Απέτυχε παταγωδώς η οικονομική πολιτική του κράτους…

Απέτυχε παταγωδώς η οικονομική

πολιτική του κράτους…

Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου

Η πολιτική του μνημονίου έχει αποτύχει παταγωδώς. Ο μεγάλος ασθενής του κράτους, η εθνική μας οικονομία, συνεχίζει να βρίσκεται στην εντατική, τι και αν μας χρυσώνουν το χάπι οι πολιτικοί ταγοί, διατεινόμενοι περί βελτιώσεων και καλυτερεύσεων (παραμύθια της Χαλιμάς και τίποτα παραπάνω).
Το εξωτερικό χρέος συνεχίζει να μεγαλώνει, επιβαρύνοντας με παραπάνω οικονομικές υποχρεώσεις το ελληνικό έθνος. Εκτός από την περιβόητη επιμήκυνση, για την οποία η σημερινή κυβέρνηση έχει να καμαρώνει για πολύ ακόμη καιρό, δεν έχουμε πετύχει κάποιο πιο ουσιαστικό μέτρο, για μια πιο ομαλή διευθέτηση του δημοσίου χρέους.
Τα σκληρά οικονομικά μέτρα δεν αποδίδουν, παρά, μόνον, απομυζούν τον μόχθο των φορολογούμενων πολιτών, οι οποίοι έχουν φτάσει στον «αμήν» και δικαιολογημένα.
Αυτό που ακούμε συνέχεια, από ορισμένα επίσημα χείλη, είναι ότι πρέπει να βγούμε στην αγορά για δανεισμό. Πόσα πια δάνεια πρέπει να πάρουμε, ώστε να ξεχρεώσουμε και να είμαστε συνεπείς στις οικονομικές μας συναλλαγές, ως ένα υπεύθυνο κράτος; Δεν έχει τελειωμό το αλισβερίσι με τα δάνεια και τις οικονομικές συναλλαγές του κράτους με τις ξένες αγορές. Πάρετε πέντε και δώστε εκατόν πέντε, η υφιστάμενη κατάσταση όσον αφορά τους δανεισμούς του ελληνικού κράτους από τους ευρωπαίους εταίρους.
Ο λογαριασμός δεν βγαίνει, όσο και να πληρώσει ο Έλληνας πολίτης από το υστέρημά του. Η στήριξη από την ισχυρή Ευρώπη είναι μηδαμινή. Κανείς εξάλλου από τους Ευρωπαίους δεν νοιάζεται πραγματικά για την Ελλάδα και τα οικονομικά της προβλήματα. Όλοι πορεύονται στον δρόμο που έχει χαράξει το οικονομικό τους συμφέρον.
Το εξωτερικό χρέος της χώρας αποτελεί ένα βαρίδιο που πηγαίνει στον «πάτο» την Ελλάδα και τους πολίτες της. Τα οικονομικά άγχη είναι παντού, στον δρόμο που περπατάμε, στην δουλειά που βγάζουμε το ψωμί μας με κόπο, ακόμη και στο σπίτι μας. Με αυτά ξυπνάμε το πρωί και με αυτά αποκοιμόμαστε κάθε βράδυ. Το μνημόνιο και η τρόικα, οι χειρότεροι εφιάλτες μας, είναι εδώ, αποφασίζουν και διατάζουν για μας χωρίς εμάς. Απαιτούν χωρίς να δίνουν, τη στιγμή, μάλιστα, που οι κυβερνώντες της χώρας «λιβανίζουν» την σημερινή οικονομική πολιτική του κράτους, παραγνωρίζοντας το γεγονός, ότι η ελληνική κοινωνία βαδίζει σε τεταμένο σκοινί, έτοιμο μα κοπεί ανά πάσα στιγμή…