Τώρα τι να σκεφθούμε και τι να πούμε; Η δήλωση του κ. Ντερούς ισοπέδωσε τα πάντα. Περί ξεπουλήματος πατρώας γης! Από την άλλη όμως οι δηλώσεις του κ. Όλι Ρεν και κ. Κλοντ Γιούγκερ, που ελαφρώς κλίνουν προς το μέρος μας, δίνουν έστω μια μικρή δόση ανάκαμψης της… αξιοπρέπειάς μας. Ως χώρα πλέον μας υπολογίζουν ελάχιστα, αφού μας κατατάσσουν στην αμελητέα ποσότητα του ευρωπαϊκού χώρου.Η αυθαιρεσία του Ντερούς και η υπόδειξη του στον χειρισμό εξόφλησης του χρέους των 50 δις, ξεπέρασε τον ρόλο και τις αρμοδιότητές του, με αποτέλεσμα τις αντιδράσεις του πολιτικού χώρου και του Πρωθυπουργού, που επιτέλους δραστηριοποιήθηκε με «οδηγό» την διάθεση μη αποδοχής προτάσεων, που μειώνουν την εικόνα της χώρας και όχι μόνο.
Επίσπευση ψήφισης νόμου, που θα απαγορεύει την πώληση δημόσιας γης. Επιτέλους, κάλλιο αργά παρά ποτέ η επιστροφή, εν τινί μέτρο, στην διαφύλαξη των αυτονόητων, δίχως πατρωνία και πάτρωνες. Κάπως έτσι οφείλει η κυβέρνηση να λειτουργεί, σε ακραίες παρεμβάσεις τρίτων, οι οποίοι έχουν παρανοήσει τους ρόλους τους και επεμβαίνουν εκεί που δεν τους παίρνει. Η συνταγματική και νομοθετική ρύθμιση και κατοχύρωση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας είναι το πρώτο βήμα στην προσπάθεια να διασφαλίζει το κράτος τα κεκτημένα, έτσι ώστε προτάσεις, όπως του κ. Ντερούς να πέφτουν στο κενό.
Πολλά κακά υπάρχουν στον πολιτικό βίο! Ένα από αυτά η έλλειψη συναίνεσης σε κάθε πρόταση της κυβέρνησης, γεγονός που αποδεικνύεται κάθε φορά που προτείνει και θέτει υπό ψήφισιν όσα θεωρεί πως πρέπει να βελτιωθούν στην χώρα.
Η στείρα και επαναλαμβανόμενη επιχειρηματολογία εκφράζεται και επαυξάνει τις αμφιβολίες περί ουσιαστικού λόγου και αντίλογου στις προτάσεις. Η πρόταση-φωτιά του Ντερούς ξάφνιασε κυβέρνηση και λαό. Εάν υπήρχε αντιπολιτευτική συναίνεση σε ορισμένα θέματα, είναι σίγουρο πως θα εφαρμόζονταν μια στρατηγική προσέγγισης των λύσεων των προβλημάτων, αλλά συγχρόνως και η χώρα θα τύγχανε διαφορετικής αντιμετώπισης σε όλους τους τομείς. Εντός και εκτός της χώρας.
Άλλωστε η μέχρι τώρα υποδειγματική πειθαρχία-υποτέλεια καλόμαθε την τρόικα και τους συν αυτοίς εξουσιαστές και διαχειριστές των χρεών και των δανείων της χώρας, ώστε διαρκώς να αυξάνονται οι πιέσεις και απαιτήσεις τους. Κακή αρχή, μαύρο τέλος.
Η ύφεση καταποντίζεται αντί να ξεθωριάζει, η ανεργία αυξάνεται (ομολογείται βάσει στοιχείων), η ένδεια ταλανίζει, οι τροϊκανοί απαιτούν, ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από το κατεστημένο που δημιούργησε η υπερβολική του διάθεση να αποδείξει πως είναι ο πλέον υπάκουος πολιτικός άνδρας και η ανυπαρξία ρευστού χρήματος επί του προκειμένου, αδυνατίζει την αγορά και την πλήττει καίρια εκεί όπου πάσχει.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι επόμενο η Ελλάδα να θεωρείται ως αδύναμος κρίκος της αλυσίδας των ευρωπαϊκών χωρών, που μπορεί ο οιοσδήποτε να «λιμάρει» και να την λεπτύνει τόσο έως του σημείου να κινδυνεύει να κοπεί. Έτσι μαζί με όλα τα δεινά που προέκυψαν θέλουν να προσθέσουν κάτι επιπλέον. Την υποτίμηση των ακινήτων του ελληνικού δημοσίου με την διαδικασία του ξεπουλήματος τους, μαζί και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων πολιτών. Οφείλουμε λοιπόν να τους απευθύνουμε το «μολών λαβέ» συνοδευόμενο με την χειρονομία της ανοιχτής παλάμης.
