Ο απεργιακός Δεκέμβρης αναμένεταινα είναι “θερμός” και δύσκολος…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Από ανέκαθεν ο Δεκέμβρης ήταν ο πιο δύσκολος μήνας του χρόνου, λόγου του γεγονότος ότι αυτήν ακριβώς την χρονολογική περίοδο ψηφίζεται ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή καθορίζεται η τύχη του ελληνικού νοικοκυριού, αλλά και το βιοτικό επίπεδο του μέσου πολίτη της χώρας.
Φέτος, τα πράγματα μοιάζουν πολύ χειρότερα, λόγω των νέων μέτρων της κυβέρνησης που όλα έχουν μια κοινή συνισταμένη, την οικονομική αφαίμαξη του απλού πολίτη, αυτού δηλαδή που πληρώνει κάθε μήνα τους λογαριασμούς, τα τέλη και τους φόρους που αυξάνονται με ταχύτητες φωτός.
Κάθε πέρσι και καλύτερα, θα πει πολύ σωστά κάποιος, στην προσπάθειά του να περιγράψει την υφιστάμενη οικονομική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Είμαστε, βέβαια, ακόμη ζωντανοί, γι’ αυτό και ευγνωμονούμε τον Θεό και την τύχη μας. Με τα σημερινά δεδομένα να μας πιέζουν απελπιστικά, είναι πραγματικό θαύμα που μπορούμε και επιβιώνουμε. Για πόσο όμως ακόμη;
Σφίξτε τις ζώνες σας, κόψτε τα έξοδά σας, πληρώστε περισσότερα, οι μόνιμες αιτιάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, που από την μέρα που εκλέχθηκε στο ανώτατο αυτό αξίωμα στην πυραμίδα της διακυβέρνησης της χώρας, μας έχει επιβάλει ένα σφιχτό τρόπο ζωής, λες και δοκιμάζει τις αντοχές μας. Εκεί που πάμε να σηκωθούμε μας δίνει μια γερή σπρωξιά, φέρνοντας μας στην ίδια ηττοπαθή στάση. Κεφάλι να μην σηκώσει κανείς! Αυτή είναι η σοσιαλιστική πολιτική της σημερινής κυβερνώσας παράταξης. Με πικρία αντιλαμβανόμαστε πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για ένα πιο εύκολο και ευοίωνο μέλλον. Τα πάντα είναι μουντά και αβέβαια, δυστυχώς...
Ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, ενωμένοι σε μια γροθιά βγήκαν εχθές στους δρόμους, για να βροντοφωνάξουν για το δίκιο τους. Για το δίκιο που τους έκλεψαν μέσα σε μια νύχτα, χωρίς να υπολογίσουν τις επιπτώσεις από μια τέτοια εγκληματική πράξη.
Αν και γνωρίζουν πολύ καλά, ότι λίγα πράγματα μπορούν να καταφέρουν με την απόφασή τους να βγουν στους δρόμους, οι απεργοί δεν το βάζουν κάτω. Είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, γιατί έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν πάει άλλο.
Η αγελάδα, καθώς περνάμε την περίοδο των ισχνών αγελάδων, πεθαίνει, χωρίς να νοιάζεται κανείς. Και όπου αγελάδα βλέπε τον Έλληνα φορολογούμενο, που επωμίζεται το βάρος της κρίσης. Μιας κρίσης μονόπλευρης και άδικης, αφού συνεχίζει να λειτουργεί επιλεκτικά. Οι φτωχότερες κοινωνικές και οικονομικές τάξεις είναι αυτές που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο της χρηματοοικονομικής ύφεσης σε μια μάλιστα δημοκρατική χώρα, όπως είναι η δική μας. Αυτό κι’ αν είναι άδικο, αλλά είπαμε.. ο παραλογισμός είναι το άλφα και το ωμέγα στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε.
Από ανέκαθεν ο Δεκέμβρης ήταν ο πιο δύσκολος μήνας του χρόνου, λόγου του γεγονότος ότι αυτήν ακριβώς την χρονολογική περίοδο ψηφίζεται ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή καθορίζεται η τύχη του ελληνικού νοικοκυριού, αλλά και το βιοτικό επίπεδο του μέσου πολίτη της χώρας.
Φέτος, τα πράγματα μοιάζουν πολύ χειρότερα, λόγω των νέων μέτρων της κυβέρνησης που όλα έχουν μια κοινή συνισταμένη, την οικονομική αφαίμαξη του απλού πολίτη, αυτού δηλαδή που πληρώνει κάθε μήνα τους λογαριασμούς, τα τέλη και τους φόρους που αυξάνονται με ταχύτητες φωτός.
Κάθε πέρσι και καλύτερα, θα πει πολύ σωστά κάποιος, στην προσπάθειά του να περιγράψει την υφιστάμενη οικονομική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Είμαστε, βέβαια, ακόμη ζωντανοί, γι’ αυτό και ευγνωμονούμε τον Θεό και την τύχη μας. Με τα σημερινά δεδομένα να μας πιέζουν απελπιστικά, είναι πραγματικό θαύμα που μπορούμε και επιβιώνουμε. Για πόσο όμως ακόμη;
Σφίξτε τις ζώνες σας, κόψτε τα έξοδά σας, πληρώστε περισσότερα, οι μόνιμες αιτιάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, που από την μέρα που εκλέχθηκε στο ανώτατο αυτό αξίωμα στην πυραμίδα της διακυβέρνησης της χώρας, μας έχει επιβάλει ένα σφιχτό τρόπο ζωής, λες και δοκιμάζει τις αντοχές μας. Εκεί που πάμε να σηκωθούμε μας δίνει μια γερή σπρωξιά, φέρνοντας μας στην ίδια ηττοπαθή στάση. Κεφάλι να μην σηκώσει κανείς! Αυτή είναι η σοσιαλιστική πολιτική της σημερινής κυβερνώσας παράταξης. Με πικρία αντιλαμβανόμαστε πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για ένα πιο εύκολο και ευοίωνο μέλλον. Τα πάντα είναι μουντά και αβέβαια, δυστυχώς...
Ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, ενωμένοι σε μια γροθιά βγήκαν εχθές στους δρόμους, για να βροντοφωνάξουν για το δίκιο τους. Για το δίκιο που τους έκλεψαν μέσα σε μια νύχτα, χωρίς να υπολογίσουν τις επιπτώσεις από μια τέτοια εγκληματική πράξη.
Αν και γνωρίζουν πολύ καλά, ότι λίγα πράγματα μπορούν να καταφέρουν με την απόφασή τους να βγουν στους δρόμους, οι απεργοί δεν το βάζουν κάτω. Είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, γιατί έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν πάει άλλο.
Η αγελάδα, καθώς περνάμε την περίοδο των ισχνών αγελάδων, πεθαίνει, χωρίς να νοιάζεται κανείς. Και όπου αγελάδα βλέπε τον Έλληνα φορολογούμενο, που επωμίζεται το βάρος της κρίσης. Μιας κρίσης μονόπλευρης και άδικης, αφού συνεχίζει να λειτουργεί επιλεκτικά. Οι φτωχότερες κοινωνικές και οικονομικές τάξεις είναι αυτές που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο της χρηματοοικονομικής ύφεσης σε μια μάλιστα δημοκρατική χώρα, όπως είναι η δική μας. Αυτό κι’ αν είναι άδικο, αλλά είπαμε.. ο παραλογισμός είναι το άλφα και το ωμέγα στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε.
