Αν ιδρύονταν ένα κόμμα με την ονομασία «Έλληνες μαχόμενοι για την απαλλαγή», το μόνο σίγουρο είναι πως στις μελλοντικές εκλογές θα… θριάμβευε σε ποσοστά απέναντι στα ήδη υπάρχοντα κόμματα. Πολλώ δε μάλλον αν η σύσταση του αρχηγού και των συν αυτώ μελών ήταν άγνωστοι, άσημοι, αξιόλογοι και πιστοί υποστηρικτές των παραδοσιακών αρχών και αξιών. Αγνοί παραδοσιακοί Έλληνες που ακόμη κι αν το μέλι στάξει από το βάζο, δεν θα το μαζέψουν με το δάχτυλο και ακολούθως δεν θα το γλύψουν. Ούτε θα μείνουν αδιάφοροι όταν αντιληφθούν πως άλλοι όχι μόνο το δάχτυλο δεν γλύφουν, αλλά βάζουν και την γλώσσα μέσα στο μέλι !!! Αυτό για να μην τους βάζουμε στο ίδιο καζάνι όλους.Αυτοί οι άλλοι, που θεωρούνται έντιμοι και επαναστατούν, όταν οι πολίτες τους καίνε μαζί με τα «ξερά», αδικώντας τους με χαρακτηρισμούς που δεν τους ταιριάζουν (έτσι πιστεύουν), αν βρίσκονταν ως απλοί πολίτες μέσα στο πλήθος της ελληνικής κοινωνίας, είναι σίγουρο πως θα επαναστατούσαν εναντίον όλων που απαρτίζουν και καταλαμβάνουν θώκους στο ελληνικό κοινοβούλιο. Οι περισσότεροι πολίτες θα εύχονταν την απαλλαγή από την παρούσα κυβέρνηση, αν θεωρούσε πως από την μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να πιάσει τον μίτο της Αριάδνης και να βγάλει την χώρα από τον Λαβύρινθο των προβλημάτων και την δίνη, στην οποία μας ρίχνουν διαρκώς οι… εκτελεστές – εταίροι και όχι μόνο!
Ανήμπορη η κυβέρνηση, δέχεται καταιγισμό δηλώσεων των Ευρωπαίων, που μόνο κολακευτικές δεν είναι. Έτσι όμως διασύρεται και η χώρα μαζί με τους πολίτες της, αφού και εκ των έσω και εκ των έξω, δέχονται βολές υποβιβαστικών επιθέτων. Οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης θέτοντας εαυτούς από θέσεως ισχύος, επιτίθενται στην κυβερνητική πολιτική, κάνουν μπαλάκι την ανειλικρίνειά της απέναντι στους πολίτες και βαυκαλίζονται πως έχουν δυνατότητες λύσεων που θα απεγκλωβίσουν την χώρα απ’ όσα την ταλανίζουν. Έχουν φαίνεται μαγικές ιδιότητες.
Ο κ. Σαμαράς μετά τις δηλώσεις Στρος Καν τόλμησε να αρπάξει την ευκαιρία, να υπεραμυνθεί της αλήθειας και να κατακεραυνώσει τον Πρωθυπουργό, για την απόκρυψη των συναντήσεών του με τον Στρος Καν και τον προσανατολισμό της χώρας προς το Δ.Ν.Τ..
Μπορεί ο κ. Σαμαράς να είναι εκ πεποιθήσεως φιλαλήθης, όταν όμως η Νέα Δημοκρατία έδινε ψευδή στοιχεία επί των ποσοστών των αριθμών, «κατάπινε» αδιαμαρτύρητα το χάπι. Διότι συμμετείχε στην τότε κυβέρνηση και την πολιτική επί όλων όσων πρέσβευε και δεν ήταν σίγουρα στο «σεμνά και ταπεινά». Δεν ανήκαν επίσης στην «διαφάνεια» για την οποία περί πολλής κόπτονται όσοι πέρασαν από τον ανώτατο θεσμό του Κοινοβουλίου. «Θα μιλήσει ο κ. Σαμαράς»! Έγινε σλόγκαν, όπως και επί μετεκλογικής περιόδου με τον τέως πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Μόνο που εκείνος κύλησε στην ανυπαρξία και δεν μίλησε ποτέ.
Όλοι οι της αντιπολίτευσης ισχυρίζονται πως έχουν λύσεις αποτελμάτωσης της χώρας. Κανείς όμως δεν προτείνει, δεν τις φανερώνει, αφού τις κρατούν ως επτασφράγιστο μυστικό, για να εξάπτουν την περιέργεια, αλλά και να θεωρούνται προνομιούχοι εγκεφαλικά, έναντι της παρούσας κυβέρνησης και γιατί όχι των πολιτών. Οι πολίτες όμως αποληθαργοποιήθηκαν! Γνωρίζουν τις παγίδες των πολιτικών υποσχέσεων, διαβεβαιώσεων, δηλώσεων και όλων όσων εμπεριέχονται στον πολιτικό λόγο. Έτσι τα λόγια τους πέφτουν στο κενό.
Η ανταπόκριση της κοινής γνώμης στις πολιτικές φανφάρες είναι ανύπαρκτη. Ας το καταλάβουν επιτέλους…
