«Μετά την κρίση στην Λιβύη η Ελλάδα θα αποτελέσει πόλο σταθερότητος στην περιοχή» !!!Ως γνήσιος μεγαλορρήμων ο Πρωθυπουργός ξεστομίζει λόγια που μόνον τους πολίτες δεν πείθουν. Ο ίδιος όμως είπε το ως άνω, με μεγάλη αυτοπεποίθηση και δόση αυταρέσκειας. Τόσο εύκολα, όπως όταν διαβεβαιώνει συχνάκις πως δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα, ενώ υπογράφει μνημόνια που ανατρέπουν την υποσχεσιολογία του. Όσο εύκολα «χτυπάει την γροθιά» σε δηλώσεις, συνεντεύξεις και δημόσιες εμφανίσεις εντός της χώρας, αντιθέτως μπροστά στην κ. Μέρκελ στέκεται σαν υπάκουος μαθητής.
Τα λάθη των κυβερνήσεων της Ελλάδος δεν συγχωρούνται από τους Ευρωπαίους εταίρους, πολύ δε περισσότερο από την καγκελάριο της Γερμανίας, που δεν κρύβει την αντιπάθειά της προς την χώρα μας, εφαρμόζοντας την πλέον σκληρή πολιτική της και τηρεί την ισχύ της βάσει του παλαιότερου γερμανικού uber alle.
Η Γερμανία λειτουργεί ως μπαμπούλας της Ευρώπης, κυρίως όμως των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ταλανίζονται από οικονομική κρίση, μη εξαντλώντας τα όρια ανοχής της, αλλά θέτοντας εαυτόν σε ρόλο ρυθμιστή και υποκινητή της δικής της επιβολής προτάσεων και αποφάσεων.
Παρ’ όλα όσα μας συμβαίνουν έχουμε έναν αισιόδοξο πρωθυπουργό, που αν μη τι άλλο διαθέτει και χαμόγελο ακόμη και σε δύσκολες περιπτώσεις. Φυσικά μόνο δύσκολα ζούμε. Πώς λοιπόν να μη θυμηθούμε τον Θουκυδίδη, που είπε το περίφημο «των οικειών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν», περιγράφοντας την κατάσταση που οδήγησε την Αθήνα στην καταστροφή. Τι τότε, τι τώρα! Η πολιτική της κυβέρνησης εντός της χώρας ανατρέπει τον ορισμό της δημοκρατίας, τον περιορίζει, τον συμπιέζει και τον προσαρμόζει σύμφωνα με την δική της αντιδημοκρατική πολιτική. Η αναφορά λοιπόν στον προσδιορισμό της έννοιας, που «διασύρεται» στον πολιτικό λόγο, είναι ανεδαφική και καλύτερα θα ήταν να τον αφήσουν στο περιθώριο, ώστε να μην έχουν άλλοθι με την χρήση της και δημιουργούν ουτοπίες.
Τα λάθη των κυβερνήσεων της Ελλάδος, σε αντιδιαστολή με τους Ευρωπαίους, συγχωρήθηκαν καθώς φαίνεται από τους Έλληνες πολίτες. Διότι εξακολουθούν να φημίζουν και να επιλέγουν κυβερνήσεις της εξαθλίωσης. Αυτό βέβαια γίνεται αντιληπτό κατόπιν εορτής, γι’ αυτό και οι μετρήσεις των ποσοστών αρχίζουν λίγους μήνες μετά την διενέργεια εκλογών, καταδεικνύοντας την φθίνουσα πορεία της εκάστοτε κυβέρνησης.
Γεγονός είναι ένα. Η αλληλουχία των γεγονότων εδώ και χρόνια, εν αγνοία του ελληνικού λαού έφερε τους πολίτες αντιμέτωπους με την πραγματικότητα που… σκοτώνει. Οι παροχές προς αυτούς, τις προηγούμενες δεκαετίες, δεν χορηγούνταν από κρατικά έσοδα αλλά από δανεικά μέσα από μηχανισμούς άγνωστους μέχρι πρότινος στους νόμιμους κατοίκους της χώρας. Κανείς δεν μας χάρισε ή δώρισε κάτι. Χρέη επί χρεών, αποτέλεσμα του δανεισμού, με συνέπεια τα χρέη να πνίγουν την χώρα, με πιθανότητες απεγκλωβισμού από αυτά μηδενικές. Με γεωμετρική πρόοδο οδηγούμαστε σε «ελεγχόμενη» χρεοκοπία. Το «ελεγχόμενη» είναι το πλέον παρήγορο επίθετο που προσαρμόζεται στην χρεοκοπία, ώστε η πορεία προς αυτήν να ακούγεται ελαφρώς… λουστραρισμένη! Δηλαδή πολίτες ολίγον… πεθαμένοι! Γίνεται; Κατ’ αυτούς μπορεί, κατ’ εμάς όχι. Διότι αν καταμετρήσουν πόσοι πολίτες ζουν χωρίς ζέστη τον χειμώνα, δίχως φάρμακα και φαγητό, με τα πάγια έξοδα (ενοίκια, φως, νερό κ.λ.π.) να τους πνίγουν, ο θάνατός τους είναι βέβαιο πως θα επέλθει λίαν συντόμως…
