απολύμανση του νερού ονομάζεται η διαδικασία καταστροφής των μικροοργανισμών που βρίσκονται στο νερό σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποφεύγεται η πρόκληση ασθενειών από τη χρήση του. Τα απολυμαντικά που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι το χλώριο, το διοξείδιο του χλωρίου, οι χλωραμίνες, το όζον και η υπεριώδης ακτινοβολία. Ακόμη και στις περιπτώσεις που η απολύμανση γίνεται με τη χρήση όζοντος ή υπεριώδους ακτινοβολίας, στο τέλος προστίθεται μικρή ποσότητα χλωρίου που ταξιδεύει στο δίκτυο ύδρευσης μέχρι τις βρύσες των καταναλωτών. Στόχος της προσθήκης του χλωρίου μετά την απολύμανση είναι η καταπολέμηση των μικροοργανισμών που βρίσκονται στα τοιχώματα των σωλήνων του δικτύου ύδρευσης. Το χλώριο είναι μια χημική ουσία την οποία καταπίνουν καθημερινά δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο με στόχο να αποφύγουν προβλήματα υγείας από πιθανή παρουσία επικίνδυνων μικροοργανισμών στο πόσιμο νερό. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι πρόκειται για προληπτικό φάρμακο που παίρνει κανείς σε όλη του τη ζωή για να αποφύγει μια πιθανή ασθένεια η οποία μπορεί και να μην εμφανιστεί ποτέ. Έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά ότι το χλώριο προκαλεί προβλήματα στον ανθρώπινο οργανισμό, ιδιαίτερα σε μεγάλες δόσεις. Παρά το γεγονός αυτό, χρησιμοποιείται ευρύτατα ως απολυμαντικό στο πόσιμο νερό, επειδή ο κίνδυνος από τους μικροοργανισμούς (μερικές φορές θάνατος) είναι μεγαλύτερος από τις παρενέργειες του χλωρίου (πρόκειται για τη θεωρία του μικρότερου κακού).
Για την απαλλαγή του πόσιμου νερού από το χλώριο απαιτούνται δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι η δημιουργία ζώνης προστασίας γύρω από την υδροληψία και ο αυστηρός έλεγχος όλων των δραστηριοτήτων μέσα σ’ αυτήν για την αποφυγή της ρύπανσης. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η διατήρηση του δικτύου ύδρευσης σε άριστη κατάσταση. Προσοχή όμως. Αν και οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις δεν ικανοποιούνται απόλυτα, η χλωρίωση είναι άκρως απαραίτητη. Θα υπάρξει άραγε ανάλογο παράδειγμα στη χώρα μας, που θα εξασφαλίσει στους πολίτες νερό καλής ποιότητας και απαλλαγμένο από το χλώριο;
(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» (11 Νοεμβρίου 2000)).
Για τους περισσότερους ανθρώπους ένα ζεστό ντους ή ένα μπάνιο θεωρείται σαν μια από τις πιο μικρές, απλές απολαύσεις της ζωής. Ωστόσο οι ειδικοί προειδοποιούν για τους κινδύνους από το χλώριο και τις άλλες επικίνδυνες χημικές ουσίες που υπάρχουν στο νερό. Αν και το χλώριο χρησιμοποιείται παγκοσμίως για την απολύμανση του νερού, διάφορες επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η ύπαρξή του είναι επικίνδυνη τόσο στην κατανάλωση πόσιμου νερού όσο και στη χρήση του στο ντους ή στο μπάνιο. Έχει αποδειχτεί ότι προσλαμβάνουμε εξίσου μεγάλες ποσότητες επικίνδυνου χλωρίου και άλλων χημικών ουσιών από το νερό του ντους όπως και από το πόσιμο χλωριωμένο νερό. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο αμερικάνικο περιοδικό της δημόσιας υγείας τεκμηρίωσε τη σύνδεση του χλωρίου και του καρκίνου του μαστού, του κόλπου καθώς και της ουροδόχου κύστης. Τα τελευταία πενήντα χρόνια ο άνθρωπος με τα χημικά λιπάσματα, τα χημικά φυτοφάρμακα που χρησιμοποιεί για να αυξήσει και να προστατεύσει την παραγωγή, τα βιομηχανικά απόβλητα, την όξινη βροχή, τις εκατοντάδες υπόγειες δεξαμενές καυσίμων που δημιούργησε από τις περισσότερες των οποίων υπάρχουν διαρροές στο υπέδαφος, τις μολύβδινες και αμιαντοτσιμεντένιες σωληνώσεις με τις οποίες μεταφέρεται το νερό μέχρι το σπίτι, με τις χωματερές κ.λπ., μόλυνε τόσο τα επίγεια νερά λιμνών, ποταμών όσο και τα υπόγεια νερά με χιλιάδες χημικά δηλητήρια. Πολλοί μάλιστα επιστήμονες πιστεύουν ότι το νερό ευθύνεται άμεσα για την αρτηριοσκλήρωση, τις νεφρικές παθήσεις, τις καρδιοπάθειες, την επάρατο νόσο, αλλά και για άλλες εκφυλιστικές ασθένειες. Μακροπρόθεσμα το νερό της βρύσης με την υπάρχουσα μορφή του θα μας δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην υγεία μας. Σωματίδια όπως άμμος, λάσπη, πουρί, σκουριά, προϊόντα διάβρωσης, χλωριούχο βινύλιο από σωλήνες PVC και παθογόνοι μικροοργανισμοί απειλούν την υγεία μας. Οι τελευταίοι μάλιστα προκαλούν διάρροια, γαστρεντερίτιδα, λοιμώδεις και ιογενείς νόσους, ηπατίτιδα Α και Ε. Το χλώριο που προστίθεται για την καταστροφή των ιών και βακτηρίων, μπορεί να προκαλέσει βλαβερά παραπροϊόντα με συνέπεια βλάβες στα νεφρά και το συκώτι, νευρικές παθήσεις, αρτηριοσκλήρυνση. Έρευνες απέδειξαν ότι το εμφιαλωμένο νερό μπορεί να περιέχει μεγαλύτερο αριθμό επικίνδυνων μολυντών απ ό,τι το νερό της βρύσης. Επιπρόσθετα μπορεί να συναντήσουμε και επικίνδυνες χημικές ουσίες που προέρχονται από το πλαστικό. Εάν διαβάσουμε την ετικέτα που βρίσκεται πάνω στο μπουκάλι αναγράφεται η ένδειξη: «Να φυλάσσεται σε δροσερό και σκιερό μέρος σε θερμοκρασίες όχι μεγαλύτερες των 18 βαθμών Κελσίου». Όμως τα μπουκάλια μεταφέρονται τις περισσότερες φορές με ανοιχτά φορτηγά και αποθηκεύονται ή είναι σε ράφια σε πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να το αγοράζουμε ήδη αλλοιωμένο. Εάν δούμε επίσης την ημερομηνία λήξης, βλέπουμε ότι αυτό το νερό μπορεί να μείνει στο πλαστικό μπουκάλι για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να το χρησιμοποιήσουμε. Οπότε όταν θεωρείται επικίνδυνο το νερό της βρύσης, αλλά και το εμφιαλωμένο, το οικιακό φίλτρο νερού είναι η μόνη λύση. Οι ειδικοί επιστήμονες συνιστούν ότι ο πιο ασφαλής τρόπος για να έχουμε καθαρό, υγιεινό νερό είναι να έχουμε σπίτι μας ένα καλό σύστημα καθαρισμού του νερού υψηλής τεχνολογίας, το οποίο εγγυημένα να καθαρίζει το νερό μας από οτιδήποτε είναι επικίνδυνο για την υγεία μας τόσο τους επικίνδυνους ρύπους όσο και τους παθογόνους μικροοργανισμούς, αφήνοντας όμως μέσα σε αυτό τα χρήσιμα μεταλλικά άλατα.
Παιδιά που κολυμπούν συστηματικά σε πισίνες κινδυνεύουν να αναπτύξουν αλλεργική ρινίτιδα όταν γίνουν ενήλικες, ανακοινώνουν Γερμανοί ερευνητές
Για την απαλλαγή του πόσιμου νερού από το χλώριο απαιτούνται δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι η δημιουργία ζώνης προστασίας γύρω από την υδροληψία και ο αυστηρός έλεγχος όλων των δραστηριοτήτων μέσα σ’ αυτήν για την αποφυγή της ρύπανσης. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η διατήρηση του δικτύου ύδρευσης σε άριστη κατάσταση. Προσοχή όμως. Αν και οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις δεν ικανοποιούνται απόλυτα, η χλωρίωση είναι άκρως απαραίτητη. Θα υπάρξει άραγε ανάλογο παράδειγμα στη χώρα μας, που θα εξασφαλίσει στους πολίτες νερό καλής ποιότητας και απαλλαγμένο από το χλώριο;
(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» (11 Νοεμβρίου 2000)).
Για τους περισσότερους ανθρώπους ένα ζεστό ντους ή ένα μπάνιο θεωρείται σαν μια από τις πιο μικρές, απλές απολαύσεις της ζωής. Ωστόσο οι ειδικοί προειδοποιούν για τους κινδύνους από το χλώριο και τις άλλες επικίνδυνες χημικές ουσίες που υπάρχουν στο νερό. Αν και το χλώριο χρησιμοποιείται παγκοσμίως για την απολύμανση του νερού, διάφορες επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η ύπαρξή του είναι επικίνδυνη τόσο στην κατανάλωση πόσιμου νερού όσο και στη χρήση του στο ντους ή στο μπάνιο. Έχει αποδειχτεί ότι προσλαμβάνουμε εξίσου μεγάλες ποσότητες επικίνδυνου χλωρίου και άλλων χημικών ουσιών από το νερό του ντους όπως και από το πόσιμο χλωριωμένο νερό. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο αμερικάνικο περιοδικό της δημόσιας υγείας τεκμηρίωσε τη σύνδεση του χλωρίου και του καρκίνου του μαστού, του κόλπου καθώς και της ουροδόχου κύστης. Τα τελευταία πενήντα χρόνια ο άνθρωπος με τα χημικά λιπάσματα, τα χημικά φυτοφάρμακα που χρησιμοποιεί για να αυξήσει και να προστατεύσει την παραγωγή, τα βιομηχανικά απόβλητα, την όξινη βροχή, τις εκατοντάδες υπόγειες δεξαμενές καυσίμων που δημιούργησε από τις περισσότερες των οποίων υπάρχουν διαρροές στο υπέδαφος, τις μολύβδινες και αμιαντοτσιμεντένιες σωληνώσεις με τις οποίες μεταφέρεται το νερό μέχρι το σπίτι, με τις χωματερές κ.λπ., μόλυνε τόσο τα επίγεια νερά λιμνών, ποταμών όσο και τα υπόγεια νερά με χιλιάδες χημικά δηλητήρια. Πολλοί μάλιστα επιστήμονες πιστεύουν ότι το νερό ευθύνεται άμεσα για την αρτηριοσκλήρωση, τις νεφρικές παθήσεις, τις καρδιοπάθειες, την επάρατο νόσο, αλλά και για άλλες εκφυλιστικές ασθένειες. Μακροπρόθεσμα το νερό της βρύσης με την υπάρχουσα μορφή του θα μας δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην υγεία μας. Σωματίδια όπως άμμος, λάσπη, πουρί, σκουριά, προϊόντα διάβρωσης, χλωριούχο βινύλιο από σωλήνες PVC και παθογόνοι μικροοργανισμοί απειλούν την υγεία μας. Οι τελευταίοι μάλιστα προκαλούν διάρροια, γαστρεντερίτιδα, λοιμώδεις και ιογενείς νόσους, ηπατίτιδα Α και Ε. Το χλώριο που προστίθεται για την καταστροφή των ιών και βακτηρίων, μπορεί να προκαλέσει βλαβερά παραπροϊόντα με συνέπεια βλάβες στα νεφρά και το συκώτι, νευρικές παθήσεις, αρτηριοσκλήρυνση. Έρευνες απέδειξαν ότι το εμφιαλωμένο νερό μπορεί να περιέχει μεγαλύτερο αριθμό επικίνδυνων μολυντών απ ό,τι το νερό της βρύσης. Επιπρόσθετα μπορεί να συναντήσουμε και επικίνδυνες χημικές ουσίες που προέρχονται από το πλαστικό. Εάν διαβάσουμε την ετικέτα που βρίσκεται πάνω στο μπουκάλι αναγράφεται η ένδειξη: «Να φυλάσσεται σε δροσερό και σκιερό μέρος σε θερμοκρασίες όχι μεγαλύτερες των 18 βαθμών Κελσίου». Όμως τα μπουκάλια μεταφέρονται τις περισσότερες φορές με ανοιχτά φορτηγά και αποθηκεύονται ή είναι σε ράφια σε πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να το αγοράζουμε ήδη αλλοιωμένο. Εάν δούμε επίσης την ημερομηνία λήξης, βλέπουμε ότι αυτό το νερό μπορεί να μείνει στο πλαστικό μπουκάλι για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να το χρησιμοποιήσουμε. Οπότε όταν θεωρείται επικίνδυνο το νερό της βρύσης, αλλά και το εμφιαλωμένο, το οικιακό φίλτρο νερού είναι η μόνη λύση. Οι ειδικοί επιστήμονες συνιστούν ότι ο πιο ασφαλής τρόπος για να έχουμε καθαρό, υγιεινό νερό είναι να έχουμε σπίτι μας ένα καλό σύστημα καθαρισμού του νερού υψηλής τεχνολογίας, το οποίο εγγυημένα να καθαρίζει το νερό μας από οτιδήποτε είναι επικίνδυνο για την υγεία μας τόσο τους επικίνδυνους ρύπους όσο και τους παθογόνους μικροοργανισμούς, αφήνοντας όμως μέσα σε αυτό τα χρήσιμα μεταλλικά άλατα.
Παιδιά που κολυμπούν συστηματικά σε πισίνες κινδυνεύουν να αναπτύξουν αλλεργική ρινίτιδα όταν γίνουν ενήλικες, ανακοινώνουν Γερμανοί ερευνητές
Ο Δρ Υ. Kohlhammer από το GSF - Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο για το Περιβάλλον και την Υγεία στο Neuherberg και οι συνεργάτες του εκφράζουν την υπόθεση ότι παραπροϊόντα χλωρίωσης πισινών μπορούν να προκαλέσουν βλάβες στο ενδοθήλιο των πνευμόνων, οι οποίες επιτρέπουν μεγαλύτερη επαφή αλλεργιογόνων υλικών με αυτό και αύξηση του κινδύνου αλλεργικής ρινίτιδας.
Πρόσφατη έκθεση σε χλωριωμένη πισίνα αυξάνει επίσης τον κίνδυνο αλλεργικής ρινίτιδας. Ατομα τα οποία ανέφεραν έκθεση σε πισίνα συχνότερα από μια φορά την εβδομάδα για τους τελευταίους 12 μήνες είχαν 32% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν αλλεργική ρινίτιδα σε σύγκριση προς άτομα που δεν εκτέθηκαν. Τελικά, άτομα τα οποία ανέφεραν οποιαδήποτε έκθεση κατά τη διάρκεια της ζωής τους σε χλωριωμένες πισίνες, είχαν 65% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν αλλεργική ρινίτιδα από άτομα που δεν εκτέθηκαν σε πισίνες.Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι οι συσχετίσεις μεταξύ πρόσφατης και σχολικής ηλικίας κολύμβησης σε πισίνες φάνηκαν να εξαρτώνται από τις δόσεις χλωρίωσης. Τα νέα ευρήματα συμφωνούν με αποτελέσματα παλαιότερων ερευνών, οι οποίες συνδέουν την έκθεση σε χλωριωμένες πισίνες με την «υπερδιαπερατότητα» των πνευμόνων, καθώς επίσης με βήχα που προκαλείται από σωματική άσκηση και με μεγαλύτερη συχνότητα άσθματος, επισημαίνει η ομάδα ερευνητών στη Journal of Allergy.«Η αλλεργική ρινίτιδα είναι μια πάθηση με πολλές πιθανές παραμέτρους που την επηρεάζουν, συμπεριλαμβανομένων μεταβολών τρόπων ζωής, περιβαλλοντικών παραγόντων, έκθεσης σε αλλεργιογόνα και ανοσοποίησης. Η επαφή με παραπροϊόντα χλωρίωσης θα μπορούσε να μην είναι το κύριο αίτιο για μεγαλύτερες συχνότητες αλλεργικής ρινίτιδας, ιδιαιτέρως σε ενήλικες, αλλά θα μπορούσε να έχει σημαντική συμβολή σε αυτή την πολυπαραγοντική πάθηση» συμπεραίνουν οι ερευνητές.
Πρόσφατη έκθεση σε χλωριωμένη πισίνα αυξάνει επίσης τον κίνδυνο αλλεργικής ρινίτιδας. Ατομα τα οποία ανέφεραν έκθεση σε πισίνα συχνότερα από μια φορά την εβδομάδα για τους τελευταίους 12 μήνες είχαν 32% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν αλλεργική ρινίτιδα σε σύγκριση προς άτομα που δεν εκτέθηκαν. Τελικά, άτομα τα οποία ανέφεραν οποιαδήποτε έκθεση κατά τη διάρκεια της ζωής τους σε χλωριωμένες πισίνες, είχαν 65% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν αλλεργική ρινίτιδα από άτομα που δεν εκτέθηκαν σε πισίνες.Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι οι συσχετίσεις μεταξύ πρόσφατης και σχολικής ηλικίας κολύμβησης σε πισίνες φάνηκαν να εξαρτώνται από τις δόσεις χλωρίωσης. Τα νέα ευρήματα συμφωνούν με αποτελέσματα παλαιότερων ερευνών, οι οποίες συνδέουν την έκθεση σε χλωριωμένες πισίνες με την «υπερδιαπερατότητα» των πνευμόνων, καθώς επίσης με βήχα που προκαλείται από σωματική άσκηση και με μεγαλύτερη συχνότητα άσθματος, επισημαίνει η ομάδα ερευνητών στη Journal of Allergy.«Η αλλεργική ρινίτιδα είναι μια πάθηση με πολλές πιθανές παραμέτρους που την επηρεάζουν, συμπεριλαμβανομένων μεταβολών τρόπων ζωής, περιβαλλοντικών παραγόντων, έκθεσης σε αλλεργιογόνα και ανοσοποίησης. Η επαφή με παραπροϊόντα χλωρίωσης θα μπορούσε να μην είναι το κύριο αίτιο για μεγαλύτερες συχνότητες αλλεργικής ρινίτιδας, ιδιαιτέρως σε ενήλικες, αλλά θα μπορούσε να έχει σημαντική συμβολή σε αυτή την πολυπαραγοντική πάθηση» συμπεραίνουν οι ερευνητές.
