Τηλεσκουπίδια, κομμάτι της καθημερινότητας…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Τα τηλεσκουπίδια, όπως πολύ σωστά αποκαλούνται οι περισσότερες εκπομπές, κυρίως κουτσομπολίστικου στιλ, τις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε κάθε φορά που ανοίγουμε τον δέκτη της τηλεόρασής μας, συνθέτουν ένα πλαίσιο που απηχεί την σύγχρονη ηθική και ιδεολογική βάση του κοινωνικού πυρήνα, μέσα στο οποίο ζούμε και δραστηριοποιούμαστε.
Η τηλεόραση από μέσον διασκέδασης και ενημέρωσης έχει εξελιχθεί σε μια απέραντη χωματερή, με την μεταφορική πάντοτε έννοια της λέξης.
Κυρίες με πλούσια τα ελέη και άλλα επίμαχα χαρακτηριστικά του σώματός τους, φόρα παρτίδα, αποτελούν τα «μασκότ» των σύγχρονων εκπομπών. Η Ξανθιά χαζούλα που σε κάνει να γελάς με τις φαινομενικά αθώες απορίες της, αποτελεί το τηλεοπτικό πρότυπο που επιβραβεύεται από τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης που συγκεντρώνει. Άσχετα, βέβαια, αν κάποιοι προσπαθούν να μας χρυσώσουν, ανεπιτυχώς, το χάπι, υποστηρίζοντας ότι η γυναίκα έχει καταφέρει να πάρει την θέση που της αρμόζει στην σύγχρονη κοινωνία. Η Τζούλια και η κάθε Τζούλια αποτελεί το πρότυπο της σύγχρονης γυναίκας, αφού προβάλλεται σε καθημερινή βάση από όλα τα μέσα ενημέρωσης, ωθώντας τους περισσότερους από εμάς να ασχοληθούμε μαζί της, ενίοτε αρνητικά. Όπως, όμως, αναφέρει πολύ σωστά σύγχρονο ρητό, ακόμη και η αρνητική διαφήμιση, δεν παύει να είναι διαφήμιση.
Η αισθητική του δυτικού πολίτη έχει διαμορφωθεί με βάση λανθασμένα και ξεπεσμένα πρότυπα. Το αίσθημα της ντροπή πήγε στις καλένδες, αφού κανείς δεν δείχνει να ενοχλείται από τις αποκαλυπτικές, για να μην χρησιμοποιήσουμε καμιά άλλη πιο βαριά λέξη και παρεξηγηθούμε, εμφανίσεις τηλεπερσόνων που εισβάλουν στα σπίτια μας, με το έτσι θέλω, κάθε φορά που εμείς κάνουμε ζάπινγκ, ψάχνοντας να βρούμε μια εκπομπή της αρεσκείας μας. Αυτά είναι τα γούστα και τα ζητούμενα της σύγχρονης εποχής, που εμείς ακολουθούμε πιστά, ανήμποροι να πάμε κόντρα στις επιταγές ισχυρών συμφερόντων.
Και ενώ ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών και της γενικότερης κοινωνικής κρίσης, τα τηλεοπτικά κανάλια συνεχίζουν να απασχολούν το ενδιαφέρον μας με ανούσια και άχρηστα θέματα, όπως λόγου χάρη τι παντελόνι φόρεσε η τάδε και τι έφαγε για μεσημεριανό η δείνα. Είναι να τρελαίνεσαι με το θέατρο παραλόγου που παίζεται μπροστά στα μάτια σου.
Κάποιες φορές, ενώ παρακολουθείς τις, ομολογουμένως, σαχλές εκπομπούλες της ελληνικής τηλεόρασης, νιώθεις να απλά αηδία. Δεν έχεις το κουράγιο να αντιδράσεις γι’ αυτό απλά αλλάζεις κανάλι.
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Τα τηλεσκουπίδια, όπως πολύ σωστά αποκαλούνται οι περισσότερες εκπομπές, κυρίως κουτσομπολίστικου στιλ, τις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε κάθε φορά που ανοίγουμε τον δέκτη της τηλεόρασής μας, συνθέτουν ένα πλαίσιο που απηχεί την σύγχρονη ηθική και ιδεολογική βάση του κοινωνικού πυρήνα, μέσα στο οποίο ζούμε και δραστηριοποιούμαστε.
Η τηλεόραση από μέσον διασκέδασης και ενημέρωσης έχει εξελιχθεί σε μια απέραντη χωματερή, με την μεταφορική πάντοτε έννοια της λέξης.
Κυρίες με πλούσια τα ελέη και άλλα επίμαχα χαρακτηριστικά του σώματός τους, φόρα παρτίδα, αποτελούν τα «μασκότ» των σύγχρονων εκπομπών. Η Ξανθιά χαζούλα που σε κάνει να γελάς με τις φαινομενικά αθώες απορίες της, αποτελεί το τηλεοπτικό πρότυπο που επιβραβεύεται από τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης που συγκεντρώνει. Άσχετα, βέβαια, αν κάποιοι προσπαθούν να μας χρυσώσουν, ανεπιτυχώς, το χάπι, υποστηρίζοντας ότι η γυναίκα έχει καταφέρει να πάρει την θέση που της αρμόζει στην σύγχρονη κοινωνία. Η Τζούλια και η κάθε Τζούλια αποτελεί το πρότυπο της σύγχρονης γυναίκας, αφού προβάλλεται σε καθημερινή βάση από όλα τα μέσα ενημέρωσης, ωθώντας τους περισσότερους από εμάς να ασχοληθούμε μαζί της, ενίοτε αρνητικά. Όπως, όμως, αναφέρει πολύ σωστά σύγχρονο ρητό, ακόμη και η αρνητική διαφήμιση, δεν παύει να είναι διαφήμιση.
Η αισθητική του δυτικού πολίτη έχει διαμορφωθεί με βάση λανθασμένα και ξεπεσμένα πρότυπα. Το αίσθημα της ντροπή πήγε στις καλένδες, αφού κανείς δεν δείχνει να ενοχλείται από τις αποκαλυπτικές, για να μην χρησιμοποιήσουμε καμιά άλλη πιο βαριά λέξη και παρεξηγηθούμε, εμφανίσεις τηλεπερσόνων που εισβάλουν στα σπίτια μας, με το έτσι θέλω, κάθε φορά που εμείς κάνουμε ζάπινγκ, ψάχνοντας να βρούμε μια εκπομπή της αρεσκείας μας. Αυτά είναι τα γούστα και τα ζητούμενα της σύγχρονης εποχής, που εμείς ακολουθούμε πιστά, ανήμποροι να πάμε κόντρα στις επιταγές ισχυρών συμφερόντων.
Και ενώ ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών και της γενικότερης κοινωνικής κρίσης, τα τηλεοπτικά κανάλια συνεχίζουν να απασχολούν το ενδιαφέρον μας με ανούσια και άχρηστα θέματα, όπως λόγου χάρη τι παντελόνι φόρεσε η τάδε και τι έφαγε για μεσημεριανό η δείνα. Είναι να τρελαίνεσαι με το θέατρο παραλόγου που παίζεται μπροστά στα μάτια σου.
Κάποιες φορές, ενώ παρακολουθείς τις, ομολογουμένως, σαχλές εκπομπούλες της ελληνικής τηλεόρασης, νιώθεις να απλά αηδία. Δεν έχεις το κουράγιο να αντιδράσεις γι’ αυτό απλά αλλάζεις κανάλι.
