Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010


Το βραβείο της πίκρας μας…
Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου

Εν αναμονή των εξελίξεων, τη στιγμή που τα πάντα έχουν παγώσει στην χώρα, βρίσκονται οι Έλληνες πολίτες. Όλοι αναμένουν βελτιώσεις και κατ’ επέκταση καλύτερες ημέρες. Ο ερχομός του Φθινοπώρου φέρνει περισσότερα οικονομικά άγχη στους φορολογούμενους μιας και αυτοί είναι που επωμίζονται τις λάθος επιλογές της κάθε κυβέρνησης.
Ήδη, σχεδιάζεται ο νέος οικονομικός προϋπολογισμός για το καινούργιο έτος. Η ανασφάλεια του πολίτη διαρκώς μεγαλώνει. Μνημόνια, οικονομικοί έλεγχοι, αυξήσεις σε φορολογίες…
Όποια πέτρα και αν σηκώσεις, θα βρεις ένα αδηφάγο οικονομικό “τέρας” να απειλεί την τσέπη σου. Και ενώ καλούμαστε να πληρώσουμε την κρίση, ως αποδιοπομπαίοι τράγοι του σαθρού συστήματος λειτουργίας μέσα στο οποίο ζούμε, ο πρωθυπουργός μας μέχρι και βραβεία παίρνει από ξένες ευρωπαϊκές χώρες, για τα μέτρα που αποφασίζει. Αυτό που το βάζετε τώρα;
Θέλει πολύ θάρρος λέει, για να πάρεις όλα αυτά τα μέτρα, τα οποία πάρθηκαν από τον κύριο Γ. Παπανδρέου στο χρονικό διάστημα που βρίσκεται στην κορυφή της κρατικής εξουσίας.
Αντί να βραβεύσουν τον ελληνικό λαό για την υπομονή του, που όλα αυτά τα χρόνια είχε τον κάθε σχετικό άσχετο να κάνει την ζωή του ποδήλατο. Για την ανοχή του στα αντιλαϊκά μέτρα και νομοσχέδια, που αποφασίζονται με ευκολία και χωρίς ενοχές. Για τις θυσίες του, που τείνουν να εξελιχθούν σε αιματηρές, επίπονες και χωρίς τελειωμό. Έρχονται σήμερα με χρυσά βραβεία για τον πρωθυπουργό μας, μήπως για να μας χρυσώσουν το πικρό χάπι της απογοήτευσης; Αναρωτιέται κανείς εύλογα…
Τι να κάνουμε τα χρυσά βραβεία του πρωθυπουργό, γιατί έχει την καλοσύνη να μας τα αφιερώνει, τη στιγμή που δεν έχουμε τα στοιχειώδη για να ζήσουμε σαν άνθρωποι;
Ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο! Απίστευτα, αντιφατικά, παράλογα, χωρίς νόημα και ουσία είναι τα τεκταινόμενα που ζούμε ως πολίτες του σύγχρονου κόσμου.
Σαφώς συγκινημένος και υπερήφανος για τον εαυτό του, ο πρωθυπουργός της χώρας παρέλαβε το βραβείο του από τους Γερμανούς εταίρους, που επιτέλους εκτίμησαν την αξία του. Αναγνώρισαν το μέγεθος της προσφοράς του στον ένα χρόνο που είναι πρωθυπουργός. Αμ δε, τόσα μέτρα σε χρόνο ντε τε, δεν είναι λίγο πράγμα…
Καλά το λέτε, με τόσα που πληρώνουμε στους ισχυρούς της Ευρώπης είναι ποτέ δυνατόν να μην τιμήσουν την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού μας (;)
Τελικά ποιος βραβεύτηκε; Οι ελπίδες που πήγαν φρούδες, τα παχιά και μεγάλα λόγια χωρίς αντίκρισμα και οι κάλπικες υποσχέσεις, θα πει κάποιος απλός πολίτης της χώρας, έχοντας απόλυτη γνώση των λόγων του.
Να πάρει το βραβείο του και να το βάλει σε περίοπτη θέση ο πρωθυπουργός, για να θυμάται πάντα τους λόγους που το έλαβε. Για το θάρρος του να οδηγήσει την χώρα σε νέα μονοπάτια, χωρίς να ενημερώσει πρώτα ότι είναι κακοτράχαλα…