Το τσουνάμι στην Ιαπωνία υποσκέλισε τα «αισιόδοξα» μηνύματα εκ Βρυξελών, για τα οποία θα πρέπει να πετάξουμε την σκούφια στον αέρα! «Χαράς Ευαγγέλια» που τα έπνιξε το σοκ από τις εικόνες της κολάσεως, που μεταδόθηκαν από τα Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης. Λες και ήταν σκηνοθετικό τρικ μέσα από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Κι όμως συνέβη στην πραγματικότητα, αφήνοντας άφωνη την ανθρωπότητα.Χιλιάδες νεκροί, αγνοούμενοι και τραυματίες. Η συνέχεια; Επικεντρώνεται στον φόβο από την διαρροή ραδιενέργειας εκ της έκρηξης που σημειώθηκε σε τρεις πυρηνικούς αντιδραστήρες και κανείς δεν γνωρίζει την έκταση των επιπτώσεων σε ξηρά, αέρα και θάλασσα. Μαύρα τα γραμμένα για αρκετές περιοχές της Γης. Παρ’ όλα αυτά μπορεί το τσουνάμι να εντυπωσίασε με τις εικόνες του, για μια δυο μέρες ίσως, αλλά η δική μας σκληρή πραγματικότητα ενέσκηψε με… αισιοδοξία κατά την άποψη των κυβερνώντων, για τις ευνοϊκές ρυθμίσεις των χρεών της χώρας.
Η επιμήκυνση του χρέους αξιολογήθηκε ως η πλέον επιτυχής πορεία στο μέλλον της οικονομικής διευθέτησης της χώρας, που αποφασίσθηκε από την Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης. Στάχτη στα μάτια…
Τα δέκα χρόνια επιμήκυνσης του χρέους σημαίνει πως και τα… τρισέγγονά μας θα είναι χρεωμένα και η αποπληρωμή του χρέους εντελώς, μα εντελώς αδύνατη. Το χρέος θα αυγατίζει δια του δανεισμού, αφού τα κρατικά έσοδα είναι της κατηγορίας του «σχεδόν τίποτα». Η κυβέρνηση απέτυχε στο θέμα της φοροδιαφυγής και εν μέρει στην περιστολή των δημοσίων δαπανών. Αυτό διαπιστώνεται σχεδόν καθημερινά με την εμφάνιση διασπάθισης δημοσίου χρήματος, που εξακολουθεί να «προστατεύει» τα καλά και συμφέροντα των ήδη έως τώρα ευνοούμενων πολιτών. Η μείωση των επιτοκίων της τάξεως του 1%, για τον μέσο νου εκτιμάται πως δεν προσφέρει ανακούφιση, αλλά επιπρόσθετη επιβάρυνση, αφού η χρονική διάρκειά τους θα ακολουθεί το χρέος και την επιμήκυνσή του. Μη προσπαθούν λοιπόν, για άλλη μια φορά να μας παρουσιάσουν το μαύρο ως άσπρο.
Η ικανοποίηση του Πρωθυπουργού, για την πορεία της χώρας εκφράσθηκε εδώ και μέρες με ένα αλαζονικό ερώτημα προς τους πολίτες, που έχει ως εξής: «Ποια κυβέρνηση τόλμησε να κάνει τέτοιες αλλαγές;». Τι να πούμε μετά από αυτό; Όπως δεν έχουμε τίποτα να πούμε για την διαβεβαίωση του ότι «η συμφωνία στην σύνοδο αυτή δεν θα σημάνει νέα μέτρα ή ανάληψη περαιτέρω δεσμεύσεων».
Οι πολίτες λοιπόν, πώς μπορεί να μη κάνουν «αμαρτωλές σκέψεις» περί της αντιθέτου εφαρμογής των δηλώσεων, όταν εκ των πραγμάτων αποκρυσταλλώνουν άποψη επί των κυβερνητικών αποφάσεων; Αυτό είναι de facto αποδεδειγμένο. Οι πιέσεις δεν αφορούν μόνο το εξωτερικό χρέος αλλά παράλληλα και τις τρύπες των ελλειμμάτων του κράτους, που η περίμετρός τους μικραίνει (αν μικραίνει) επί το ελάχιστον. Γεγονός είναι ένα. Είμαστε ως χώρα καταχρεωμένοι, δυστοκούμε από τα ντόπια ελλείμματα, οι δανειστές μας, ως είθισται σε κάθε συναλλαγή, ζητούν κέρδος από τα δάνεια (δικαίως), οι πολίτες εξαθλιώνονται, οι πολιτικοί αποκρύπτουν την αλήθεια και επιχρίουν το ψέμα, δίνοντας πλασματικές εικόνες προς ενίσχυσιν της επιχειρηματολογίας τους κι ενώ το τσουνάμι μονοπωλεί την είδηση, εμείς απευχόμαστε για το κάκιστο ή χείριστο που βαραίνει πιότερο από το χειρότερο.
