Τι τραβάμε και δεν το μαρτυράμε…Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Η δημόσια γη της χώρας δεν είναι για πούλημα, είναι για καταπάτηση, γι’ αυτό και “τρώγονται” οικόπεδα–φιλέτα, χτίζονται αυθαίρετα… και δεν συμμαζεύεται.
Η Ελλαδίτσα δεινοπαθεί με όλη την σημασία της λέξης. Οι σύγχρονοι «Κοτζαμπάσηδες», που συνεχίζουν να αντλούν από τους πακτωλούς του δημοσίου χρήματος, έχουν σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά τους. Η «χούφτα» γεμίζει και ξαναγεμίζει, χωρίς να κουράζεται από την “αέναη” αυτή κίνηση. Θησαυρίζουν διαχρονικά εις βάρος της χώρας οι ισχυροί ταγοί του κράτους. Αυτά βλέπουν οι εκ των έξω «μεγάλοι άνδρες», που με την σειρά τους επιδιώκουν να κερδίσουν οφέλη από το ελληνικό κράτος για λογαριασμό τους. Ξεπούλημα επιδιώκουν οι μεν και οι δε, στο βωμό του συμφέροντος τους.
Η δημόσια περιουσία αντί να αξιοποιηθεί, έχει πάρει το δρόμο του ξεπουλήματος, ανεξάρτητα αν μας διαβεβαιώνουν μέσα από βαρύγδουπες δηλώσεις, πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Και πώς να τους πιστέψουμε, άλλωστε, όταν διαψεύδουν συνεχώς τις προσδοκίες μας. Όταν φάσκουν και αντιφάσκουν, κοροϊδεύοντας τον κόσμο που τους ψήφισε.
Και για να μην είμαστε άδικοι, λέγοντας ότι για όλα φταίνε, μόνον οι πολιτικοί, οφείλουμε να παραδεχτούμε, πως μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουμε και εμείς οι ίδιοι, οι πολίτες της χώρας. Καταρχήν, γιατί συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε και κατά δεύτερον, γιατί δεν αντιδράμε συλλογικά στην αυθαιρεσία που διέπει την συνολική λειτουργία του κράτους. Ο καθένας έχει μάθει να κοιτάει τα προσωπικά του συμφέροντα, παραβλέποντας το γεγονός, ότι μόνον ενωμένοι σε μια γροθιά και από κοινού μπορούμε να πετύχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ο ατομικισμός και τα προσωπικά συμφέροντα αποτελούν τις βασικές επιδιώξεις του καθενός ξεχωριστά, δυστυχώς.
Η χώρα βρέθηκε, ξαφνικά, να απειλείται από τους «μέσα» και από τους «έξω» εχθρούς. Όλοι με απαιτήσεις και αξιώσεις, διεκδικούν να πάρουν την μερίδα του λέοντος, παραβλέποντας το γεγονός, ότι πρόκειται για μια χώρα με σημαντική ιστορία που δεν ξεπουλιέται. Τα νησιά, οι βραχονησίδες και τα αρχαιολογικά μνημεία αποτελούν «κοσμήματα» της Ελλάδος. Δεν θα έπρεπε να τίθεται καν ζήτημα ξεπουλήματός τους. Ενώ, σε περιπτώσεις που αμφισβητείται η κυριότητά τους από την χώρα, θα πρέπει να επεμβαίνουν άμεσα και δυναμικά οι πολιτικοί ταγοί και να βάζουν τα πράγματα στην θέση τους. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υπερβαίνει τα εσκαμμένα, προβάλλοντας αξιώσεις που παραβιάζουν τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.
Όσον αφορά δε τις περιβόητες συνεντεύξεις τύπου της τρόικας, ένα μόνον πράγμα μπορεί να ειπωθεί, η απόλυτη αηδία. Δεν είναι δυνατόν να «αλωνίζουν» στην χώρα οι κύριοι αυτοί, χωρίς κανείς να ενοχλείται. Πολύ περισσότερο δε, να περνάει η μπογιά τους, σαν να ήταν οι αυθεντίες του κράτους. Πού πήγε η δημοκρατία με την οποία μας λιβανίζουν οι πολιτικοί μας; Μήπως κάνει φτερά, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις; Πολύ κρίμα, αν έχουν έτσι τα πράγματα…
