Δεν είναι για γέλια, είναι για κλάματα…Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Η απαίτηση ορισμένων ξένων και ισχυρών πολιτικών ταγών να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία του ελληνικού κράτους αποτελεί μια κραυγαλέα περίπτωση αυθαιρεσίας εις βάρος της χώρας μας. Ένα καλοστημένο σχέδιο, καλυμμένο με το περιτύλιγμα της οικονομική κρίσης, που φέρει σε απόγνωση την ελληνική κοινωνία.
Τα πολιτικά παιχνίδια, που παίζονται εις βάρος μας, είναι επικίνδυνα σε σημείο κακουργήματος. Η χώρα μας αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Η αρπακτική διάθεση των ξένων, γνωστών και ως ευρωπαίων εταίρων, ξεχειλίζει επικίνδυνα. Το μεγάλο ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς, για να βάλουμε φραγμό στις αδηφάγες ορέξεις των ισχυρών συμφερόντων;
Βέβαια, η απραξία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του κράτους. Ο απλός πολίτης από μόνος του, δυστυχώς, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, όσον αφορά την εξωτερική μας πολιτική. Η αδράνεια μέσα στην οποία έχουμε περιέλθει και μιλάω πάντοτε σε επίπεδο κράτους είναι τραγική. Μια κατάσταση που βολεύει τα ισχυρά συμφέροντα που έχουν βάλει στο μάτι την χώρα μας.
Είναι από προκλητικό μέχρι και απαράδεκτο να ζητάνε κάποιες χώρες, που θεωρούνται και ως ευρωπαίοι συνεργάτες μας, να ξεπουλήσει η Ελλάδα κάποια από τα δημόσια αγαθά της, προκειμένου να καλύψει τις οικονομικές υποχρεώσεις της. Τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις, που προβλέπουν πολεμικές αποζημιώσεις για την χώρα μας από την Γερμανία και οι οποίες δεν έχουν καταβληθεί από την τελευταία.
Το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος αντί να μικραίνει, μεγαλώνει, κάνοντας δραματική την επιβίωση των πολιτών της χώρας. Οι οικονομικές θυσίες, βλέπε αυξημένους φόρους και υψηλό κόστος ζωής, δεν αποδίδουν. Συμβαίνει, μάλιστα, ακριβώς το αντίθετο, όσο πιο πολύ πληρώνουμε από το υστέρημά μας, τόσο πιο πολλές οικονομικές απαιτήσεις προβάλει η πολιτική ηγεσία. Αλλά αυτός είναι ο γενικός κανόνας, να πληρώνουν την «νύφη» πάντα οι αθώοι.
Το πιο σοβαρό, βέβαια, θέμα, που έχει προκύψει, το τελευταίο χρονικό διάστημα, είναι οι παράλογες αξιώσεις κάποιων ξένων χωρών να εκποιήσει η Ελλάδα δημόσια περιουσιακά στοιχεία που της ανήκουν, προκειμένου να είναι «εντάξει» απέναντί τους. Η υπόθεση δεν είναι για γέλια, είναι για κλάματα…
