Δημόσια διαβούλευση και πράσινα άλογα…Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Η λέξη διαβούλευση αν και σχετικά καινούργια στο λεξιλόγιο του Έλληνα πολίτη, από τότε δηλαδή που ανέλαβε τα ηνία του κράτους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχει εισβάλει δυναμικά στην ζωή μας.
Όλοι, λοιπόν, διαβουλεύονται… στα λόγια και όχι στις πράξεις, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι στον λόγο μας, στα πλαίσια της διακυβέρνησης του κράτους.
Πολύ φιλολογία για το τίποτα θα σπεύσω να συμπληρώσω, αφού από λόγια χορτάσαμε. Τι να κάνουμε όμως, αυτό θέλει να περάσει ως κεντρική ιδέα η σημερινή κυβέρνηση, ότι δηλαδή ζούμε στην εποχή της δημόσιας διαβούλευσης.
Η συζήτηση… εκ των υστέρων ή η δημόσια διαβούλευση, όπως εύλογα έχει χαρακτηριστεί από τους πολιτικούς ταγούς μας η συμμετοχή του κοινωνικού συνόλου στις ειλημμένες αποφάσεις του κράτους, σίγουρα δεν απηχεί τα «θέλω» των πολιτικοποιημένων πολιτών της χώρας.
Επιμένει, όμως, η πολιτική ηγεσία στο εγχείρημα της δημόσιας διαβούλευσης, που γίνεται σε χρόνο ανύποπτο και σε τόπο άγνωστο. Βρε τι πάθαμε λέω εγώ, εκεί που τα είχαμε όλα, μας παραχωρήθηκε το δικαίωμα συμμετοχής στην δημόσια… διαβούλευση. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί, αλλά τι να κάνουμε, αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα και την «τρώμε» με το κουτάλι.
Όλα για το θεαθήναι και τίποτα παραπάνω, ραμμένα και κομμένα στα μέτρα των άμεσα εμπλεκομένων και όπου βλέπεις “εμπλεκόμενους” έχει υπόψη σου τους λαλίστατους ταγούς της πολιτικής σκηνής.
Και στο κάτω-κάτω γιατί να υπάρχει η δημόσια διαβούλευση, από την στιγμή που αυτή δεν εφαρμόζεται στην πράξη; Με δεδομένο και το γεγονός, πως ειλημμένες αποφάσεις της περιβόητης τρόικας περνάνε με το έτσι θέλω, καλυμμένες με τον μανδύα της χρηματοοικονομικής κρίσης, η δημόσια διαβούλευση ουσιαστικά μας είναι άχρηστη.
Οι «ταμπέλες» χωρίς νόημα δεν αποδίδουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Εμείς, όμως, επιμένουμε σε κάτι που είναι εντελώς θεωρητικό, για να κρατάμε τους τύπους.
Η δημοκρατία, για την οποία είμαστε τόσο υπερήφανοι ως έθνος, δεν υπάρχει, παρά μόνον στα λόγια, όπως επίσης δεν υπάρχει η πράσινη ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι ισχυροί άνδρες της χώρας. Το μόνο που υπάρχει είναι τα πράσινα άλογα, αλλά και αυτά μόνον στα λόγια. Άλλο τόσο υπάρχει και η δημόσια διαβούλευση…
Τελικά, υποτιμάνε σε σημείο κακουργήματος την στοιχειώδη νοημοσύνη μας, αλλά εμείς δεν το κάνουμε θέμα. Συνεχίζουμε να τρώμε «κουτόχορτο», με το οποίο μας ταΐζουν τακτικά και επίμονα.
Η δημόσια διαβούλευση που μας πασάρουν οι πολιτικοί αρχηγοί είναι ανύπαρκτη, τουλάχιστον σε επίπεδο πράξης. Δεν φτάνει, όμως, να μας χρυσώνουν το χάπι, για να περάσουν τις πολιτικές θέσεις τους. Έχουμε περάσει, πλέον, από αυτό το στάδιο και εννοώ βέβαια την περίοδο, όταν τα λόγια είχαν κάποια απήχηση στα «αυτιά» μας, για να πιστεύουμε τα εύκολα, τα λόγια τα μεγάλα…
