Πολύ κακό για το τίποτα…Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Η πολυσυζητημένη συνάντηση Παπανδρέου και Ερντογάν, ενώ στην θεωρία θα απέδιδε «καρπούς», στην πράξη δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Πήγε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός μας στην γειτονική Τουρκία, για να συζητήσει μείζονος σημασίας θέματα που απασχολούν τις διμερείς σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας. Έτσι τουλάχιστον μας έλεγαν, ότι δηλαδή είναι υψίστης σημασίας τα ζητήματα που θα τεθούν επί τάπητος στο Ερζερούμ, χώρο συνάντηση των δύο πολιτικών ηγετών. Τελικά, δεν έγινε τίποτα από αυτά που έπρεπε να γίνουν. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις συνεχίζουν να είναι τεταμένες, καθώς οι γείτονές μας παραβιάζουν τα εναέρια και υδάτινα σύνορά μας, ως «αυθεντίες» της ευρύτερης περιοχής, χωρίς εμείς να λαμβάνουμε δραστικά μέτρα, για να θωρακίσουμε τα όρια της χώρας.
Ενώ, το «κυπριακό» συνεχίζει να αποτελεί το μεγαλύτερο «αγκάθι» στις σχέσεις των δύο χωρών, χωρίς να γίνονται οι ανάλογες κινήσεις για την επίλυσή του. Αντί, λοιπόν, να τεθούν στο «τραπέζι» και να αναλυθούν σε βάθος αυτά τα θέματα, ο πρωθυπουργός μας περιορίστηκε, μόνον, στο να επιπλήξει «ελαφρώς» την Τουρκία για την συμπεριφορά της απέναντι στην χώρα μας (δηλαδή τα αυτονόητα που έπρεπε να γίνουν πριν πολύ καιρό).
Οπωσδήποτε, οι επισημάνσεις του κυρίου Γ. Παπανδρέου ήταν καθ’ όλα σωστές και ουσιαστικές, αμφιβάλλω, όμως, αν έχουν αγγίζει την άλλη πλευρά, που συνεχίζει να πράττει όπως την συμφέρει ή μάλλον όπως της αρέσει, στο θέμα της εξωτερικής της πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα.
Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι για πρώτη φορά είδαμε τον πρωθυπουργό να αναπτύσσει έναν πιο δυναμικό λόγο, χωρίς όμως να πείθει κανέναν, με δεδομένο το γεγονός, ότι η πολιτική του συνεχίζει να είναι ήπια και υποτονική, όσον αφορά τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Εκλείπει εκείνη η πολιτική πυγμή που απαιτούν οι διεθνείς περιστάσεις. Ειδικά δε, όσον αφορά την Τουρκία, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, πως η χώρα μας αποδεικνύεται δεκτική και επιεικής σε προκλήσεις της γείτονος. Το ξέρουν καλά αυτό οι Τούρκοι μέσα από την πράξη, γι’ αυτό και συνεχίζουν να λειτουργούν όπως έχουν μάθει να λειτουργούν εδώ και τόσα χρόνια, θεωρώντας, δηλαδή, ότι μπορούν να επεμβαίνουν, ακόμη, και σε ξένα χωρικά ύδατα, χωρίς τις ανάλογες επιπτώσεις.
Τελικά, όπως γίνεται σαφές και από το αποτέλεσμα της «κορυφαίας» αυτής συνάντησης, βασικός σκοπός της ήταν η προβολή της διεθνούς εικόνας και των δύο πολιτικών αρχηγών. Από εκεί και πέρα η ουσία χάθηκε κάπου στην πορεία…
