Έχει πολύ επιλεκτικό χαρακτήρααυτή η οικονομική κρίση…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Τελικά, η οικονομική κρίση δεν έχει χτυπήσει την πόρτα όλων των συνανθρώπων, αν και αντιμετωπίζεται ως «παγκόσμια». Σύμφωνα, μάλιστα, με τα στοιχεία που έχει συλλέξει το περιοδικό forbes, οι εκατομμυριούχοι του κόσμου έχουν αυξηθεί σημαντικά. Και μετά μας ρωτάνε, για το που πήγαν τα χρήματα, μετά το ξέσπασμα της χρηματοοικονομικής κρίσης…
Είναι πράγματι μεγάλη πρόκληση, εν μέσω δημοσιονομικής ύφεσης, τη στιγμή μάλιστα που ο περισσότερος κόσμος δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της σύγχρονης ζωής, να ακούμε για δισεκατομμυριούχους που έχουν μαζέψει στα χέρια τους τον μισό πλανήτη, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υπόλοιπη παγκόσμια κοινότητα.
«Δεν υπάρχει σάλιο», η φράση κλισέ που ακούμε εδώ και τόσο καιρό, στην προσπάθεια κάποιων να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της κρίσης. Βέβαια, οι ίδιοι, αυτοί άνθρωποι, που διατείνονται περί κρίσης και δεν συμμαζεύεται, απολαμβάνουν στο μέγιστο τις χαρές των οικονομικών πλεονασμάτων, που έχουν συγκεντρώσει στην δικαιοδοσία τους.
Η κρίση δεν είναι για όλους, αφού έχει πολύ επιλεκτικό χαρακτήρα. Χτυπάει βάναυσα μόνον τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, δηλαδή αυτά που, έτσι και αλλιώς, πλήττονται από σωρεία οικονομικών προβλημάτων.
Σίγουρα, οι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου, οι άνθρωποι που έχουν γνωρίσει την δημοσιότητα, εξαιτίας της ισχυρής τους οικονομικής δύναμης, δεν μπορούν να συλλάβουν την πραγματική έννοια της οικονομικής κρίσης. Τα μοναδικό πρόβλημα που απασχολεί τους τελευταίους είναι πως θα μεγαλώσουν, ακόμη, περισσότερο την αμύθητη περιουσία τους.
Όσον αφορά τον φουκαρά μεροκαματιάρη ή άνεργο συνάνθρωπό μας, ο οποίος σε καθημερινή βάση πασχίζει να εξασφαλίσει το ψωμί των παιδιών του, η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη, αφού είχε την ατυχία να γεννηθεί φτωχός.
Και όσο αυξάνεται η φτώχεια από την μια πλευρά, τόσο αυξάνεται και ο πλούτος από την άλλη. Μια ανισόρροπη κατάσταση, που ευνοεί κάποιους, τη στιγμή που αδικεί κάποιους άλλους. Το χρήμα και η δόξα έχουν καταστεί οι σημαντικότερες ηθικές αξίες της σύγχρονης εποχής, καθώς με βάση αυτά τα δύο υπολογίζεται η «σημαντικότητα» ενός ανθρώπου. Αν δεν έχεις χρήματα, δεν έχεις τίποτα. Είσαι ένας απλός θνητός, σαν όλους τους άλλους που ανήκουν στην κοινωνία των πολλών. Είσαι καταδικασμένος να απολαμβάνεις υποδεέστερες υπηρεσίες και χαμηλότερη ποιότητα ζωής. Δυστυχώς, είναι πολύ άδικος ο κόσμος μέσα στον οποίον ζούμε…
Είναι πράγματι μεγάλη πρόκληση, εν μέσω δημοσιονομικής ύφεσης, τη στιγμή μάλιστα που ο περισσότερος κόσμος δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της σύγχρονης ζωής, να ακούμε για δισεκατομμυριούχους που έχουν μαζέψει στα χέρια τους τον μισό πλανήτη, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υπόλοιπη παγκόσμια κοινότητα.
«Δεν υπάρχει σάλιο», η φράση κλισέ που ακούμε εδώ και τόσο καιρό, στην προσπάθεια κάποιων να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της κρίσης. Βέβαια, οι ίδιοι, αυτοί άνθρωποι, που διατείνονται περί κρίσης και δεν συμμαζεύεται, απολαμβάνουν στο μέγιστο τις χαρές των οικονομικών πλεονασμάτων, που έχουν συγκεντρώσει στην δικαιοδοσία τους.
Η κρίση δεν είναι για όλους, αφού έχει πολύ επιλεκτικό χαρακτήρα. Χτυπάει βάναυσα μόνον τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, δηλαδή αυτά που, έτσι και αλλιώς, πλήττονται από σωρεία οικονομικών προβλημάτων.
Σίγουρα, οι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου, οι άνθρωποι που έχουν γνωρίσει την δημοσιότητα, εξαιτίας της ισχυρής τους οικονομικής δύναμης, δεν μπορούν να συλλάβουν την πραγματική έννοια της οικονομικής κρίσης. Τα μοναδικό πρόβλημα που απασχολεί τους τελευταίους είναι πως θα μεγαλώσουν, ακόμη, περισσότερο την αμύθητη περιουσία τους.
Όσον αφορά τον φουκαρά μεροκαματιάρη ή άνεργο συνάνθρωπό μας, ο οποίος σε καθημερινή βάση πασχίζει να εξασφαλίσει το ψωμί των παιδιών του, η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη, αφού είχε την ατυχία να γεννηθεί φτωχός.
Και όσο αυξάνεται η φτώχεια από την μια πλευρά, τόσο αυξάνεται και ο πλούτος από την άλλη. Μια ανισόρροπη κατάσταση, που ευνοεί κάποιους, τη στιγμή που αδικεί κάποιους άλλους. Το χρήμα και η δόξα έχουν καταστεί οι σημαντικότερες ηθικές αξίες της σύγχρονης εποχής, καθώς με βάση αυτά τα δύο υπολογίζεται η «σημαντικότητα» ενός ανθρώπου. Αν δεν έχεις χρήματα, δεν έχεις τίποτα. Είσαι ένας απλός θνητός, σαν όλους τους άλλους που ανήκουν στην κοινωνία των πολλών. Είσαι καταδικασμένος να απολαμβάνεις υποδεέστερες υπηρεσίες και χαμηλότερη ποιότητα ζωής. Δυστυχώς, είναι πολύ άδικος ο κόσμος μέσα στον οποίον ζούμε…
